Friends With Benefits

Part 50

{Jeniffer}

Het is drie dagen geleden dat ik het uitmaakte met Rein. De afgelopen drie dagen ben ik mijn kamer niet uitgekomen, ik heb alleen maar gehuild. Ik ben Rein niet onder ogen gekomen, aangezien de vorige keer niet geweldig afliep. 

Vandaag ga ik weer naar school, het moet wel. 

♡ ♡ ♡

Die ochtend zit ik aan het ontbijt, maar ik krijg geen hap door mijn keel. Gelukkig hoef ik pas tweede uur naar school, dus Rein is al weg. 

'Wat is er toch met je, liefje?' Vraagt mijn moeder terwijl ze naast me komt zitten en bekijkt hoe ik nog niks van mijn boterham heb gegeten. Het woord "liefje" doet me gelijk aan Rein denken. Zijn lieve koosnaampjes voor me. 

'Ik mis Rein, mam.' Mompel ik. Ze zucht zachtjes en strijkt een strijkt een pluk haar uit mijn gezicht. 'Het is beter zo, lieverd.'

Ik breng gefrustreerd mijn handen naar mijn haar en zucht hard. 

'Nee, mama, dat is het niet. Je begrijpt het niet! Rein was mijn eerste echte liefde ooit. Hij maakte me compleet. Ik weet echt niet wat ik zonder hem moet.' Roep ik boos, waarna ik mijn tas van de grond gris en het huis uit ren.

♡ ♡ ♡

Twintig minuten later kom ik aan op school en haast ik het gebouw in. Ik leg mijn jas snel in mijn kluisje en gooi wat boeken erbij die ik nu niet nodig heb. Dan werp ik een blik op de klok en merk ik dat ik te laat ben. 

Daarom haast ik me naar mijn lokaal en trek snel de deur open. 

Fuck. 

Dit is niet mijn klas. Natuurlijk, dat heb ik weer. Het is Rein's klas. 

'Ey, Rein! Dat is je chick!' Roept een jongen in de hoek van de klas. Een aantal jongens beginnen te joelen en een aantal meisjes klakken afkeurend met hun tong. Het voelt alsof ik aan de grond genageld sta en ook Rein's wangen kleuren rood. 

Hoe weten hun dat ik iets met Rein had?

'Geef je chickie een kusje dan.' Joelt een andere jongen. 'Ze is mijn meisje niet.' Bromt Rein nors. Op dat moment word ik weer teruggetrokken naar de realiteit en kuch ik wat ongemakkelijk. Ik loop snel het lokaal uit en duw de deur hard achter me dicht.

Ik laat mezelf op een stoel zakken in de aula en een traan verlaat mijn ooghoek. Heeft Rein zijn klasgenoten verteld dat we iets hadden?  

Ik voel een hand op mijn schouder, waardoor ik zachtjes naar adem hap en opkijk. Sam staat achter me. Hij komt naast me zitten en legt zijn hand op mijn bovenbeen. Ik schrik van zijn hand op mijn bovenbeen, dus ik sla zijn hand van mijn been. 

Ik kijk Sam raar aan, aangezien ik nog boos ben van wat er gebeurde op onze date. 'Wat is er gebeurd?' Vraagt hij aan me. 'Ga weg, alsjeblieft.' Zucht ik, de laatste met wie ik nu wil praten is Sam.

'Luister alsjeblieft, Jenn. Het spijt me echt. Ik kan je gewoon niet weerstaan, je bent zo mooi. En ja, ik zie je als meer dan een vriendin. Maar ik weet ook dat jij me gewoon als beste vriend ziet en dat moet ik accepteren. Het spijt me echt wat ik heb gedaan toen ik je naar huis bracht. Ik mis je. Ik weet hoe lastig je het nu hebt met Rein, ik wil er voor je zijn.' Zegt hij zacht. 

Ik kijk naar hem op en zie dat hij het er best lastig mee heeft. 'Oké, ik vergeef je.' Besluit ik uiteindelijk na een tijdje. Ik hoor dat hij er echt spijt van heeft.

'Ik ben blij dat het weer goed is.' Glimlacht hij. 'Ik ook.' Mompel ik. 

Hij strijkt een pluk uit mijn haar en bekijkt mijn gezicht goed. 'Wat is er gebeurd?' Vraagt hij opnieuw. 'Niks, laat het gewoon.' Zucht ik. 

'Er is niet niks Jenn, je bent aan het huilen.' Zegt hij zacht. 'Ik heb geen zin om er over te praten.' Mompel ik. 

'Oké, dan praten we er niet over.' Glimlacht Sam. Ik glimlach dankbaar en veeg ruw mijn laatste tranen weg. 

'Het doet gewoon pijn dat ik Rein verloren heb.' Mompel ik, waardoor ik opnieuw begin te huilen. 'Awh, kom hier.' Hij trekt me op zijn schoot en op dit moment maakt het me helemaal niks uit. 

Ik draai mijn gezicht richting de zijne en laat me in zijn armen vallen. Het voelt alsof we misschien wel een kwartier zo zitten, maar het voelt fijn. Het kalmeert me. Eigenlijk hoor ik in de les te zitten, maar het maakt me even allemaal niks uit. 

Ik hoor iemand achter ons zachtjes kuchen, waardoor ik opkijk. 

Geweldig. Rein. 

'Ik wilde kijken hoe het met je ging, maar ik zie al dat je een andere jongen hebt om je te troosten.' Bromt hij.

Op dat moment zit ik hem verbijsterd aan te staren. Pardon? Beweert hij nu dat ik een "slet" ben? Ik weet echt niet wat ik moet zeggen. 

'Ik ga me niet laten troosten door de jongen die ervoor gezorgd heeft dat ik me nu zo voel.' Kaats ik terug. 

'Jij was diegene die het uitmaakte, niet ik!' Roept hij hard. 'Rot gewoon op.' Mengt Sam zich in het gesprek. 'Ik zie al dat je nieuwe vriendje je in ieder geval goed verdedigt.' Zucht Rein, terwijl zijn ogen schitteren van tranen die zijn ogen vullen. 

Met een ruk sta ik op van Sam's schoot en met een snelle pas loop ik op Rein af. 'Hij is mijn vriendje niet, verdomme! Jij was toch mijn vriendje!' Tranen vullen opnieuw mijn ogen en ik druk mijn lange nagels hard in mijn vel. 

'Ik was je vriendje, ja.' Sist hij met de nadruk op "was". Daarna schenkt hij me nog een vieze blik en loopt hij van me weg. 

Ik herken Rein amper terug. Een aantal dagen geleden was hij nog zo lief en zorgzaam voor me, maar nu is hij zo gevoelloos. Ik mis de oude Rein. 

♡ ♡ ♡

Het is pauze en ik zit aan tafel met Sam en Ashley. Sam is erg lief voor me geweest, hij is net zoals ik niet naar de les gegaan en heeft ervoor gezorgd dat ik nu gekalmeerd ben. 

Ik kijk om me heen en al snel valt mijn blik op Rein. Een groep meisjes staan om hem heen. Hmpf. Wanneer Rein alleen al praat, lachen tientallen meisjes overdreven om hem. 

Hij hoort mij aan het lachen te maken. Niet hun. Ik geef de meisjes geen ongelijk, Rein is knap. Maar dan nog, hoort hij mij aan het lachen te maken. 

Part 50 alweer! Dit boek gaat waarschijnlijk tot deel 80, aangezien ik nu bij deel 65 ben en het einde daar al in zicht is. 

Wat vinden jullie? Moeten Jeniffer en Rein weer samen komen? Laat even een reactie en vote achter! Until next time, K.