Κάτω από την πανσέληνο

Κεφάλαιο 11

-Αμάντα! Αμάντα!

   Είχα βγει νευριασμένη έξω και περπατούσα στα κουτουρού, όταν άκουσα τον Στέφεν. Επιτάχυνα. Εκείνος με πλησίασε και μου άρπαξε το χέρι.

-Παράτα με! Του είπα κλαίγοντας.

Μ'έφερε κολλητά στο σώμα του. Οι μύτες ακούμπησαν μεταξύ τους. Μου χάιδεψε τα μαλλιά και σκούπισε τα δάκρυα από τα μάτια μου. 

-Συγ...γνώ....μη.... Ψέλλισε.

-Άκουσα καλά;

-Ναι...Δεν ήξερα ότι είσαι τόσο ευαίσθητη.

-ΗΛΙΘΙΕ! Τόσο καιρό κάναμε παρέα και...

-Σσσςςς....Μην μιλάς.

Με αγκάλιασε σφιχτά. Έκλεισα τα μάτια μου. Ένιωθα μια ασφάλεια κοντά του. Αισθάνθηκα την καυτή του ανάσα στον λαιμό μου. Έβγαλα ένα σιγανό επιφώνημα χαράς. Χαμογελούσε. Πώς να ένιωθε άραγε;

-ΣΤΕΦΕΝ!!!!!! 

   Γυρίσαμε απότομα πίσω μας.Αντικρίσαμε το θυμωμένο βλέμμα του πατέρα του. Μείναμε κάγκελο. Μας πλησίασε. Κρύφτηκα πίσω από τον Στέφεν. Ο σκληρός αρχηγός με κοίταξε γεμάτος απέχθεια και μίσος. Πού ήταν όλη εκείνη η ευγένεια που είχε δείξει το πρωί;

-Σοβαρά τώρα; Αγκαλιάζεσαι με μια εχθρό σου;

-Δικιά μου είναι η ζωή, ό,τι θέλω κάνω!

-Ξεδιάντροπε! Τι ήθελα και σε κράτησα εσένα! Έπρεπε να κρατήσω μόνο τον Μπιλ. Ανόητε!

-Για μια αγκαλιά κάνετε έτσι, κύριε; Με αγκάλιασε επειδή του είπα ότι είμαι πολύ τρομοκρατημένη.

-Την πλήγωσα πατέρα, γι' αυτό!

-Εγώ όμως τον προκάλεσα!

-Ο πατέρας μου μπορεί να σε σκοτώσει, το ξέρεις αυτό, ε;

-Δεν μ' ενδιαφέρει! Δεν αξίζεις να τιμωρηθείς!

-Μπράβο η κόρη του ε....

-Κύριε! Κάνετε ένα μεγάλο λάθος! Δεν είμαι σαν κι αυτόν!

-Αντί να χαζολογάς και να προσπαθείς να επηρεάσεις αρνητικά τον γιο μου, φρόντισε να φανείς και λίγο έμπιστη στα μάτια μου!

   Έφυγε. Μείναμε εμείς οι δυο ξανά. Ο Στέφεν είχε σφίξει τα χέρια του μπουνιές κι έτρεμε.

-Στο κάτω κάτω δεν ήσουν πολύ της αγκαλιάς οπότε...

-Αυτός θα καθορίζει τι θα κάνω με τη ζωή μου; Μεγάλωσα, Αμάντα! Δευτέρα Λυκείου πάω! Επειδή είμαι ο μικρότερος μού κάνει τον καμπόσο; Και τον Μπιλ που κάνει τόσες βλακείες δεν του λέει τίποτε;