Κάτω από την πανσέληνο

Κεφάλαιο 42

   Είχα άγχος. Για τον χορό των ζευγαριών μιλάω. Η Κρίστι θα χόρευε με τον Άντριου, η Ελβίνα με τον Μάικ... Ο Στέφεν με την Ρέιτσελ, η οποία θα είχε δύο καβαλιέρους:Τον Τομπίας και τον Στέφεν. Η τυχερή... Πώς το κατάλαβα; Του κολλούσε συνέχεια. Τον είχε ρωτήσει άμα θα χορέψουν μαζί κι εκείνος της είχε πει ναι. Πάλι άρχισε φαίνεται τις γκομενοδουλειές... 

   Έβαλα ό,τι μου είχε κάνει δώρο την τελευταία φορά ο κρυφός μου θαυμαστής. Έκανα τα μαλλιά μου ντομάτα και τα στόλισα με την τιάρα. Πήγαιναν πολύ ωραία με τα σκουλαρίκια και το κολιέ. Το φόρεμα και τα γοβάκια ήταν απλά θεϊκά. Έβαλα μια ανοιχτόχρωμη ροζ σκιά, από πάνω μια χρυσή και φυσικά μάσκαρα. Έβαψα τα χείλια μου μ' ένα απαλό ροζ ματ κραγιόν.

-Είσαι πανέμορφη! 

-Ευχαριστώ πολύ, Ελβίνα! Κι εσύ το ίδιο!

Είχε κάνει μπούκλες τα μαλλιά της και είχε φορέσει ένα μίνι,κόκκινο φόρεμα  και κόκκινες γόβες. Είχε βάλει χρυσά σκουλαρίκια κρίκους , χρυσά βραχιόλια και χρυσό κολιέ. Το μακιγιάζ της, ελαφρώς πιο έντονο από το δικό μου, της πήγαινε πολύ ωραία, ειδικά το κόκκινο κραγιόν.

-Εγώ πάω κάτω! Θα έρθεις;

-Δεν... δεν ξέρω...

-Γιατί;

-Δεν έχω καβαλιέρο και...

-Έλα τώρα, μην ανησυχείς! Σίγουρα θα βρεις κάποιον! 

-Όλοι είναι πιασμένοι!

-Μπορούμε να έχουμε τον Μάικ και οι δυο!

-Άφησέ το καλύτερα.Δεν θέλω να γίνω βάρος...

-Αμάντα, για όνομα του Θεού! Δεν είσαι βάρος! Ο Μάικ απλά ντρέπεται να χορέψει μαζί σου γιατί είναι ο κρυφός σου θαυμαστής !

-Ώστε ξέρεις ποιος είναι;

   Έκλεισε το στόμα της.

-Ούπσι... Είπα κάτι που δεν έπρεπε;

-Ελβίνα, αυτός είναι;

-Η Λίλα πού βρίσκεται;

-Πήγε λιγάκι στο δάσος. Πες μου τώρα!

-Εγώ... Εγώ πρέπει να φύγω! Άργησα... Θα περιμένει ο Μάικ! Γεια! Έλα γρήγορα κάτω!

-Μην ανησυχείς, δεν θα πω στον Μάικ ότι έμαθα την ταυτότητά του, της φώναξα, καθώς κατέβαινε βιαστικά τις σκάλες του κτιρίου.

Κάθισα στο κρεβάτι μου. Κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη. Ο Μάικ θα στεναχωριόταν αν δεν πήγαινα, έτσι δεν είναι; Μου είχε πάρει αυτό το υπέροχο φόρεμα κι αυτά τα πανάκριβα κοσμήματα κι εγώ... Κι εγώ δεν θα του έκανα την χάρη να με δει; Όχι, θα πήγαινα! Κι ας μην είχα καβαλιέρο! Δεν πειράζει!