Friends With Benefits

Part 62

{Jeniffer}

Morgen krijgen we te horen of we geslaagd zijn voor de examens of niet. Ondanks dat ik bijna zeker weet dat ik gezakt ben, ben ik doodsbenauwd. 

Mijn moeder zeurt de hele dag door over dat ik een galajurk moet kopen voor het eindfeest, maar als ik gezakt ben, ga ik niet eens naar dat stomme feest. Alle vrienden en vriendinnen onder ogen komen die wél geslaagd zijn. Nou, nee. Mama weet niet eens dat ik mijn examens verpest heb door Rein. 

Vanavond slaapt Brandon bij mij. Ik werp een blik in de spiegel en merk op dat mijn haar verschrikkelijk zit. Ik draai mijn lange krullen snel in een knot en maak een goedkeurend geluidje. 

Wanneer de deurbel gaat, loop ik de trap af. Brandon en ik hadden al eerder afgesproken dat hij bij mij zou komen slapen, voor de uitslag van mijn examen, maar sinds het voorval op school heb ik hem niet meer gesproken. Het gebeurde op maandag en ondertussen is het vrijdagavond. Ik ben er zo boos om, maar ook zo verward. Waarom zou je je vriendin expres pijn doen? Ik werp een blik op mijn bols, waar nog steeds duidelijk een rode afdruk te zien is. 

Als ik in de buurt kom van de voordeur, hoor ik dat Rein en Brandon al een gesprek aan het voeren zijn. Ik kan het niet laten en besluit ze van een afstandje af te luisteren. 

'Hey, makker.' Hoor ik Brandon. Ik hoor dat Rein afkeurend klakt met zijn tong, maar verder kan ik niks zien. 'Ben je vergeten wat er afgelopen week maandag gebeurd is, of zo?' Sist Rein. 'Alle vrienden maken wel eens ruzie, toch?' Hoor ik Brandon antwoorden. 

'Brandon, wij zijn niet oké. Ik zie dat je Jeniffer niet goed behandeld. Ik hoef niks met je te maken hebben als vrienden. Maar zodra je Jeniffer breekt, sta ik bij jou op de stoep.' Hoor ik Rein snauwen. Een kleine glimlach kan ik niet onderdrukken. 

Ik hoor Brandon iets onverstaanbaars mompelen, waarna ik de hoek om kom en beide jongens hun blik op mij richten. 

'Hey schatje.' Grijnst Brandon. Hij stapt ons huis binnen en opent zijn armen, als teken dat hij me een knuffel wilt geven. Verwerend steek ik mijn armen in de lucht en deins achteruit. 

'Dat is niet oké, Brandon.' Bijtend op mijn wang, hou ik mijn handen in de lucht. 'Niet oké? Ik ben je vriendje?' Grinnikt hij. 'Je behandelt me niet als je vriendin.' Zucht ik. 

Ik zie Rein in mijn ooghoek zijn wenkbrauwen fronsen, waardoor hij mijn aandacht trekt. Hij probeert me iets duidelijk te maken, maar ik begrijp het niet.

'We gaan dat gesprek hier niet voeren.' Mompel ik, terwijl ik hem gebaar dat hij mee moet lopen naar mijn kamer. Hij ploft neer op mijn bed en ik blijf tegen de muur aan staan. 'Het is echt niet oké, wat je op school deed maandag.' Mompel ik nors. 'Ik snap echt niet wat je bedoeld.' Hij gaat op zijn rug liggen en legt zijn handen onder zijn hoofd. 

'Brandon, ik voer een gesprek met jou en je gaat gewoon zomaar liggen?' Snauw ik verbaasd. Een harde zucht verlaat zijn lippen en vervolgens gaat hij weer langzaamaan rechtop zitten. Ik frons mijn wenkbrauwen en kan echt niet bevatten hoe respectloos hij zich nu gedraagt tegenover mij. 

'Ik heb een hele wond rondom mijn pols, doordat je maandag deed.' Ik laat de plek op mijn pols aan hem zien. Hij staart naar mijn pols en aait er zacht overheen. 'Sorry.' Antwoordt hij simpel. Mijn hart klopt in mijn keel, zo boos word ik van zijn gedrag vandaag. Ik trek mijn pols uit zijn hand en loop snel mijn kamer uit, waarna ik mijn deur hard achter me dicht laat vallen.

Ik ben zo boos, dat ik echt even niet weet wat ik moet doen. Voordat ik het weet sta ik in Rein's kamer. Hij zit aan zijn bureau.

'Hey, gaat alles goed?' Vraagt hij aan me, als zijn blik op me valt. 'Nee, totaal niet.' Gefrustreerd haal ik mijn handen door mijn haar. 'Ga zitten.' Zegt hij liefjes, terwijl hij naar mijn bed wijst. Ik knik dankbaar, waarna ik vervolgens op zijn bed ga zitten.