Κάτω από την πανσέληνο

Κεφάλαιο 18

   Ανυπομονούσα πώς και πώς να ξημερώσει η επόμενη μέρα. Ο λόγος; Θα ξεκινούσε επιτέλους το τμήμα θεάτρου! Ήτανε Νοέμβριος κι ακόμα δεν είχαμε κάνει ούτε ένα μάθημα, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα καλλιτεχνικά τμήματα.Κανένας δεν ήξερε το γιατί.... Ίσως εκτός από έναν... Τον Στέφεν. Το άκουσα από κάτι κορίτσια που συζητούσαν μεταξύ τους. Ο Στέφεν; Να το γνωρίζει; Από πού κι ως πού; 

   Συγκεντρωθήκαμε σε μια ειδική αίθουσα για το μάθημα, η οποία είχε και σκηνή.Ήμουνα μόνη, χωρίς την Ελβίνα. Δεν της άρεζε το θέατρο ως χόμπι. Είχε επιλέξει το τμήμα τραγουδιού. Κάθισα σε μια γωνιά. Φοβόμουν κάπως, κυρίως επειδή τα τμήματα επιλογής απαρτίζονταν όχι μόνο από συνομηλίκους, αλλά από μαθητές και των τριών τάξεων του Λυκείου. Πέρασε αρκετή ώρα. Δεν ήρθε κανένας καθηγητής. Τα παιδιά έγιναν κάπως ανήσυχα. Μουρμουρητά γέμισαν την αίθουσα. Την σιγή επέβαλε η διευθύντρια , η οποία μπήκε μέσα.

-Αγαπητοί μαθητές και μαθήτριες του Λυκείου Horizon, σίγουρα θα αναρωτιέστε προς τι όλη αυτή η καθυστέρηση. Η αλήθεια είναι πως δυστυχώς φέτος δεν βρήκαμε κάποιον αρμόδιο για το τμήμα θεάτρου.

Οι μαθητές αντέδρασαν κι αποδοκίμασαν αυτό που μόλις είχε πει.

-Ησυχία παρακαλώ!!! Παιδιά!!!

Το βλέμμα της έκανε όλους να ησυχάσουν. Αν και καλή, ήταν αρκετά αυστηρή και μπορούσε να επιβληθεί πολύ εύκολα, απλά κοιτώντας κάποιον άγρια.

-Βλέποντας ότι αρκετοί δήλωσαν για να συμμετάσχουν σε αυτό το τμήμα, θεώρησα πως θα ήταν κρίμα γι' αυτά τα παιδιά να μην κάνουν αυτό που αγαπάνε. Οπότε, αποφασίστηκε το εξής, κατ' εξαίρεση : Θα το αναλάβετε εσείς οι ίδιοι!

   Τα πρόσωπα όλων έλαμψαν. Θα ήταν κάτι το πρωτότυπο. Μου άρεσε πολύ η ιδέα. Θα ήμασταν μόνοι, χωρίς κάποιον μεγάλο να μας επιτηρεί! Θα αναλαμβάναμε ευθύνες κι ό,τι κάναμε θα ήταν δικό μας επίτευγμα! 

-Το καλό που σας θέλω, μην διαλύσετε τον τόπο! Άμα γίνει κάτι τέτοιο, το τμήμα αυτό θα ακυρωθεί και θα αναγκαστείτε να μπείτε σε κάποιο άλλο τμήμα! Εγώ τώρα πρέπει να πηγαίνω.

   Μόλις έφυγε, ένας νεαρός έκλεισε την πόρτα. Ανέβηκε πάνω στην σκηνή. Φαινόταν σαν τον.... Όχι Θεέ μου, μη μου πεις πως ήτανε αυτός! Από εκεί που καθόμουν στην γωνίτσα μου, σηκώθηκα και πλησίασα πιο κοντά. Όλοι είχανε συγκεντρωθεί για ν' ακούσουν τι θα έλεγε ο νεαρός που.... ΌΧΙ ΘΕΕ ΜΟΥ!!!! .'ΗΤΑΝΕ Ο ΣΤΕΦΕΝ!!!!!