ARAF

☽O☾ Bölüm 12

"Çünkü biz de o ailedeniz Eliana."

"Yani..Demek istiyorsun ki siz.."

"Evet biz Karanlık Hanedan soyundan geliyoruz." Dedi Rosa gülümseyerek.

"Ama ben sizin hep aydınlık tarafta olduğunuzu hayal etmiştim."

"Neden öyle düşündün?" dedi Isabel sanki cevabı biliyormuşçasına gülerek.

"İyisiniz de ondaan"

"Karanlık ve Aydınlık İyilik ve kötülük ayrımı demek değil Eliana." Dedi Rosa ciddi bir şekilde ve devam etti:

"Bu ondan çok daha öte bir şey. Aydınlık tarafta olan birisinin yüzde yüz saf olduğuna emin olmazsın, Karanlık taraftaki birisinin yüzde yüz kötü olacağına inanamayacağın gibi.."

"Ah.. Bu iyilik ve kötülük gibi bir ayrı değil çocuğum. İnan bana hangi tarafta olduğunun hiçbir önemi yok önemli olan senin özün paulo." Rosa elini kalbimin üzerine yerleştirdi. "Önemli olan şey buradaki öz.."

"Ve tabi buradaki düşünce" dedi Rosa elini kafama koyarak.

"Ah işte bizi farkımız da bu.. Ben kalbime, Rosa ise mantığına uygun davranır."

"İki farklı yaşayış ve düşünce biçimi olan ama birbirine her şeyden çok bağlı iki kardeşiz..." Isabel bunları söylerken gözleri parlıyordu:

"Tıpkı karanlık ve aydınlık gibi..."

"Tıpkı karanlık ve aydınlık gibi..." diye tekrarladı Rosa, cevabımdan tatmin olmuşa benziyordu.

"İşte benim zeki kızım" dedi Isabel gururlanarak. "Karanlık ve Aydınlık aslında birbirlerine muhtaç. Asırlardır ayrı yaşamalarından dolayı güçleri gittikçe azalıyor, yaşam ışığı gittikçe soluyor."

"Peki neden kimse bir şey yapmıyor?"

"Asırlardır biriken kin ve nefret o kadar fazla ki kimse farkında değil. Korkarım ki ilerisi hiç parlak gözükmüyor."

"Isabel.." Rosa ellerini Isabel'in omzuna yerleştirdi, birbirlerine baktılar ve Isabel derin bir nefes alıp verdi. Birden bire yemekhanenin kapısının seslice açılmasıyla o tarafa doğru döndük:

"Eliana!" Alicia yanında Sam ile eteklerini tutarak hızlıca bana doğru ilerliyordu, yüzünde endişeli bir ifade vardı.

"İyisin!" Bana sarıldı. Arkasında duran kişileri gördüm. neredeyse herkes buraya gelmişti...

Isabel bana gülümsüyordu.

"Isabel bu Alicia, benim oda arkadaşım.."

Alicia Isabel'e dönerek selam verdi :

"Ve en iyi arkadaşı Memnun oldum"

"Ah ne kadar da güzel ! Senin için bu kadar endişelenen bir arkadaşın olduğu için çok şanslısın kızım.." dedi gülümseyerek

Kafamdaki kocaman buz torbasını yerinde tutmaya çalışarak gülümsedim: "Hemde nasıl"

"Ne şovdu ama!" dedi Aisha

Madeline'ın kolunu çimdiklemesiyle yerinden zıpladı." Tabi iyi olmana da çok sevindim. Aralarına atlaman kesinlikle delilikti" diye ekledi.

Alicia kafamı incelerken :

"Eliana burada güvenli ellerde olacak, salona gidip ortamı biraz sakinleştirsek iyi olabilir." Dedi Rosa ve Isabel'in koluna girerek kapıya doğru ilerledi.