Κάτω από την πανσέληνο

Κεφάλαιο 12

   Γύρισα στον κόσμο όπου ανήκα. Στον ματαιόδοξο κόσμο, που μια ζωή με πλήγωνε και γινόταν η σκιά μου, όπου και να πήγαινα. Πρώτη στάση: Το Λύκειο Horizon. Ευτυχώς η βαλίτσα και τα περισσότερα πράγματά μου βρίσκονταν εκεί, σπίτι δεν είχα πάρει παρά μόνο κάποια αναγκαία, τα οποία βρίσκονταν αυτή την στιγμή στην τσάντα μου.

   Άνοιξα την πόρτα του δωματίου. Κάποιος έπεσε με ορμή πάνω μου. Ήταν η Ελβίνα, η οποία άρχισε να κλαίει από ανακούφιση. Την αγκάλιασα συγκινημένη.

-Αμάντα! Ευτυχώς είσαι καλά! Πού είχες πάει;

-Δεν μπορώ να σου πω, το υποσχέθηκα.

-Εδώ και δυο εβδομάδες σε ψάχνουμε όλοι!

-ΔΥΟ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ;

 Είχα χάσει την αίσθηση του χώρου και του χρόνου εκεί πέρα που βρισκόμουνα. 

-Ναι!Καλά, δεν ξέρεις για πόσο έλειπες;

-Έχασα δηλαδή ύλη μιας εβδομάδας;

- Ναι.

-Να πάρει!

   Μπήκα στο δωμάτιό μου. Η φίλη μου με ακολούθησε.

-Δεν θα μου πεις τι έγινε;

-Όχι.

-Είσαι θυμωμένη μαζί μου;

-Όχι.

-Σου συνέβη κάτι κακό;

-Όχι.

-Ειδοποίησες τους γονείς σου;

-Όχι.

-Δηλαδή μ' έχεις ακόμα φίλη, έτσι;

-Όχι. Αχ τι λέω , ναι εννοώ.

   Μου έδωσε τα μαθήματα. Ήταν τόσα πολλά! Πώς θα τα προλάβαινα; Άρε Αμάντα τι τα ήθελες τα τρεχάματα στο δάσος!Μου εξήγησε ό,τι δεν καταλάβαινα και με βοήθησε στις ασκήσεις. Ευτυχώς που ήταν καλή μαθήτρια, αλλιώς... Θα είχα τεράστια κενά που δεν θα καλύπτονταν με τίποτε! 

   Ύστερα πήγα στη διευθύντρια, η οποία μ' επέπληξε κάπως και μου είπε να μην το ξανασκάσω από το σπίτι ή το σχολείο. Ενημέρωσε κατευθείαν τους γονείς μου, οι οποίοι ήρθαν αμέσως. Η μαμά με αγκάλιασε, ενώ ο μπαμπάς με μάλωσε. Απ' ότι φαίνεται δεν είχε ανησυχήσει τόσο όσο είχε θυμώσει. Με πήρε ιδιαιτέρως.

-Απαιτώ να μου πεις τι έγινε, Αμάντα! Θέλω εξηγήσεις!

-Απλώς χάθηκα μπαμπά! 

-Και το κινητό σου; Γιατί το είχες κλειστό; Και γιατί πήρες τα πράγματά σου; 

-Α όσο γι'αυτό. Ένιωθα πολύ άσχημα στο σπίτι, δεν ήμουν ο εαυτός μου κι έτσι αποφάσισα να πάω στο σχολείο.Είπα όμως πρώτα να περάσω μια βόλτα από το δάσος. Πήρα το λάθος μονοπάτι κι έτσι χάθηκα. Το κινητό δεν ήτανε φορτισμένο κάτι που είχα ξεχάσει εντελώς. Έτσι, επί δύο βδομάδες, παιδευόμουν να βρω τον δρόμο.