ARAF

☽O☾ Bölüm 5

Alicia'nın lavantalı sabunları gerçekten işe yarıyordu. Kadar çok gevşemiştimki banyodan sonra yatağımın üstünde bornozumla birlikte uyuyakalmışım. İlk defa rahat bir uyku uyumuştum, uyandığımda saat kaçtı bilmiyorum ama kesinlikle akşam olmuştu. Pencereden dışarıya baktığımda bana göz kırpan yıldızları görebiliyordum.

Kafamı kaldırıp odanın diğer ucuna baktığımda Alicia'nın orada olmadığını gördüm.İyi bir kıza benziyordu evet ama o medyumluk olayı beni kesinlikle korkutmuştu. Neyse ki gelmeden önce Isabel'in anlattıklarıyla kendimi biraz da olsa böyle şeylere hazırlamıştım.

Kalkıp kıyafetlerim arasından siyah dar pantolonumla siyah askılı tişörtümü üstüme geçirdikten sonra aynada kendime baktım. Çirkin bir kız değildim ama herkesi kıskandıracak kadar bir güzelliğim de yoktu. Normal bir kızdım işte. 

Uçlara doğru rengi açılan kahverengi dalgalı saçlarım, minik bir burnum ve ela gözlerim vardı aynaya daha da yaklaştım. Göz bebeğime doğru olan minik mor noktalarım sanırım vücudumda en sevdiğim parçamdı. İnsanlar bakışlarımın hep çok güçlü olduğunu sinirlendiğimde ise o noktaların parladığını ve korkutucu göründüğümü söylerdi. İşte bu da bana mistik bir hava katıyordu yani en azından ben öyle düşünüyordum.

O sırada gözlerim omuzlarıma kaydı. Küçükken aldığım yüzme dersleri sayesinde hafif geniş omuzlarımın üzerindeki el izleri hafif morumsu bir şekilde Ben Buradayım! diye bağırıyorlardı. Sanırım uzun bir süre askılı bir şey giyemeyecektim. Üzerime bol siyah polarımı aldım. İşte şimdi olmuştu ama sanki hala eksik bir şeyler vardı.

İşte o an onu fark ettim.

Kolyem..

Kolyem yerinde yoktu!

Hayır...Bu kolye benim ailemi bulmam için tek şansım olabilirdi. Ucunda küçük bir kanatlı melek motifi olan bir kolyeydi bu ve onu hiç boynumda çıkarmamıştım, kendimi bildim bileli benimleydi. Ve daha buraya geldiğim ilk saatlerde kaybolmuştu.

Bütün odayı aradım yatağın üstünü ,duşu ,yerleri ama hiçbir yerde yoktu bende geldiğimden beri geçtiğim yerleri arayamaya karar verdim.

Kızlar yatakhanesinin yerlerine bakarak çıkıp aynı şekilde koridorlarda yürümeye başladım başladım. Geçtiğim her yerde gözlerimi milim milim gözlerimi gezdiriyor onu arıyordum buralarda bir yerlerde olmalıydı.

Kafamı biraz daha eğerek aramaya devam ettim taa ki birisine çarpıp kendimi yerde bulana kadar.

"Önüne baksana" Sesi duyduğum anda vücudumda bir elektrik hissettim. Oydu. aynı gün içerisinde iki kere ona çarpmayı başarmıştım..

Harika! Ne kadar da güzel bir izlenim bırakıyordum öyle...

"Ah tanrım neyle geziyorsun sen çelik yelekle mi? kafamı taşa çarpmış gibi hissediyorum."