Just Married A Stranger

51: Family

Daniel's POV

"Good morning Dad!" Bati sa akin ng napakagwapo kong anak.

"Nakauwi kana pala Thor. Kamusta ang school?"

"Good. Nothing special.Hehe! Joke lang. I was voted as the School Council President, as always."

"Wow! It's always good to know. I'm so proud of you anak."

"Syempre mana ako kay mom eh." Tapos nag-peace sign sa akin sabay takbo paakyat. Maloko talaga ang batang yun.

Aakyat narin sana ako ng may biglang tumawag sa phone ko."Hello Sab?"

"Kuya! Kuya! You need to come here! Something bad happened!"

Hindi ko na siya pinatapos at agad tumakbo papunta sa kotse ko.

"Hwag naman sana. Please! Wag naman sana."Dalangin ko habang nasa byahe papunta kina Sab.

Nang makarating ako sa destinasyon ko ay mabilis akong tumakbo papunta sa kwarto nila.

"Please! Please! Don't do this to me." Sabi ko habang tumatakbo.

Agad kong nakita si Sab na nasa labas ng kwarto at balisang-balisa. Naroon rin si Mom at Dad na hindi maipinta mga mukha nila.

"Why are you all here?" Tanong ko. Sa totoo lang ay kinakabahan na ako sa isasagot nila.

"I'm sorry Daniel." Sabi ni Mom.

"Para saan ang sorry mom?" Gusto ng tumulo ng luha ko pero pinipigilan ko lang.

"Its best if you say your goodbye kuya. Pasok kana." Malungkot na sabi ni Sab.

"No! It can't be!" Agad akong pumasok sa kwarto niya at doon ko nakita na wala ng nakakakabit na machines sa kanya.

"Shane? Hon? No baby. You can't do this to me. Hindi ko kakayanin na mawala ka Shane. Please wake up. Please." At hindi ko na napigilan na bumuhos ang luha ko.

"I can't bear another lost. Nawalan na ako ng anak. Ayaw kong mawala ka rin hon. Please naman gumising ka na. Ayaw mo bang makita kung gaano na kagwapo ang anak nating si Thor? He grew up well and smart. Excited na siyang makasama ka. Kaya please, open your eyes."

"I promise you na wala na ulit mangugulo sa pamilya natin. Hindi ko hahayaan na gawin mo ulit ang sakripisyo na ginawa mo dati. Sinaksak mo ang sarili mo to save Nadia. You're so brave hon. Wala na rin si Mason. Kung nasaan man siya ngayon, for sure hindi na siya makakapanggulo pa."

"Kaya naman dapat ay magising kana para makasama mo kami ulit na pamilya mo. Miss na miss na miss na kita hon." Hinawakan ko ang kamay niya at hinalikan.

Laking gulat ko ng humigpit ang hawak niya sa kamay ko."I miss you too Daniel."

Pagtingin ko sa mukha niya ay nakamulat na ang mga mata niya at nakangiti sa akin. "Panaginip ba ito?"

"Mukha atang gusto mong matulog ulit ako ah." Biro niya sa akin.

Hindi ko na napigilan at agad siyang niyakap. Niyakap ko siya ng mahigpit na mahigpit para malaman niya kung gaano ko ninais na mangyari ang araw na ito.

"Hon, mukhang hindi na ako makahinga. Hehe."

"Sorry hon. I'm just happy."

"Galing bang actress nina Sab?"

"Ibig bang sabihin na kanina kapa gising?"

"Yes. I told them na biruin ka. Well, ewan ko kung biro para sa iyo kasi seryosong seryoso ka eh. Long time no see Hon."

Napangiti ako sa sinabi niya. At dahil matagal ko ng hinintay ang araw na ito, lumapit ako sa kanya at hinalikan. Agad lang naputol dahil pumasok narin sina Mom.

"Let's continue this kapag fully recovered kana." Bulong ko sa kanya.

💐💐💐💐💐
Shane's POV

Hindi ko akalain na ilang taon ang lumipas na nakaratay lang ako sa kama na walang malay. Nakakapanibago nung nakalabas na ako sa hospital. Parang ganun parin naman lahat pero mayroon paring mga nagbago.

Unang bumisita sa akin pagkabalik ko ay ang dalawa kong bestfriend. Mukha na silang mga professional at masaya ako dahil pareho na nilang nahanap ang tao na para sa kanila. Sayang at hindi ako nakadalo sa kasal nila.

Sumunod na pumunta ay talagang kinagulat ko. Si Nadia at Dimitri pati narin ang napakaganda nilang anghel. Akalain mong talaga palang nagkagusto si Dim sa kanya. Natutuwa talaga ako at walang nangyaring masama kay Nadia. Natutuwa ako dahil masaya silang dalawa.

Kinagabihan ay nagsalo-salo kaming lahat para i-celebrate na binigyan pa ako ng pagkakataon na mabuhay muli sa mundo.

Para makasama pa ang gwapo, matalino at mapagmahal kong anak.

Para makasama ko pa ang pamilyang nag-aruga at hindi sumuko sa akin.

Para makasama ang mga kaibigan kong hindi ako kinalimutan.

At para makasama pa ang lalaking minahal ako, simula noon hanggang ngayon.

Sila ang dahilan kung bakit ako lumaban. Sila ang dahilan kung bakit ako narito. Sila ang lakas ko at mananatiling lakas.

"Maraming maraming salamat." Sabi ko habang pinapanuod ko silang lahat na kumakain at masayang masaya.

Matapos namin sa dinner ay nagpaalam muna ako para magpahangin sa labas. Tiningnan ko ang hita ko at naroon parin ang peklat na dinulot ng nakaraan.

Nagulat nalang ako ng may biglang yumakap sa akin mula sa likod."Stop thinking about the past. Ang importante ay ang ngayon. Ang ngayon na narito kami para sa iyo." Sabi ni Daniel.

"Salamat Daniel. Salamat sa inyong lahat."

"Salamat rin at hindi mo kami sinukuan. Siguro narindi na sa akin ang nasa taas kaya ginising kana." Natawa kami pareho.

"Matagal ko ng gustong sabihin sa iyo ito Daniel."

"Ano yun?"

"I never knew that meeting a stranger like you then marrying you would make me this so happy. Thank you dahil minahal mo ako simula noon. Yes, the process was wrong but what matters most is that it led me to knowing and loving you. You gave me the best gift the world can offer at kahit nawala na ang isang anghel natin, I know that she was happy being part of this family. Dahil ikaw ang ama niya. I know I'm at fault and I'm really really sorry that I have to be so stupid to get her involved. But its probably not the time yet. Siguro mas masaya siya sa heaven kasi doon hindi magulo at iyakin ang mommy niya."

Hinarap ako ni Daniel sa kanya. Pinusan niya ang luhang hindi ko narin namalayan."I love you, always remember that."

Tumango ako sa kanya at ngumiti."I love you too Daniel. My stranger." At nilapit ang mukha niya para mas malalim siyang halikan.

THE END

💐💐💐💐💐
Bonus Chapters po ang susunod