Κάτω από την πανσέληνο

Κεφάλαιο 44

   Και πάλι πίσω στο σχολείο.Στα μαθήματα, στις πρόβες για την παράσταση, στις βόλτες και της τρελές στιγμές της καινούργιας μας παρέας.Οι εξολοθρευτές δεν επιτίθονταν πια. Το σχέδιό μας δεν μπορούσε να προχωρήσει. Μας ενημέρωσαν ότι λόγω κακοκαιρίας η προσγείωση στην Πάρο ήτανε ελαφρώς επικίνδυνη και γι'αυτό η πτήση θα μεταφερόταν για Ιούνιο. Δεν πειράζει. Τουλάχιστον είχανε σταματήσει και οι εξολοθρευτές προσωρινά... Πώς το ξέραμε αυτό; Γνωρίζοντας πλέον τους κωδικούς, μπαίναμε αρκετές φορές στα κλειδωμένα δωμάτια και στο κέντρο ελέγχου. Βλέπαμε από τις κάμερες που συνδέονταν με όλους τους χώρους πως δεν έκαναν απολύτως καμιά ενέργεια. Και ούτε τα μαγικά πλάσματα μας είχαν πληροφορήσει για κάποια επίθεσή τους. Έτσι λοιπόν κάναμε ουσιαστικά ένα διαλειμματάκι μέχρι το τέλος της σχολικής χρονιάς. Η παράσταση που παίχτηκε ήτανε καταπληκτική. Συμμετείχαν ουσιαστικά όλοι οι μαθητές, είτε έχοντας σύντομη εμφάνιση, είτε παίζοντας κάποιον σημαντικό ρόλο. Το κάναμε και ταινία και την δημοσιεύσαμε. Πήρε πολλές προβολές. Βγήκαμε ως και στα κανάλια και μας κάλεσαν και σε διάφορες εκπομπές. Η διευθύντρια ένιωθε πολύ περήφανη για μας. Οι δημοσιογράφοι τρελένονταν να μάθουν για την σχέση που είχα εγώ με τον Στέφεν. Μόλις τους πληροφορούμασταν πως ήμασταν κολλητοί, μας ρωτούσαν άμα σκεφτόμασταν να γίνουμε κάτι παραπάνω. Ο Στέφεν τους απαντούσε πως ποτέ κανείς δεν ξέρει πώς τα φέρνει η ζωή. 

   Σίγουρα θ'αναρωτιέστε για το τι μας έδωσε η βασίλισσα των νεραϊδών. Πρόκειται για κάτι πολύ όμορφα μαγικά μενταγιόν, τα οποία μας προστάτευαν από επιθέσεις εξολοθρευτών και μαγικών πλασμάτων. Δικαιούμασταν ένα η καθεμιά. Η χρήση δεύτερου θα είχε επιπλοκές στον οργανισμό μας. Τα προσέχαμε σαν τα μάτια μας.

   Και ναι, ήρθε το τέλος της σχολικής χρονιάς. Συγκινηθήκαμε πολύ, όταν είδαμε μια παρουσίαση που είχαν φτιάξει οι καθηγητές μας. Ευτυχώς πρότειναν στον Μάικ να δουλέψει στο σχολείο ως σκηνοθέτης κι έτσι δεν θα τον χάναμε! Θα εξακολουθούσε να μένει με τον Στέφεν και τον Άντριου. Ευτυχώς!Τώρα το καλοκαίρι, θα έμενε σπίτι του, όπως και όλοι μας άλλωστε.Τι κρίμα! Ήθελα πολύ να μείνω μαζί με τα παιδιά, αλλά έπρεπε να περάσουν και λίγο χρόνο με τους γονείς τους, που ζήτημα να τους έβλεπαν δυο- τρεις φορές κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς.Βέβαια από τις αρχές Αυγούστου μπορούσαμε να ξαναγυρίσουμε. Κι αυτό θα κάναμε.

   Σήμερα πάντως ήμουνα πολύ ενθουσιασμένη. Θα πήγαινα στην Πάρο μαζί με τον Στέφεν! Είχα παρακαλέσει τη μαμά να μην πει στον μπαμπά με ποιον θα πήγαινα. Της εξήγησα τον λόγο. Αναστατώθηκε λιγάκι μόλις έμαθε πως είναι ο γιος του Τρέβορ, όχι όμως σε σημείο να μην με αφήσει να πάω μαζί του. Φυσικά δεν της είπα τον κύριο λόγο των τριήμερων διακοπών μου. Αλλιώς... Την Πάρο μόνο σε φωτογραφίες θα την έβλεπα αυτό το καλοκαίρι.