ARAF

☽O☾ Bölüm 17

-Eliana-

Gözlerimi açtığımda kendimi mor renklerle döşenmiş bir yatak odasında buldum. Saat kaçtı bilmiyordum ama odanın karanlığından tahminimce henüz sabah olmamıştı.

Her yerim ağrıyordu. Neredeydim ?

Hafızamı zorladım.

Gölde olanlar...

Yataktan hızlıca kalkmaya çalışırken başım döndü ve kendimi tekrar yatakta buldum.

"Ah lanet olsun!"

Ve bir anda odanın ışıkları açıldı. Etrafıma bakınmamla birlikte Daniel'a ile göz göze geldik. Bal rengi gözleri içime işlerken kalbim hızlanmaya başlamıştı. Ama bu sefer farklı bir şeyler vardı, bu sefer bakışları canımı acıtıyor, her geçen saniye yemekhanede bana dediği bir cümle kafamın içinde yankılanıyordu.

"Bir şey mi oldu? Bir şeye ihtiyacın mı var?"

Onu duymazdan gelerek ayağa kalktım. Ve kapıya doğru yöneldim. Tam çıkmaya çalışıyordum ki kolunu önüme atarak beni geriye kendisine doğru çekti. Artık görüş alanımda Daniel'ın boynu ve göğsünün üst kısmı vardı. Yüzüne bakmak istemiyordum. Çünkü biliyordum ki gözlerine bakınca bütün kızgınlığım geçecekti. Bu yüzden arkasındaki duvara baktım.

"Nereye gidiyorsun?" diye sordu yorgun bir sesle.

"Bu seni ilgilendirmez. Bırak beni."

"Seni hiçbir yere bırakmıyorum. Bir şeye ihtiyacın mı var?"

"Temiz havaya ihtiyacım var şimdi bırak beni."

"Hayır."

"Bırakır mısın?"

"Bu daha iyi bir denemeydi ama hayır. Yalnız başına kalınca başına neler geldiğini gördük."

"Ne demeye çalışıyorsun?"

"Az kalsın kendini öldürüyordun. "

"Oraya ben gitmedim, şimdi bırak beni."

"Oraya ben gitmedim de ne demek?"

"Birisi beni bayıltarak zorla oraya götürdü." Boynundaki kasların gerildiğini görebiliyordum.

Yavaşça çenemi tutarak gözlerinin içine bakmamı sağladı:

"Bunu kim yaptı Eliana?"

Gözlerinin bal rengi koyulaşmıştı ve içerisinde daha önce fark etmediğim siyah benekler vardı.

Yüzümü elinden kurtarmaya çalıştım:

"Bilmiyorum. Artık dışarı çıkabilir miyim?"

"Beni dikkatle dinle küçük hanım. Bundan sonra istesen de istemesen de sürekli yanında olacağım."

"Bunu konuştuğumuzu zannediyordum. Seninle olmamam gerekiyor" dedim onun sözlerini tekrarlayarak.

"Bunun şakası yok Eliana artık her şey değişti."

"Ben oyuncak değilim Daniel. Haline göre sürekli tavrımı değiştiremem." Bana hissettirdikleri aklıma geldikçe içime bir ağırlık çöküyordu.

"Bunun olabileceğini hiç düşünmemiştim Eliana"

"Neyin?"

"Bileğindeki sembolün anlamını biliyorsun değil mi?"

Bileğime baktım. Hilal soluk tenimde belirgin bir şekilde bana sırıtıyordu. Beni bırakarak şakaklarını ovdu:

"Tanrıça aşkına bildiğin bir şeyler var mı?"