Κάτω από την πανσέληνο

Κεφάλαιο 20

   Πήγα στις τουαλέτες του σχολείου. Άρχισα να πλένω το πρόσωπό μου με μανία, κοιτάζοντας παράλληλα στον καθρέφτη. Ήθελα να επιβεβαιωθώ πως δεν άλλαξα, ήμουνα η ίδια. Σκουπίστηκα στα βιαστικά. Μου ήρθε να φωνάξω, όμως ο αδερφός μου μού έκοψε την φόρα.

-Επ τι κάνεις εσύ εδώ; 

-Πλένομαι....

-Έγινε κάτι; 

-Όχι....

-Αδερφούλα.... Θέλω να μου μιλάς ειλικρινά.Με στεναχωρεί το ότι έχουμε απομακρυνθεί.

-Προσπάθησες ποτέ για να έρθουμε κοντά, Άντριου; 

-Τι εννοείς;

-Τι εννοώ; Είσαι ίδιος κι απαράλαχτος ο μπαμπάς... Όποτε σου συμφέρει, μου μιλάς. Δεν θέλεις όμως να ενδιαφέρομαι για σένα και με θεωρείς εμπόδιο στη ζωή σου.Είπες πως όλα πια έχουν αλλάξει.Μου πες να μην μπαίνω εμπόδιο στον δρόμο σου. Είναι λόγια αυτά αδερφού που αγαπάει και νοιάζεται για την αδερφή του;

-Ήμουνα θυμωμένος...

-Δεν σε είδα όμως ποτέ να έρχεσαι κοντά μου.Μια στο τόσο!Δεν μου στέλνεις καν ούτε ένα γεια με μήνυμα.Αυτό είναι το ενδιαφέρον σου; Ε; 

   Άρχισα να κλαίω. Εκείνος με αγκάλιασε κι άρχισε να με χαϊδεύει στοργικά στο κεφάλι .

-Είμαι μαλάκας, πες το μου ότι είμαι. Ο μπαμπάς με επηρέασε πολύ.... Με πότιζε φαρμάκι και μου έλεγε καλύτερα να μείνω μακριά σου, γιατί θα με επηρεάσεις αρνητικά. Όταν έγινες εξολοθρεύτρια, το έμαθα βλέπεις,  σταμάτησε να σε κατηγορεί.Όμως νόμιζα ότι δεν έπρεπε να έχω παρτίδες μαζί σου, μόνο στην σκέψη ότι μπορεί να σκοτώνεις αθώα μαγικά πλάσματα.... Στα οποία δεν πιστεύω βέβαια , αλλά τέλος πάντων... Αλλά είσαι η αδερφή μου ρε γαμώτο! Δεν μπορώ άλλο να σου το κάνω αυτό. Θέλω να γίνουμε όπως παλιά... Να εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλον....

-Σε αγαπάω.... μου έλειπες τόσο πολύ όλα αυτά τα χρόνια!

-Κι εγώ!Σε αγαπάω πάρα μα πάρα πολύ! Λυπάμαι που ήμουνα τόσο σκληρός μαζί σου, υπόσχομαι πως από δω και πέρα, δεν θα είμαι.Πες μου σε παρακαλώ... Γιατί; Γιατί ενώ ήσουν εναντίον του μπαμπά, πήγες ξαφνικά με το μέρος του;

-Δεν μπορώ να πω τον λόγο σε κανέναν....Δεν πρέπει να βγει παραέξω....

-Δεν θα το πω.

-Κρατάς δηλαδή μυστικό;

-Ναι....

   Τριγύρω δεν ήτανε κανένας. Οπότε, του είπα, παρόλο που είχα ακόμη τις αμφιβολίες μου: