Κάτω από την πανσέληνο

Κεφάλαιο 21

-Δεν... δεν είχα ιδέα ότι θα ερχόσουν εδώ.....

-Φαίνεται από το πρόσωπό σου, Κρίστι!

   Η νεαρή αρχηγός των μαζορετών σήκωσε δειλά το κεφάλι της και τον κοίταξε κατάματα. Εκείνος την πλησίασε, σφίγγοντας τα χέρια του μπουνιές. Οι καρδιές τους χτυπούσαν πολύ δυνατά. Το ήθελαν και οι δυο, όμως δίσταζαν να το πουν στον άλλον. Ήθελαν να ναι όπως παλιά.... Κάτι τέτοιο όμως θα προκαλούσε φασαρίες....

-Συγ...γνώμη , Άντριου....

-Για ποιο πράγμα;

-Άμα δεν σε είχα γνωρίσει ή δεν είχα δεχτεί να τα φτιάξουμε, τώρα... Τώρα δεν θα υπέφερες εξαιτίας μου...

-Σου είπε η αδερφή μου τίποτα;

-Το πρόσωπό σου το μαρτυρά αυτό, όχι η αδερφή σου!

-Καλά... Τώρα εγώ πρέπει να φύγω....

-Οκ... Αντίο αγάπη μου... Συγγνώμη !Εννοώ Άντριου....

   Εκείνος γύρισε απότομα προς το μέρος της, καθώς της είχε προς στιγμής στρέψει πλάτη.

-Πώς με είπες;

-Άντριου....

-Πριν από αυτό....

-Δεν... Δεν είπα τίποτα....

-Κάτι είπες, το άκουσα καθαρά...

-Α...γά..πη... μου...

   Με μια απότομη κίνηση την κόλλησε πάνω του, πιάνοντάς την από τη μέση.

-Ξέρεις... Δεν το είπα επίτηδες.... Εγώ... Εμ.... Εννοώ....

Το φιλί του Άντριου την διέκοψε. Εκείνη γούρλωσε τα μάτια της στην αρχή. Έπειτα, τα μισοέκλεισε ,τύλιξε τα χέρια της γύρω από τον λαιμό του και άρχισε να τον φιλά κι εκείνη παθιασμένα. Όταν σταμάτησαν να φιλιούνται, ο αδερφός μου ακούμπησε τα χείλη του πάνω στα δικά της. Ανάσαιναν και οι δυο βαριά.

-Σε θέλω!Σε θέλω μόνο δικιά μου, Κρίστι!Μόνο στην σκέψη ότι πηγαίνεις με κάποιον άλλον τα βράδια...

-Το έκανα μια δυο φορές προσπαθώντας να σε ξεπεράσω, αλλά τίποτα... Συγγνώμη....

Ήταν έτοιμη να κλάψει.

-Μην κλαις.Χαμογέλα μου, όπως πρώτα. Έτσι μπράβο.... Καλό κορίτσι.... Δεν έχει σημασία τι έκανες.... Είσαι δικιά μου τώρα!

   Την πήρε αγκαλιά και κατευθύνθηκαν προς το δωμάτιό του. Βγήκα από την κρυψώνα μου κι άρχισα να χοροπηδώ φωνάζοντας από χαρά. Επιτέλους, τα έφτιαξαν ξανά! Τώρα θα έβλεπα με τα μάτια μου πόσο ταιριαστοί ήταν μεταξύ τους!