ARAF

☽O☾ Bölüm 11

"Bakın burada kim varmış."

Arkamı dönmemle beraber Sylvia ve grubunu görmem bir oldu. Her zamanki gibi gösterişli bir şekilde giyinmiş, saçlarını kafasında bir topuz yapmıştı.Yüzü makyajdan görülmüyordu, elbisesi ise ayaklarına kadar dapdar inen, derince yırtmacı ve bol göğüs dekoltesi olan kırmızı parlak bir kumaştandı. Elbisesiyle kesinlikle 20li yaşlarında bir kadın gibi gözüküyordu. Gerildim ama bunu ona belli edip onu mutlu etmek istemiyordum en umursamaz ifademi takındım:

"Sanırım birisi burnu için ağlamayı kesmiş." Dedim alaycı bir şekilde gülümseyerek.

"Eğer güzel burnuma bir hasar gelseydi bunun bedelini fazlasıyla öderdin küçük kaltak."dedi ellerini saçma sapan hareketlere sokarak

"Gerçekten çok korktum. Bu sefer ne yapardın yine mi Rosa'ya şikayet ederdin? Ah pardon onu yaptın sırada ne var annen mi?" dememle birlikte Axel ve Sylvia'nın birkaç arkadaşı kıkırdadı. Bu sinirine dokunmuş olacaktı ki bana doğru yaklaşmaya başladı ve işte tam o sırada Axel aramıza girdi:

"Emin ol daha fazla yaklaşmak istemezsin Sylvia." Axel önüme doğru bir hamle yaptı. Yüz hatlarını daha önce böyle görmemiştim. Hafifçe gerilmişti ama o bunu belli etmiyordu, yüzünü inceledim. Aslında yakışıklı bir çocuktu. Yapılı ,bayağı yapılı, bir vücudu düzgün yüzünü kaplayan siyah saçlarını ve parlayan yeşil gözleriyle bir çok kızın hayalini süslediğine iddiaya girebilirdim. Ama maalesef ben onun için bu şekilde duygular beslemiyordum ya da henüz hissetmeye başlamamıştım. Sylvia'nın tiz sesiyle düşüncelerimden çıkıp normal dünyaya döndüm.

"Ne o şimdide bunun koruyucusu mu oldun ? O senin için uygun birisi değil, bunu sen de biliyorsun." Dedi sinsice gülümseyerek

"Bu seni hiç ilgilendirmez Sylvia ve gerekirse seve seve olurum .Aptal erkek arkadaşın nerede? Bu gece seni burada tek başına mı bıraktı yoksa?" demesiyle Daniel'dan bahsettiğini anlamıştım ve içimde bir şeyler hareketlenmeye başlamıştı.

Aptal erkek arkadaşın nerede? Erkek arkadaşın...

Daniel sevgilisi olmadığını söylemişti.

Daniel'a inanmak istiyordum ama her geçen saniye beynim Axel'in haklılığını ortaya koyuyordu.

Aptal Eliana!

O tabi ki bu Sylvia'nın sevgilisiydi. Bunun başka bir açıklaması yoktu.Bu oyuna nasıl gelmiştim?

Masum çocuk ayaklarıyla beni bir kez kandırmış olabilirdi ama bu bir daha asla olmayacaktı.

"Tabi ki hayır.O-o buralarda bir yerlerde olmalı." dedi umutsuzca etrafa bakınarak. Bende çaktırmadan etrafıma bakınıyor onu arıyordum. İnsanlar ise yavaşça bizim etrafımıza toplanmaya başlamıştı ve konuşuyorlardı.

Arkamdan gelen buz gibi bir sesle etraftaki konuşmalar kesildi:

"Beni mi arıyorsun beyinsiz kas yığını."

Fırtına öncesi sessizlik dedikleri şey bu olmalıydı.

Sylvia'nın yüzü benim arka tarafıma doğru dönüktü ve o aptal gülümsemesi bütün yüzüne yayılmıştı, benim midemde ise kramplar. Gelmişti. Buradaydı...

Tanıdık kokusuyla yanımdan rüzgar gibi geçip gitti... Sylvia'yı belinden kavramasıyla göğsümde bir ağırlık hissettim.

"Demek buradasın bebeğim."dedi Sylvia ve onu öptü. Birkaç gün önce beni öpen o güzel dudakları öptü. Daha sonra bana baktı ve o sinsi gülüşünü tekrardan gösterdi.