Friends With Benefits

Part 75

{Jeniffer}

Liggend in mijn bed laat ik op een rap tempo mijn vingers over het toetsenbord vliegen. Alleen al van het geluid wat van het toetsenbord komt, schiet er een pijnscheut door mijn hoofd. 

Vanmiddag is Rein's surprise party, die ik voor hem georganiseerd heb. Maar ik ben ziek geworden door wat er gisteren is gebeurd met Brandon en Stephanie, waardoor ik niet naar de surprise party ga. Maar het feest gaat wel gewoon door. Vandaag is hij echt jarig, maar ik heb hem nog niet gezien. Hij is 18 geworden vandaag. Rein en ik schelen twee jaar, hij is nu dus 18 en ik 16. 

We hebben afgesproken dat we allemaal net doen alsof we vergeten zijn dat hij jarig is, lekker origineel. Precies op dat moment komt Rein mijn kamer binnenlopen. Met een grote glimlach op zijn gezicht en zijn handen hoog in de lucht, komt hij mijn kamer in. Ik schenk hem een klein glimlachje en richt me weer op mijn computer. Vanuit mijn ooghoek zie ik dat hij zijn wenkbrauwen kort fronst, maar zich hersteld en naast me op bed komt zitten. 'Hey.' Aan de manier waarop hij praat, hoor ik dat hij grijnst. 'Goedemiddag.' Begroet ik hem, zonder mijn ogen van het beeldscherm af te halen. 

'Ben je ziek?' Vraagt hij aan me. Bijtend op de binnenkant van mijn wang, knik ik. 'Dat dacht ik al, je ziet er niet goed uit.' Zegt hij zacht, terwijl hij zijn warme hand op mijn ijskoude wang legt. Een pijnscheut schiet vanaf mijn wang door mijn hele lichaam, waardoor ik een pijnlijk gezicht trek. Gelukkig zag hij dat niet, anders zou hij zich heel veel zorgen om me maken. 'Je bent echt ijskoud.' Merkt hij op, terwijl hij mijn blik probeert te vangen. Ik hou echter mijn ogen op mijn beeldscherm geplakt en knik alleen kort. 

Ik zie dat hij zijn ogen neerslaat en zijn schouders teleurgesteld laat hangen. Ik heb zo veel medelijden met hem en wil hem op dit moment juist om de hals vliegen en hem feliciteren. Maar nee, de surprise party is een leukere verrassing als ik hem niet feliciteer. 'I-ik...ehm, moet gaan.' Stamelt hij, waarna hij mijn kamer verlaat. Plan geslaagd, hij is verdrietig en teleurgesteld. Ik werp een blik op de klok, zo liegen tegen hem ga ik niet lang volhouden. Over één uur begint zijn surprise party en gaan ze hem feliciteren. 

Gelijk schieten mijn gedachten naar mijn verjaardag. Hij nam me mee voor een weekendje Utrecht, waar we de meest geweldige tijd óóit hadden. Hij had zoveel verrassingen geregeld en zoveel lieve cadeautjes voor me gekocht. En die avond, dat was geweldig. En dat is nog zacht uitgedrukt. Toen hebben we voor het eerst met elkaar seks gehad. 

En ik heb toen voor het eerst met iemand vrijwillig seks gehad, aangezien Maxim me daarvoor verkracht had. Als ik zo terugdenk aan alles wat we hebben meegemaakt, ben ik enorm blij en dankbaar dat Rein altijd aan mijn zijde stond om me te steunen. Hij heeft me door die lastige tijd gesleept. 

En vlak voordat we een weekendje weg gingen, overleed zijn moeder. Dat deed hem zoveel pijn, in die periode herkende ik hem amper terug. Maar tot op de dag van vandaag verteld hij me hoe dankbaar hij is dat ik hem door die tijd heb gesleept en hem uit de put geholpen heb. Onbewust groeit een glimlach op mijn lippen. Ik ben blij dat ik hem heb mogen steunen die tijd. 

Met mijn vingers voel ik aan mijn pijnlijke wang, die onder 30 lagen foundation zit. Het doet pijn, erg veel pijn. Het is ook enorm blauw. Je ziet het zelfs een klein beetje door mijn foundation meer, maar meer dekking kon ik niet meer krijgen. Misschien doet het nog wel meer pijn als ik eraan denk dat Brandon, mijn vriendje, heeft veroorzaakt dat ik nu zoveel pijn heb. Ik heb ook sinds dat moment last van hoofdpijn. Zuchtend klap ik mijn laptop dicht.

{Rein}

Ik parkeer mijn fiets voor het huis en loop zuchtend richting de voordeur van mijn huis. Na mijn gesprek met Jeniffer had ik helemaal geen zin meer om hier te zijn. Anne, Thomas, Mats en Ashley zijn allemaal mijn verjaardag vergeten. Zelfs Jeniffer is mijn verjaardag vergeten. Het doet pijn dat ze het vergeten zijn, vooral van Jeniffer. Misschien houdt ze niet meer van me en geeft ze niks meer om me. 

Ik slaak een harde zucht en open de voordeur. Ik knijp mijn ogen samen, aangezien het zo donker is in de woonkamer. Ik druk op de schakelaar van de lamp, waardoor ik tot mijn verbazing al mijn vrienden voor me zie staan. 

'Surprise!' Roepen ze uitbundig. Een grote glimlach verspreid op mijn gezicht en verrast sla ik mijn handen voor mijn mond. 'I-ik dacht dat jullie allemaal mijn verjaardag vergeten waren.' Weet ik ademloos uit te brengen. Een luid gelach van de hele groep vult de woonkamer. Ik laat mijn blik over de woonkamer glijden. Anne, Thomas, Ashley, Mats en mijn grote vriendengroep staat in de woonkamer. Trots en blij kijk ik om me heen. Tranen branden achter mijn ogen en ik moet mijn best doen om niet in huilen uit te barsten. 

Mijn ogen zoeken de zeeblauwe ogen van Jeniffer. Maar tot mijn teleurstelling vind ik haar ogen niet. Misschien is ze écht mijn verjaardag vergeten. Lang heb ik niet om mijn aandacht daaraan te besteden, aangezien mijn vriendengroep op me afgestormd. 

Ongeveer 20 minuten later, nadat al mijn vrienden me gefeliciteerd hebben, loop ik naar mijn familie toe. 'Gefeliciteerd!' Gilt mijn kleine zusje vrolijk, terwijl ze me in een knuffel trekt. 'Dank je wel.' Lach ik. Ik werp een blik op Anne, haar ogen schitteren van de tranen. 'Och, Rein. Je bent volwassen nu.' Snikt ze. Ik neem mijn pleegmoeder glimlachend in een knuffel. 'Bedankt voor alles, Anne. Ik ben je zo dankbaar dat je voor ons gezorgd hebt en ook nog eens deze surprise party voor me georganiseerd heb.' Fluister ik in haar haar. Ze duwt me zacht van haar af en kijkt me fronsend aan. 

'Ik? Ik heb dit feest niet georganiseerd, Rein.' Ze schudt haar hoofd. 'Wie dan?' Ik kijk haar vragend aan, waardoor een grijns op haar lippen verschijnt. 'Mijn dochter.' Glimlacht ze trots. Zodra ze uitspreekt dat Jeniffer het georganiseerd heeft, ontstaat er een grote glimlach op mijn lippen. 'Ligt ze nog steeds in bed?' Vraag ik, wijzend naar de trap. Anne knikt. 'Ze is echt heel ziek.' Ze slaat ogen neer. 

'Ik ga naar haar toe.' Zeg ik gelijk. Wanneer ik de trap op ren, word ik tegengehouden door Ashley die mijn hand grijpt. Ik til één van mijn wenkbrauwen op. 

'Ik heb met Jeniffer gepraat, ze houdt nog steeds van je. Win haar terug, alsjeblieft. Sinds dat je niet meer met haar bent, is al het leven uit je gezogen. Zij maakte je compleet. Vertel haar hoeveel je van haar houdt.' Moedigt Ashley me aan. Blozend sla ik mijn ogen neer. Een warm gevoel verspreid zich door mijn lichaam, wanneer ze uitspreekt dat ze nog van me houdt. 

Ik ga het doen. Ik moet haar vertellen hoeveel ik van haar houdt, ik zal haar terug winnen. 

Wanneer ik aankom in Jeniffer's kamer, ligt ze nog steeds in bed, starend naar haar plafond. 'Je bent geweldig.' Mijn trillende stem zorgt ervoor dat ze me aankijkt. Ik ga naast haar op bed zitten. Ze probeert rechtop te gaan zitten, wat niet lukt. Ze laat gelijk haar hoofd weer op haar kussen vallen en sluit haar ogen. 'Jeniffer? Gaat het wel?' Vraag ik, terwijl ik haar overeind help.