Fractus (shqip)

- 46 -

'Hy pas meje' e urdheroi Elia kur qendronin ne shkallet e pallatit te kongreseve. Ai vetem e pa shtrembur, nenqeshi dhe duke shperfillur si gjithnje kerkesat e saj, eci krah Elias ne brendesi te hollit te pallatit i cili deri para pak oresh kish qene pushtuar prej stendave te shtepive te ndryshme botuese mbushur me libra e ne aq pak kohe ishte transformuar ne pritese e nje mbremjeje gala.

'Zot Kledis...' shfryu ajo duke shpejtuar hapat e saj. Ndaloi pak me tutje, hutuar nga njerezit e shumte qe kishin pushtuar sallen, te tere veshur bukur, te tere per Elian te huaj.

'Faleminderit Kledis qe me bere njeri me kete fustanin se do isha dukur si rreckamane. Ska perse Elia, e bera per vete sic te thashe njehere' i foli me ze te ulet duke iu perkulur prane veshit.

'Sa qejf ke te degjosh qe ke te drejte' ia ktheu si gjithmone kokeforte Elia.

'Sa inat e ke te pranosh qe kam te drejte, grifshe'

'S'e rrallehere ke'

'Dhe ato here qe kam ti prape nuk e pranon' i hodhi krahun rreth mesit dhe e udhehoqi perpara per te ecur mes njerezve per te zene vend ne nje prej atyre tavolinave te larta te koktejleve.

'A mund thjesht te zhdukemi nga ketu?' shfryu kokepermbysur Elia.

'Te ishte per mua te kisha mbajtur te zene mire e bukur aty tek dhoma jote por ja qe shkrimtarja e re e momentit duhet te duket ne te tilla gjera' i shpjegoi Kledisi qe pa ndotur me perversitete ndonje fjali nuk linte. Kishte mesuar ta injoronte, mundohej ta injoronte.

'Ketu nuk njoh askend dhe Aidenin nuk po e gjej' u ankua Elia qe shihte sa andej kendej. Jo, nuk njihte askend. Kledisi s'e ngacmoi me tej por vazhdoi ta studionte, ashtu e lyer thjeshte e me floket e drejte ngjante edhe me e bukur pa humbur ate brishtesine qe e karakterizonte.

'Mos me shih ashtu. Me sikletos' u ankua ajo pa ndeshur shikimin e tij e Kledisi do t'i kish kthyer ndonje prej pergjigjeve te tij ngacmuese te perhershme nese Aideni nuk do te mbinte prej hicit pas tyre.

'Elia me personin e fundit qe do kisha menduar te shihja ketu' foli ai perpara se te pershendeste Elian. Kledisi s'komentoi per ti kujtuar qe vete ai i kishte kerkuar 'publicitete' ndonese nuk ishte aty prej kerkeses se kushuririt te tij te pare, thjesht priti qe Elia te mblidhte nje dhe nje e te kuptonte qe Kledisi e Aideni njiheshin. Qe te reagonte sic beri, ate s'e kish pritur.

'Aiden ckemi? Po, ky eshte Kledisi qe deshironte te vinte dhe thjeshte u veteftua. Shpresoj mos te kete ndonje problem' Aideni e la te fliste por ne fund i gjuajti miqesisht Kledisit mes supeve.

'Prit, ju njiheni?' pyeti e hutuar Elia. Serisht lejoi Aidenin ti pergjigjej, serisht priti.

'Njihemi the? Jemi rritur bashke, jemi kushurinj' shpjegoi Aideni.

'Kushurinj?' pyeti Elia. Ndoshta Aideni nuk e kuptonte por Kledisi kish mesuar ta njihte, dhe pas asaj buzeqeshjes qe po mundohej te akronte ajo ishte acaruar. Ndoshta ne ate mendjen e saj e perkthente kete si nje nderhyrje, nje padrejtesi e ofendim.

'Te pare biles' plotesoi ai e Elia vetem pohoi per ti lene rradhe Aidenit qe te vazhdonte te katranoste gjerat edhe me tej 'Kledisi madje ka lexuar i pari librin tend e i pelqeu po aq sa edhe mua megjithese ti e kishe nxjerre dhjeshem fare. S'do ta kisha pranuar nese sdo kishte dashur kushuriri im te felliqej publikisht'

'Kuptoj' peshperti Elia me buzet e mbledhura ne nje vije te holle. Aideni u be gati te fliste serisht e nje zot e di sec do te kish lemshezuar edhe me tej nese nje zoteri s'do ta kishte therritu. U largua duke i kerkuar ndjese e duke i premtuar qe do te dukej serisht por Elia as qe priti qe ai te zhdukej mire perpara se te rrembente canten e vogel dhe te niste te ecte drejt daljes.
Tipike sjellje e saj mendoi Kledisi e nisi ta ndiqte nga pas mes njerezve. E arriti shpejte. Ajo maje takave mezi ecte. Shtrengoi krahun e saj dhe e terhoqi ne nje prej atyre korridoreve te fshehur nen shkallet e salles.