Friends With Benefits

Part 25

{Jeniffer}

Ik ben zo blij voor Rein. Eindelijk gaan ze verlost zijn van hun vader.

Het is weer maandag, wat betekend dat ik weer naar school ga. Ik doe lichtjes wat make-up op en haal een borstel door mijn haar.

Ik loop de trap af, eet snel een boterham en stap op mijn fiets. Ik  fiets naar het punt, waar ik met Sam afgesproken heb.

'Hey, Sam.' Begroet ik hem, als hij eraan komt. Sam trekt me in een knuffel en drukt een kus op mijn wang. 'Goeiemorgen, leuk weekend gehad?' Vraagt Sam, terwijl we wegrijden.

'Ja, Rein is hier geweest.' Bij die gedachte glimlach ik al. 'Leuk.' Mompelt Sam zacht. 'Heb jij een leuk weekend gehad?' Vraag ik vervolgens. 'Ja, hoor.' Glimlacht hij.

Er hangt een ongemakkelijke sfeer tussen ons, waardoor ik in mijn nek krab. Gelukkig zijn we na een tijdje eindelijk bij school.

Ijsblauwe ogen doorboren de mijne, waardoor ik slik en gelijk Sam's hand vast pak. 'Wat is er?' Vraagt Sam. Ik kijk angstig naar Maxim, waardoor Sam mijn blik volgt en vervolgens stevig zijn arm om me heen slaat.

'Wie is dat?' Fluistert Sam in mijn oor, waarna we snel het fietshok uitlopen. Ik slik de brok in mijn keel weg en friemel zenuwachtig aan de rand mijn trui.

'Maxim.' Zucht ik na een tijdje. 'Die jongen die...' Zegt Sam zachtjes. 'Ja, die.' Mompel ik.

'Ik ben bij je, maak je geen zorgen.' Zegt hij liefjes, waarna hij zijn greep verstevigd.

'Dank je, Sam.' Glimlach ik. 'Geen probleem.' Zegt hij, terwijl hij zachtjes een kneepje in mijn schouder geef.

'Niet zo snel, prinses.' Hoor ik Maxim's irritante stem in mijn oor. 'Oprotten, gozer.' Sist Sam gelijk, terwijl hij zijn greep nog meer verstevigd.

'Ze is mijn schatje, hoor.'  Grijnst Maxim. 'Mocht je willen.' Snauw ik.

Maxim zet een stap dichterbij, waardoor een rook geur mijn neusgaten vult. Ik trek een vies gezicht en zet een stap achteruit.

'Gast, oprotten.' Duwt Sam hem. 'Ik wil alleen plezier.' Lacht Maxim. Maxim komt weer dichterbij, waardoor Sam me los laat en hem een harde duw geef.

'Oh klootzak, dat had je niet moeten doen.' Zegt Maxim, met een vieze grijns op zijn gezicht. Maxim geeft hem een harde klap, waardoor Sam nog bozer wordt.

Sam geeft hem een harde klap, wat zorgt voor een bloedneus bij Maxim. Maxim slaat Sam op zijn wang, waardoor Sam hard schreeuwt.

'Hou op, Maxim!' Roep ik hard. Maxim werpt me een boze blik toe, zijn ogen staan donker.

'Sam, doe rustig. Alsjeblieft.' Ik probeer de twee uit elkaar te halen, waardoor ik een klap opvang van Maxim, die eigenlijk voor Sam bedoelt was.

Ik val op de grond, waardoor mijn achterhoofd hard op de stenen vloer beland. Ik leg mijn hand op mijn wang, waar Maxim me raakte. De huid onder mijn hand brandt, waardoor ik pijnlijk mijn ogen sluit.

'Jenn!' Hoor ik Sam's bezorgde stem boven me. Ik kijk boven me, waarna ik zie dat hij naast me neer knielt.

'Gaat het?' Vraagt hij, terwijl hij mijn hoofd op zijn schoot legt. Ik kreun zachtjes en zie dat ook Maxim naast me neer knielt.

'Nou moet je echt oprotten.' Snauwt Sam. Maxim slaat zijn ogen neer, en tot mijn verbazing, loopt hij weg.

'Het doet pijn.' Mompel ik tegen Sam.

Even later zitten we bij de schooldokter, aangezien Sam me gebracht heeft. Ik vertelde hem dat het echt niet hoefde, maar hij stond erop.

'Je hebt een zware hersenschudding, meis.' Vertelt de schooldokter me, terwijl ze me vol medelijden aankijkt.

Zuchtend sla ik mijn ogen neer. Dit kan ik er niet bij hebben. 'Hé, het komt wel goed.' Zeg Sam gelijk, wanneer hij mijn blik ziet. Ik geef hem een korte glimlach.

♡ ♡ ♡

'Mam, ik ben thuis!' Roep ik, wanneer ik het huis binnenloop. 'Bedankt voor het brengen, Sam.' Ik stuur hem een geruststellende blik.

'Geen probleem Jenn, red je het wel?' Hij kijkt me bezorgd aan en legt zijn hand op mijn onderarm. 'Ja, Sam, het lukt.' Zucht ik, aangezien hij me dit al een aantal keer heeft gevraagd.

'Weet je zeker dat ik hier niet moet blijven?' Sam fronst. 'Ja, ik weet het zeker.' Mompel ik, terwijl ik Sam door de deur duw.

'Bedankt voor alles, Sam!' Roep ik nog, voordat ik de deur achter hem dichtduw.

Langzaam laat ik me op de bank zakken en voel ik aan mijn pijnlijke hoofd. 'Jeniffer, hoezo ben je al thuis?' Roept mijn moeder, terwijl ze de woonkamer in komt lopen.

'Mam, niet zo hard.' Zeur ik, terwijl ik over mijn voorhoofd wrijf. 'Wat is er gebeurd?' Mompelt mijn moeder, terwijl ze me naast me op de bank laat ploffen.

'Ik heb een hersenschudding.' Zeg ik zacht, hopend dat ze het niet hoort. 'Je hebt wat?!' Roept mijn moeder. 'Mam, schreeuw niet zo hard.' Herhaal ik mezelf opnieuw, terwijl ik mijn hoofd op een kussen laat vallen.

'Verdomme, Jenn, heb je een hersenschudding?' Vraagt mijn moeder, deze keer gelukkig zachter. 'Ja, mam.' Zucht ik. 'Wat is er gebeurd? Hoe komt dat?' Vraagt mijn moeder bezorgd, terwijl ze aan mijn voorhoofd voelt.

'Je bent warm, heb je ook koorts?' Mijn moeder knijpt haar ogen samen en wacht op mijn antwoord. 'Mama, doe alsjeblieft rustig.' Sis ik, doordat ik gek word van haar vele vragen.

'Ik viel op de grond. En ik weet niet of ik koorts heb.' Zeg ik zacht. 'Hoe ben je nou weer op de grond gevallen?' Mijn moeder trekt haar wenkbrauwen op en kijkt me bezorgd aan. 'Kan je niet gewoon even een paracetamol voor me halen en me met rust laten?' Zucht ik.

'Oké, dan.' Mijn moeder gooit onschuldig haar handen in de lucht en staat vervolgens op.

Ik leg mijn hand op mijn voorhoofd en sluit mijn ogen. Mijn hoofd bonkt enorm en ik heb, zoals mama zegt, waarschijnlijk koorts.

'Hier, Jeniffer.' Mijn moeder drukt een glas water en een paracetamol in mijn handen. Ik neem de paracetamol en trek een vies gezicht door de smaak.

Ik sluit opnieuw mijn ogen en val langzaamaan in slaap.

Misschien een iets saaier hoofdstuk, maar ik hoop dat jullie het leuk vonden! Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat en vote.