Κάτω από την πανσέληνο

Κεφάλαιο 15

-Μι...λάς; 

-Ναι!

-Μα... Πριν... 

-Το αποκαλύπτουμε μόνο σε άτομα που εμπιστευόμαστε!

-Με... Εμπιστεύεσαι;

-Ναι!

-Μα... Είμαι...Μια... εξολοθρεύτρια!

-Διαφορετική όμως.Οι εξολοθρευτές δεν σώζουν μαγικά πλάσματα, τα σκοτώνουν!

-Ναι... Κι εγώ... Θα το έκανα... Αλλά σε λυπήθηκα...

-Μου είπες να μην ανησυχώ!

-Εξολοθρεύτρια είμαι, τι θέλεις δηλαδή τώρα; Σε ξεγέλασα, είπα γυρνώντας πλάτη.

   Χαμήλωσα τα μάτια μου. Στεναχωρέθηκα. Ήθελα πολύ να γνωρίσω αυτό το μυστηριώδες πλασματάκι, αλλά δυστυχώς δεν μπορούσα. Θα με υποπτεύονταν οι εξολοθρευτές και τότε... Την έβαψα! Οπότε, δεν έπρεπε να γνωρίζει την πραγματικότητα, όσο καλό κι αθώο κι αν φαινότανε.

-Δεν μπορεί να με ξεγέλασες! Το είδα στα μάτια σου!

Γύρισα απότομα έκπληκτη πίσω.

-Τι εννοείς το είδες στα μάτια μου;

-Όταν ξύπνησα και σε αντίκρισα,τα μάτια σου είχαν αυτή την γαλήνη που με έκανε να ηρεμήσω.Δεν μπορεί να προσποιήθηκες!

-Άκουσέ με... Ας κάνουμε πως δεν συναντηθήκαμε ποτέ... Οκ; 

-Γιατί; Επειδή είσαι η κόρη του Ρόμπιν Τζόουνς σημαίνει πως είσαι σαν αυτόν; Σταμάτα να προσπαθείς να του μοιάσεις, δεν βγάζει πουθενά! 

   Τα τελευταία λόγια της Λίλας τρύπωσαν βαθιά μέσα στην καρδιά μου. Ήτανε η πρώτη που μου το έλεγε αυτό. Όλοι πίστευαν το αντίθετο, ακόμα και η καλύτερή μου φίλη, η Ελβίνα! Βασικά... Πρώην καλύτερή μου φίλη... Τώρα δεν ήταν τίποτε παραπάνω από ένα άτομο που με αντιπαθούσε. Έτσι ένιωθα.

-Κοριτσάκι, μην προσπαθείς να μου κρυφτείς! Λατρεύεις τα μαγικά πλάσματα, έτσι δεν είναι;

Έγνεψα καταφατικά.

-Το ήξερα! Τότε γιατί είσαι με αυτούς;

-Προσπαθώ ν' αποσπάσω πληροφορίες, ψιθύρισα.

-Άμα όμως το καταλάβουν;

-Γι' αυτό πριν σου είπα ψέματα, πως είμαι εξολοθρεύτρια με όλη την έννοια της λέξης!

-Φοβήθηκες μην το πω σε κανέναν;

-Κάτι τέτοιο....

-Δεν θα το πω, το υπόσχομαι!

-Α... Με την ευκαιρία... Πρέπει να βρεις ένα μέρος να κρυφτείς!Είπα ότι θα σε θάψω.Άμα σε βρουν, θα σε σκοτώσουν! Άμα αγνοούν την ύπαρξή σου, δεν θα σε ενοχλήσουν ξανά!