Κάτω από την πανσέληνο

Κεφάλαιο 58

   Γυρίσαμε στη βίλα του μπαμπά μου, όλοι μαζί. Μόλις μας αντίκρισαν οι γονείς μου, ήρθαν ανήσυχοι κοντά μας. Δεν είναι και λίγο να βλέπεις τόσα άτομα ταλαιπωρημένα και πληγωμένα. Μας έβαλαν να καθίσουμε στο μεγάλο σαλόνι. Ο μπαμπάς μας περιποιήθηκε τα τραύματα. Η μαμά ετοίμασε γλυκάκια και χυμό πορτοκάλι για όλους. Εναπόθεσε τον μεγάλο κυκλικό δίσκο στο όμορφο, φτιαγμένο από έβενο τραπεζάκι. Τους διηγηθήκαμε τι συνέβη. Το πρόσωπο του μπαμπά σκοτείνιασε. Έγινε φανερό απ' όλους μας ότι κάτι τον βασάνιζε.

-Τι έπαθες, Ρόμπιν;

-Τρέβορ... Θα χαιρόμουν πολύ που κερδίσατε αυτή τη μάχη αλλά... Δεν ξέρω άμα θα καταφέρετε το ίδιο στην επόμενη, φίλε μου...

-Μιλάς για τη νύχτα της κόκκινης πανσελήνου να φανταστώ...

-Ναι... γι'αυτήν μιλάω...

- Αμάν! Πετάχτηκε ο Άντριου ως επάνω. Οι εξολοθρευτές επρόκειτο να καταστρέψουν το βασίλειο νεραϊδών και να πάρουν τον κρύσταλλο δυο μέρες πριν τη νύχτα της κόκκινης πανσελήνου!

- Αυτό σημαίνει πως... Αυτή η μέρα είναι πιο κοντά απ' ότι φανταζόμαστε, σκέφτηκε φωναχτά η Κρίστι.

   Κάποιος χτύπησε την πόρτα. Η μαμά πήγε ν'ανοίξει. Μέσα μπήκε η Λίλα λαχανιασμένη.

-Παιδιά... Οι εξολοθρευτές... Πήραν τον κρύσταλλο!

-ΤΙ; Είπαμε όλοι μ' ένα στόμα και σηκωθήκαμε όρθιοι.

-Πάμε γρήγορα να τον πάρουμε πίσω, είπε ο Μάικ.

-Σταματήστε! Μας πρόλαβε ο μπαμπάς. Μου είπατε πως πήρατε στα κρυφά τον κρύσταλλο της αρμονίας και τον ανταλλάξατε μ'ένα αντίγραφό του. Για να έρθουν να τον πάρουν πίσω, σημαίνει πως κατάλαβαν την απάτη! Το να κάνετε πάλι το ίδιο τρικ, δεν ωφελεί σε τίποτα!

-Μα θα τον καταχραστούν, είπε η βασίλισσα των νεραϊδών.

-Όχι ακόμη! Θα του τραβήξουν δύναμη τη νύχτα της κόκκινης πανσελήνου... Πριν προλάβουν να το κάνουν αυτό, μπορούμε να μπούμε στα κρυφά και ν'ανταλλάξουμε τον αληθινό με τον ψεύτικο. Αφήστε το πάνω μου! Μπορώ να το κάνω!

-Και πάλι όμως, δεν θα το καταλάβουν; Προβληματίστηκε η Ελβίνα.

-Σίγουρα, της απάντησε ο μπαμπάς. Αλλά όσο να πεις, θα καθυστερήσει μ'αυτόν τον τρόπο η αποστολή τους κι εμείς θα μαστε ήδη προετοιμασμένοι για να τον προστατέψουμε.

-Από το τίποτα, κάτι είναι κι αυτό, μουρμούρισε ο Μπιλ, που μέχρι τότε παρέμενε σιωπηλός.