Κάτω από την πανσέληνο

Κεφάλαιο 24

- Άκουσέ με, Ιουλιέτα!Ποσώς  μ' ενδιαφέρει για το τι λένε οι γονείς σου.Εγώ... Σ' έχω βάλει στο μάτι και θα γίνεις δικιά μου!

-Καλά, τα λες, Ρωμαίο, όμως... Θέλω να σε δω και στις πράξεις, όχι μόνο στα λόγια!

-Θα με δεις.... Μαναράκι μου; Πρέπει να το πω αυτό , Μάικ;

-Ναι, πρέπει...

-Πφ... Καλά... Θα με δεις μαναράκι μου!

- Σίγουρα δεν θα φύγεις από εδώ με μαυρισμένο μάτι;

- Μην ανησυχείς! Είμαι γενναίος! Και δυνατόοοοοοος

-Ρωμαίο!!!

-Μην ανησυχείς, είμαι μια χαρά!

-Μπράβο, εξαιρετικά! Να σας υπενθυμίσω πως ο Ρωμαίος έχει σκαρφαλώσει από τον μαντρότοιχο και χάνει την ισορροπία του και πέφτει στο σημείο που λέει ότι είναι γενναίος και δυνατός. 

-Είναι ωραίο που μετέτρεψες την απλή έξοδο του Ρωμαίου σε μια θεαματική πτώση- γκάφα, Μάικ, τον επαίνεσα.

-Το σενάριο είναι γεμάτο με τέτοιες παραλλαγές.

-Και το στιλάκι του έργου... Πολύ ωραίο... Επεσήμανε ο Στέφεν.

-Το έκανα έτσι ώστε να τραβήξει το ενδιαφέρον των μαθητών.

   Κάναμε πρόβα για αρκετές ώρες. Όταν τελειώσαμε, ήμασταν πτώματα. Επαναλάβαμε τις σκηνές τόσες πολλές φορές, που σχεδόν είχαμε μάθει τα λόγια και τις κινήσεις μας απ 'έξω. Ήμασταν αρκετά καλοί εκτός από μία σκηνή: Την σκηνή του φιλιού. Ο Μάικ είπε πως δεν χρειάζεται να φιληθούμε. Μπορούμε να έρθουμε κοντά ο ένας στον άλλο, να βάλουμε δάχτυλο μεταξύ μας και να φανεί πως φιληθήκαμε στο στόμα, ενώ δεν το κάναμε. Ανακουφιστήκαμε. Ο Στέφεν δεν είχε καμιά όρεξη να φιλήσει την εχθρό του, κι εγώ δεν μπορούσα να δεχτώ φιλί από κάποιον που με μισεί.

   Φύγαμε από διαφορετικές πλευρές. Δεν μιλήσαμε καθόλου μεταξύ μας. Με στεναχωρούσε όταν δεν μου έδινε καν σημασία. Προτιμούσα το να μου πηγαίνει κόντρα. Δεν ξέρω το γιατί. Απλώς το προτιμούσα.

   Η μέρα που θα δείχναμε τις σκηνές Ρωμαίου και Ιουλιέτας στους συμμαθητές μας έφτασε. Ο Μάικ κι εγώ είχαμε πολύ άγχος. Ευτυχώς τα πήγαμε καλά. Στο τέλος ακολουθήσαμε την συμβουλή που μας είχε δώσει ο σκηνοθέτης μας. Τα παιδιά , προτού μάθουν το κολπάκι, νόμιζαν πως είχαμε φιληθεί στα αλήθεια. Παραδέχτηκαν πως είχαμε χημεία μεταξύ μας, αλλά χρειαζόμασταν αρκετή εξάσκηση για να την αναπτύξουμε. Κάθε μέρα, εκτός από την ομαδική πρόβα, κάναμε και ιδιαίτερη πρόβα. Το πρόγραμμά μου ήταν τόσο εντατικό, που δεν είχα χρόνο ν' ασχοληθώ με την αποστολή. Μια βδομάδα αργότερα, επιτέλους βρήκα λίγο χρόνο.