Κάτω από την πανσέληνο

Κεφάλαιο 5

   Πέρασε περίπου ένας μήνας. Εγώ, ο Ράιαν, ο Στέφεν και η Ελβίνα είχαμε γίνει πλέον μια παρέα. Τ'αγόρια δεν τα ένοιαζε που δεν ήμασταν δημοφιλείς. Άρχισαν να δείχνουν ένα άλλο πρόσωπο,ειδικά ο Στέφεν. Τον Στέφεν δεν τον φοβόμουν πια. Από εκείνη την ημέρα, δεν ξαναένιωσα εκείνο το περίεργο συναίσθημα του φόβου και της ανατριχίλας. Ωστόσο εξακολουθούσε να χει κάτι το μυστήριο.Άραγε θα μάθαινα τι μου έκρυβε κάποια στιγμή; 

   Θέλησα να του μιλήσω σχετικά με αυτό. Πως είμαι φίλη του και πλέον μπορεί να μ' εμπιστεύεται. Πως δεν θ'απομακρυνθώ από αυτόν, ό,τι και να μάθαινα. Απλώς θα τον συμβούλευα. Είχα παίξει με την φωτιά και δεν κάηκα.Επομένως, τι το επικίνδυνο είχε και δεν ήθελε να μου το πει; Ζήλευα ώρες ώρες την Ελβίνα που τα ήξερε όλα.Όταν της το έλεγα έμμεσα, επέμενε πως υπήρχε λόγος που την εμπιστευόταν τόσο πολύ, πως δεν μπορούσε να κάνει και διαφορετικά.Τέλος πάντων, τώρα, που εγώ κι αυτός κάναμε μόνοι μας περίπατο στο δάσος που βρισκόταν κοντά στο σχολείο μας, μπορούσα να του το πω.

-Στέφεν...Σχετικά με το μυστικό σου...

-Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να σου το πω.

-Γιατί;

-Γιατί φοβάμαι μην σε χάσω από φίλη.

-Ναι ποιο είναι το μυστικό σου ότι πιστεύεις στα μαγικά πλάσματα; Σιγά.

-Όχι δεν είναι αυτό...Βασικά...Κάτι τέτοιο....Άσχετο, τι θα ντυθείς τελικά αύριο το βράδυ στο Haloween party ;

- Βαμπίρ, εσύ;

-Σοβαρά; Θα ντυθείς αυτό που μισείς;

-Δεν τα μισώ ακριβώς.Απλώς τους κρατώ κακία για κάτι πολύ προσωπικό μου...

-Αχά μάλιστα...

-Εσύ τι θα ντυθείς;

-Κι εγώ το ίδιο.

-Ουάου! Θα μαστε σαν ζευγάρι!

   Γελάσαμε και οι δυο. Έπειτα σοβάρεψε κάπως.

-Θέλω να σου κάνω την εξής ερώτηση Αμάντα.Εδώ και καιρό έχω μια απορία.

-Πες μου...

-Τι θα έκανες άμα ερωτευόσουν κάποιον και γνώριζες ότι νιώθει το ίδιο για σένα;

-Θα τα έφτιαχνα μαζί του.

-Ωραία...Λοιπόν...Τι θα έκανες άμα...Ερωτευόσουν ένα βαμπίρ;

Έσκασα στα γέλια.

-Στέφεν τι είναι αυτά που λες!

-Σοβαρά μιλάω.

-Δεν μπορώ ν' απαντήσω σ' αυτή την ερώτηση την στιγμή που κάτι τέτοιο δεν θα γίνει καθώς δεν υπάρχουν!