Κάτω από την πανσέληνο

Κεφάλαιο 55

   Αφού εξήγησα σε όσους δεν κατάλαβαν το περιστατικό με τη ταράτσα,κοιμηθήκαμε όλοι στην βίλα. Δεν ήθελα κανέναν δίπλα μου, έτσι κοιμήθηκα στη σάλα, μέσα σ'έναν υπνόσακο. Μέσα στον βαθύ μου τον ύπνο, ένιωσα κάτι να κουνιέται, δεν ήταν όμως αρκετό για ν'ανοίξει τα σφαλισμένα από την νύστα μάτια μου. Το επόμενο πρωί δεν μπορούσα να κινηθώ άνετα για να βγω από τον υπνόσακο. Είχα ιδρώσει, λες και είχα κοιμηθεί αγκαλιά μ'ένα καλοριφέρ. Αισθάνθηκα ένα απαλό παιχνιδιάρικο δαγκωματάκι στον λαιμό μου. Κάποιος είχε όρεξη για παιχνίδια πρωί πρωί. Αντέδρασα μουγκρίζοντας και κλωτσώντας, αναγνωρίζοντας τον τύπο που διατάραζε την ησυχία μου. Εκείνος, μούγκρισε για να με πειράξει κι ακινητοποίησε τα πόδια μου βάζοντας πάνω τους τα δικά του. Τεντώθηκα επίτηδες για να τον χτυπήσω, εκείνος όμως έπιασε τα χέρια μου και τα φίλησε.

-Καλημέρα πριγκίπισσά μου...

-Μμμμ...

-Σαν μμμ είσαι! 

-Στέφεν δεν έχω όρεξη για παιχνιδάκια.

-Εγώ όμως είμαι μωράκι και θέλω να παίξω!

-Στέφεν βγες από τον υπνόσακο τώρα!

-Αχ σφήνωσα, δεν μπορώ να βγω! Αχ!

   Με ζούληξε στην αγκαλιά του, καθώς εγώ γκρίνιαζα. Γέλασε. Γύρισα απότομα και τον δάγκωσα δυνατά στον λαιμό, καθώς ξεκούμπωνα τον υπνόσακο για ν'αναπνεύσω.Του άφησα μια μικρή μελανιά για σημάδι. Εκείνος με πήρε πάνω του. Ύστερα, τύλιξε τα πόδια του γύρω από την μέση μου. Τον φίλησα στον λαιμό, θέλοντας να αισθανθώ ό,τι αισθανόταν αυτός κάθε φορά που μου το έκανε.

-Στέφεν, ρεμάλι, κατέβα από την αδερφή μου ρε! Της σάλιωσες τον λαιμό, αποκρίθηκε ο Άντριου γελώντας. Κι εσύ ρε Αμάντα, κοπέλα μου, τι σαγηνευτικό τύλιγμα των ποδιών σου είναι αυτό;

Γυρίσαμε απότομα προς το μέρος του. Σκάσαμε και οι τρεις στα γέλια. Αυτό έκανε όσους ήτανε στο σπίτι να έρθουν να δουν τι συμβαίνει. Με άλλα λόγια, γίναμε ρεζίλι. Ο αρχηγός μας επέπληξε καθώς τρώγαμε πρωινό.

-Στέφεν, τι ξεδιάντροπα πράγματα είναι αυτά; Τυλίγεις τα πόδια σου γύρω από την κοπέλα, λες και είσαι εσύ το κοριτσάκι; Κι εσύ Αμάντα, σοβαρέψου λίγο και μην παρασύρεσαι από τις βλακείες του γιου μου! Δεν ήταν ανάγκη να προσπαθήσεις να μπεις στην θέση του, ξέρεις...

-Συγγνώμη, Τρέβορ.

-Ωχού, μπαμπά, καλά... Άλλη φορά δεν θα τα κάνουμε δημόσια για να μην λιγουρεύεσαι