Fractus (shqip)

- 23 -

Vazhdonte te shtrengonte syte dhe lutej ne humbetire qe te ishte vetem nje enderr; qe me syte e mbyllura te binte serisht ne gjume per tu zgjuar ne te njejtin shtrat, vetem, me pellushin e saj te preferuar qe shtrengonte ne krahe. Te zgjohej ne te njejtin shtat Elia qe dikur kish qene dhe jo femra e ndyer nga perversiteti i nje qenjeje qe nuk meritonte te therritej as njeri...

Si mundi?

'Elia?' njohu zerin e djallit qe therriste emrin e saj. Shtrengoi edhe me fort syte per tu hequr ne gjume.

Ngrihu dhe largohu maskara. skermiste neper dhembe teksa me syte e mbyllur fshihte tere mllefin e urrejtjen pas nje fytyre paqesore.

'Elia, zgjohu' perseriti serisht ai.

Pse te zgjohej, pse te zgjohej ne nje bote te transfromuar qe krejt papritur kish nisur ti ngjante nje ferri edhe me shume... Pse te zgjohej ne nje bote te njejte ku ajo tashme ishte ndryshe.

Por u zgjua, u 'zgjua' duke kercyer perpjete kur ndjeu doren e tij qe rrezikshem prekte barkun e saj te zhveshur per te rreshkitur me lart drejt gjoksit te Elias.

'Mos me prek' bertiti fort e per habine e saj Kledisi nenqeshi.

'Mbreme kur te prekja s'kujtoj ta kishe kaq problem. Qetesohu, pjesa me e keqe iku.' foli qete ai, qetesi qe e  bente Elian ta urrente edhe me shume

Pjesa e veshtire, virgjeria e saj...

'Me lesho' klithi serisht. U ngrit duke shtrenguar jorganin e holle rreth vetes per te ndjere nje dhembje therrese.

'Mire, mire.' ngriti duart i dorezuar Kledisi, asgje nuk zhdukte ate cehren e fitimtarit prej fytyres se tij. Pa rreth e rrotull, kerkoi mes librave per dicka me te cilen mund ti gjuante. Deshironte ta vriste, ta vriste ashtu sic ai kish vrare ate.
Por as ai libri me kapakun e trashe e i rene, dhe as ajo korniza qe mbante foton ku Elia buzeqeshte krah familjes se saj nuk mund ta lendonin ashtu sic kish bere ai.
Syte i ndaluan mbi njollen e thare te gjakut ne carcafin e bardhe.
Jo, nuk kishte qene nje enderr ndonese vazhdonte te lutej qe te kishte qene nje e tille.

'Zhduku nga ketu' bertiti me sa fuqi kishte me zerin e saj te mbytur, te ngjirur nga semundja.

'Degjo' dicka nisi te thoshte ai por Elia me syte e fiksuar ne murin pertej Kledisit, shkunde koken teksa e mposhtur perseriste me peshperima 'Ik, ik, ik....', mbledhur kruspull mbi dysheme.

'Elia, me degjo' perseriste serisht Kledisi, dukej i trazuar.

'Jo, zhduku. Te urrej' neperdhembi ajo teksa vazhdone te lekundej e copetuar.

'Kam nevoje te me degjosh' perseriti me zerin e thelle e te vendosur serisht ai. Iu afrua per tu gjunjezuar para saj, i zhveshur, i neveritshem.

'Mos me prek' klithi nje tjeter here Elia qe luftonte doren e tij qe mundohej te prekte fytyren e saj. 'S'dua te me prekesh, dua qe te vdesesh.' mallkoi dhe e dorezuar shtoi '...dua qe te vdes'

'Me degjo' ngriti edhe njehere zerin, kete here pasi burgosi fytyren e saj me duart e tij. Kete here me syte e zinj te picerruar ngulur ne ato te lenduar e te perhumbur te Elias.

'Vdis' mallkoi serisht ajo qe me duar luftonte, shtrengonte e gervishte krahet e tij te zhveshur per tu cliruar por ai ishte me i forte, gjithmone me i forte dhe ajo e dobet, gjithnje e me e dobet.

'Kur te kane ardhur ato per here te fundit?' pyeti serioz ai.

'Huh?' pyeti e hutuar ajo.

'Ciklin, kur e ke patur per here te fundit?' perseriti Kledisi e ajo vetem e pa cuditshem. Ciklin, as qe e mbante mend e me mendjen e mpire nisi te numeronte. Pse donte ta dinte?Mos valle ajo njolle gjaku ishte prej atyre apo....
Jo, jo, jo Zot nisi te thoshte me vete dhe te shkundte serisht koken.

'Nuk...nuk e di... Cf...?' deshironte ta pyeste. Me syte e shqyer ne habi shihte Kledisin per te vjele nje pergjigje, pergjigje qe ishte e sigurte qe nuk deshironte te degjonte.

'Prezervativi u ca.. Gjera qe ndodhin dhe dua te jem i sigurte qe....' e leshoi dhe nisi te shpjegonte teksa mblidhte rrobat e tij, pantallonta e bluzen e zeze qe i pershtateshin mesemiri shpirtit te tij. 'Me kuptove?' iu drejtua perpara se te vishte pulovren e erret. Ajo nuk kish degjuar asgje, mohoi dhe e deshperuar, duke mbyllir serisht syte mbeshteti koken ne gunjet qe vazhdonin ti dridheshin.

'Zot, Elia me degjon apo jo?' e ndjeu serisht prane vetes por refuzoi te ngrinte koken. E urrente edhe me shume..

'Vishu, okay. Vishu dhe do ta zgjidhim dhe kete pune. Po te pres aty. Shpejt' urdheroi i trazuar

Te urrej do te kish qene pergjigja e saj.

U ngrit nga ku qendronte. E perhumbur nisi te bente ecejake ne dhome. Shkeli mbi rrobat e saj te harruara ne dysheme, shkeli mbi copezat e pluhurta te gotes se thyer.
Pa makinen e shkrimit qe me tere shpirt ne ate cast deshironte te thyente, ta thyente ashtu sic po thyhej edhe shpirt i saj. Ato kishin qene nje mendonte, nje dhe tani ajo makine e ftohte dhe e pashpirt dukej sikur e perqeshte, e paprekur vazhdonte te qendronte mbi tavoline... E njejta, ashtu sic Elia nuk do te ishte me kurre.

Te vishej, i thate vishej... Hapi dollapin dhe hodhi ne toke tere rrobat e saj... Te vishej perseriste me veten , por pse? Cfare me shume mund te donte ai prej saj...

Shtregoi ne krah xhinset e thjeshta dhe nje triko te gjere, vazhdonte ti shtrengonte edhe pasi u leshua mbi shtratin qe si cdo gje tjeter deshironte te digjte, sic shpirti saj po digjej ne zjarrin e nje ferri perpires.

Zera te mbytur degjoheshin nga guzhina...

'Hah, kalove nga njera dhome te tjetta tani e?' fliste Griselda

'Qepe. Bashke duhet te flasim per gjera tetjera' hungerinte KLedisi...

I urrente... I urrente qe te dy...
Urrente edhe veten!!!