Kabanata 27

80K 2.6K 1.2K
                                    


Kabanata 27


I broke down when Reitius walked out.

Iyon ang tanging naalala ko bago ako nawalan ng malay kagabi. Namuo ang luha sa aking mga mata, huminga ako ng malalim at nagmulat.

My eyes were blurry but the first thing I saw was Reidjan, sitting on the couch while craning his neck with eyes closed. Ang isa niyang kamay ay humihilot ng marahan sa kanyang ilong.

Kumalabog ang dibdib ko at agad napaupo sa kama dahil sa sobrang hiya, marahang lumipad ang kanyang atensyon sa akin nang mapansin ang inakto ko. Sobrang kaba ang naramdaman ko nang magtama ang tingin namin.

Damn it! Mas naging kakaiba pa ang kaba ko ngayon dahil sa ginawa kong kahiya-hiya kagabi! Shit!

He sighed.

"How are you feeling?"

I gulped. "R-reid, uhm... I-I'm... ano-"

He chuckled and bit his lower lip. Mukha siyang seryoso pero tinatago niya iyon sa pamamagitan ng pagiging kaswal.

"You're really having fun using me, huh?"

Napapikit ako ng mariin dahil sa guilty.

"Reidjan, I'm really really sorry..." I bit my lower lip, I couldn't look at him right now.

Hindi ko alam kung anong pwedeng sabihin pa dahil sa kahihiyang iyon, hindi ko alam kung ano ang irarason kung bakit ginawa ko iyon. Unang una'y alam niyang nobyo ko si Reitius, but he didn't fail me last night, he let me used him.

He let me used him, again...

Mali pero iyon lang ang naisip kong patunay sa harapan ni Reitius, iyon lang ang makakapagpaniwala sa kanya. With that, he walked out, broken. Sobrang sakit noon na talaga hindi ko na kinaya, nakakapagod pala.

Nakakapagod umiyak.

Reidjan nodded a bit.

"You just stole my first, Heirans..." he declared coldly.

My jaw dropped. Hindi naiwasan na tingnan siya magmula ulo hanggang paa dahil sa hindi talaga ako makapaniwala sa kanyang sinabi.

Nanlalaki ang mga mata ko, suminghap ako.

"Reidjan, sorry! Hindi ko sinasadya, uh, well... sinadya ko pala but I was just really hopeless that time! I'm sorry, gosh..." I gasped.

Hindi ako makapaniwala, hindi ko inasahan iyon kailanman! I couldn't believe that I was his first! My goodness! At his age? Damn it! No! That's not true!

But damn, Reidjan was not kidding! Hindi siya nagbibiro, hindi siya joker kagaya ni Theo na magsasabi ng ganoon kung hindi totoo.

I've always known him as a serious and formal man! He's not the type of jerk who would tell jokes around.

He chuckled while looking at me, a slow smile appeared on his red lips. Napalunok ako, did I just kissed his lips last night? Did we really just kiss!? The fuck!

And I'm his first! I don't know if I should be lucky or shy that I really took his first kiss! I don't think I deserve it, masyadong comical.

Huminga siya ng malalim at lumakad sa hamba ng pintuan.

"That's okay..." he said gently. "Come on let's eat breakfast, Radjine is waiting downstairs..."

Napasinghap ako nang makalabas na siya. Hindi ko alam na ang dating kaba ko kapag nasa paligid siya ay meron pa palang mas malala. Maybe because I did something really embarrassing and stupid move.

Isla Verde #2: The Sweet Escape Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon