Κεφάλαιο 19

1.5K 180 11
                                    


   Το μαύρο κενό εξαφανίστηκε. Αντίκρισα τους τοίχους ενός δωματίου. Μα πού βρισκόμουν; Προσπάθησα να κουνηθώ. Ήμουνα όμως δεμένη χειροπόδαρα με χοντρά σχοινιά. Προσπάθησα να φωνάξω. Το στόμα μου όμως ήτανε δεμένο με ένα άσπρο πανί. Ο πόνος στον λαιμό εξακολουθούσε να είναι οδυνηρός. Ικέτευσα από μέσα μου για βοήθεια. Ας μ' έβρισκε κάποιος! 

   Μέσα στο δωμάτιο μπήκε ο Μπιλ. Το σατανικό βλέμμα του μ' έκανε να προσμένω το τέλος μου.

-Είσαι πολύ εύκολη λεία, μικρή χαζοβιόλα! Δεν περίμενα πως θα μπορούσα να σε πιάσω τόσο εύκολα!

   Πλησίασε. Έκλεισα τα μάτια μου. Έλυσε το πανί από το στόμα μου. Ένας κόμπος ιδρώτα κύλισε στο κούτελό μου. Άνοιξα τα μάτια μου. Ήρθε υπερβολικά κοντά μου. Έβγαλε τους κυνόδοντές του. Με δάγκωσε πολύ βίαια. Τσίριξα. Το αίμα άφθονο έτρεχε και κατέληγε στο στόμα του αχόρταγου βρικόλακα. Νόμιζα πως θα μου το έπινε όλο. Με χούφτωσε με δύναμη. Άρχισα να φωνάζω πιο δυνατά, καθώς ακολούθησε δεύτερο δάγκωμα στη σειρά, σε διπλανό σημείο του λαιμού. Όταν επιτέλους τέλειωσε, δεν είχα την δύναμη να φωνάξω, δεν μπορούσα καν να μιλήσω.

-Το αίμα σου με κολάζει! Το οσμίζομαι από χιλιόμετρα μακριά.... Πάντοτε ήθελα να το κάνω αυτό! 

   Σήκωσε ελαφρώς με το δάχτυλό του το κεφάλι μου. Ήρθε ακόμα πιο κοντά μου.

-Κι αυτά τα χείλη σου.... Αχ με βάζουν σε πειρασμό. Τι κρίμα που είσαι εχθρός μου! Αλλιώς θα σε έβαζα πρώτη στην λίστα μου, αν κι έχουν άλλες σειρά.

Τον κοίταζα τρομοκρατημένη δίχως να λέω τίποτε. Ένα χάος η ψυχή μου. 

-Είσαι μικρούλα... Πολύ μικρούλα για μένα.... Και... Τόσο αθώα... Τόσο... ευάλωτη....

   Χάιδεψε τις άκρες των μαλλιών μου κοιτάζοντάς με με εκείνο το σατανικό του βλέμμα, που τώρα έμοιαζε με δολοφόνου. Ήτανε κάπως ελκυστικό, αλλά όχι σαν του Στέφεν. Κοίταζα επίμονα το χέρι του, ξεροκαταπίνοντας. Άρχισε να μου χαϊδεύει το πρόσωπο. Για έναν παράξενο λόγο σαγηνεύτηκα. Έκλεισα τα μάτια μου νιώθοντας μια παράξενη ευχαρίστηση.

-Ωστόσο άμα θες μπορείς να γίνεις κτήμα μου.Βασικά... Δεν είναι ανάγκη να θες.Θα γίνεις.

   Συνήλθα και συναισθάνθηκα την απάτη. Ήθελε να με καλοπιάσει, για να με κάνει δικιά του. Να με βασανίζει και να παίρνει αίμα από εμένα. Κάτι μου έλεγε να μείνω μακριά του, κι αν γίνεται, να μην τον ξαναδώ ποτέ. Το μυαλό μου προσπάθησε να ξυπνήσει μια ανάμνηση σβησμένη ή καλά κρυμμένη στα ενδότερα του υποσυνείδητού μου.

Κάτω από την πανσέληνοWhere stories live. Discover now