Friends With Benefits

Part 59

{Jeniffer}

Uren lig ik al te staren naar het plafond en lig te piekeren over wat Rein tegen me zei in de keuken. Zijn woorden galmen door mijn hoofd en zuchtend draai ik me op mijn zij. 

Vind ik Rein nog leuk? Ja, meer dan wat dan ook. 

Wil ik Rein terug? Nee, ik kan hem niet geven wat hij wilt. 

Ook al zei hij dat ik alles ben wat hij wilt, zal het niet gaan werken. We wonen ten slotte in hetzelfde huis en zijn eigenlijk broer en zus. Het is al 2 uur 's nachts ondertussen. En ik moet morgen naar school. Hmpf.

Al piekerend over de woorden van Rein val ik langzaamaan in slaap. 

♡ ♡ ♡

Al gapend loop ik de trap af, richting de keuken. Ik moet nog opschieten wil ik op tijd op school komen. Ik ben pas zo laat in slaap gevallen en ik ben nog enorm moe. 

Ik ga aan de eettafel zitten, waar Rein al zit. 'Morgen.' Begroet hij me, mompelend. 'Goeiemorgen.' Zucht ik, op dezelfde droge toon. 

De sfeer is gespannen tussen ons. Zuchtend begin ik aan mijn ontbijt en ik schenk een kop thee voor mezelf in. 'Wil je ook thee?' Vraag ik. 'Nee.' Antwoordt hij bot. Ik frons mijn wenkbrauwen en ga lichtjes hoofdschuddend weer aan tafel zitten. 

'Wat is er nou?' Zucht hij, als hij ziet hoe ik mijn hoofd schud. 'We zoenden, ik ga op date met Brandon, ik zoen met hem en vervolgens krijg ik op mijn donder van jou. En sindsdien doe je zo bot.' Zucht ik. 'Je krijgt niet op je donder. Het doet pijn om je met een andere jongen te zien zoenen, Jeniffer.' Zucht hij, waarna hij snel zijn blik afwendt. 

Ik bijt op mijn lip en zie hoe hij er moeite mee heeft. Zo had ik het nog niet bekeken. Als hij zou zoenen met Liv, zou ik ook enorm boos en verdrietig worden. 

'Sorry, zo had ik het niet bekeken.' Zeg ik zacht, bijtend op mijn lip. Hij schudt zijn hoofd en staat met een ruk op. 'Dat dacht ik al.' Bromt hij nors, waarna hij snel van me wegloopt. 

Snel loop ik achter hem aan en ik weet zijn hand te grijpen. 'Rein, alsjeblieft.' Jammer ik. Ik duw hem tegen de muur, waardoor hij geen kant op kan. Zijn blik glijdt al snel naar mijn lippen, waardoor ik mijn glimlach moet verbergen. 

'Het spijt me, oké? Ik had het niet moeten doen. Ik heb geen spijt dat ik jou gezoend hebt, het was...perfect. Ik had Brandon niet moeten zoenen.' Zucht ik. Ik wend mijn blik af maar vanuit mijn ooghoek zie ik dat een grijns op zijn lippen groeit.

Onze ogen ontmoeten elkaar en hij laat zijn hand de mijne raken. 'Ga niet met zo iemand als Brandon. Hij zal je breken, dat weet ik zeker.' Zegt hij zacht, mijn blik ontwijkend. Tintelingen ontstaan op de plek waar zijn hand mijn wang raakte. 

In een snelle beweging zorgt hij ervoor dat we van plek wisselen, waardoor ik nu tegen de muur geduwd wordt door hem. Hij pint mijn handen boven mijn hoofd en zijn mondhoeken krullen omhoog. Hij brengt zijn hoofd dichter naar mijn hoofd en wanneer ik denk dat zijn lippen de mijne gaan raken, brengt hij zijn hoofd naar mijn oor.

'Ik wil je zo graag zoenen op dit moment.' Fluistert hij zwoel in mijn oor. 

De kleine haartjes in mijn nek gaan overeind staan en ik hap naar adem. De manier waarop hij praat en de minimale afstand tussen ons zorgt voor een bom van vlinders die explodeert in mijn buik. 

Onze lippen zijn enkele millimeters van elkaar verwijdert en wanneer hij zijn lippen op de mijne wilt drukken, draai ik mijn hoofd. Hij fronst zijn hoofd wanneer ik zijn kus afwijs. 

'Het is beter van niet, Rein.' Zeg ik, terwijl ik mijn blik afwend. Het doet pijn dat ik dit moet zeggen, ik wil niets anders dan hem zoenen. Hij spant zijn kaak aan en zijn blik blijft gevestigd op mijn lippen. 

Langzaam verslapt zijn grip rondom mijn armen, waardoor ik voorzichtig van hem wegloop. 'Het spijt me.' Werp ik hem een laatste blik, terwijl ik van hem weg ga en de trap op loop. 

Bijtend op mijn lip pak ik mijn handtas uit mijn kamer, die ik over mijn schouder gooi. Het doet pijn om hem zo af te wijzen. Hoe graag ik hem ook zou willen zoenen, het zal fout aflopen. Ik weet dat het beter is als ik niks met hem heb. Ik kan hem niet geven wat hij verdient. 

♡ ♡ ♡

De bel gaat, wat betekend dat eindelijk de grote pauze is aangebroken. Deze dag lijkt een eeuwigheid te duren, omdat ik Rein maar niet uit mijn hoofd kan krijgen. Zuchtend loop ik het lokaal uit, richting de aula. 

Sinds dat Sam en ik ruzie gehad hebben, gaan we amper met elkaar om. We hebben het wel goed gemaakt, maar ik spreek hem nooit meer. Ik vind het wel erg jammer, want ik mis hem wel. 

Wanneer ik in de aula sta, valt mijn blik vrijwel gelijk op Brandon. Hij lacht om iets wat zijn vrienden zegt, waardoor zijn prachtige glimlach tevoorschijn komt. Onbewust krullen ook mijn mondhoeken omhoog. 

Ik loop naar hem toe en wanneer ik dichterbij komt, valt zijn blik op me. Hij glimlacht naar me en loopt naar me toe. Hij drukt onverwachts een kus op mijn lippen en trekt me in een knuffel. Ik neem zijn sterke aftershave in me op en zucht genietend terwijl ik hem dichter tegen me aandruk. 

Hij aait over mijn haar, drukt een kus in mijn haar en trekt zich terug uit onze knuffel. Blosjes ontstaan op mijn wangen en ik bekijk zorgvuldig zijn gezicht. 

'Hoe gaat het met je?' Vraagt hij, terwijl hij zijn hand in de mijne laat glijden. 'Goed, met jou?' Vraag ik. 'Ja, ook goed.' Glimlacht hij, terwijl hij een kneepje in mijn hand geeft.

'Heb je een drukke avond vanavond?' Grijnst hij. 'Nee, hoezo?' Grinnik ik. 'Misschien kan je bij me langskomen, als je dat wilt?' Vraagt hij. Een glimlach groeit op mijn lippen en verlegen sla ik mijn ogen neer. 

'Ja, gezellig.' Grinnik ik opgewonden. 'Mooi zo.' Zijn mondhoeken krullen omhoog en de twinkeling in zijn ogen is te zien. 

De schoolbel onderbreekt ons gesprek, wat betekend dat het tijd is voor de volgende les. 'Ik kom je rond 19:00 uur ophalen, oké?' Vraagt Brandon. 'Is goed.' Mijn mondhoeken krullen omhoog en breng vervolgens mijn lippen richting de zijne. Hij drukt zijn lippen op de mijne, ik zeg hem gedag, waarna we vervolgens van elkaar weglopen. 

♡ ♡ ♡

De deurbel gaat, waardoor ik vrolijk de trap af trippel. Ik heb een wit, kanten jurkje aan en amper make-up op. Ik open de deur, waar Brandon in de deuropening staat. 

Hij leunt nonchalant tegen de deurpost en de grijns op zijn lippen groeit wanneer hij mijn lichaam bekijkt. Hij heeft een zwart leren jasje aan, wat er ongelofelijk sexy uit ziet. Hij heeft een motorhelm vast, die hij aan me overhandigt. 

'Hey schatje. Ik ben met de motor.' Hij drukt een kus op mijn lippen en laat zijn vingers rond mijn pols glijden. 'Je ziet er prachtig uit, zoals altijd.' Glimlacht hij. 

Ik glimlach enkel, stap mijn huis uit en laat de voordeur achter me dichtvallen. Brandon gaat op de motor zitten, waarna ik achter hem plaatsneem. Hij helpt me met de motorhelm, waarna we wegrijden. 

'Ik moet er vast belachelijk uitzien met deze helm op.' Grinnik ik, terwijl ik mijn armen rondom Brandon's lichaam sla en mijn hoofd tegen zijn rug leg. 'Je bent mooi zoals altijd en ik wil niet dat je prachtige hoofdje beschadigd raakt.' Aan de manier waarop hij praat merk ik dat hij grijnst. Lachend schud ik mijn hoofd en ik sla mijn armen iets steviger rondom zijn middel. 

Omg, sorry dat ik gisteren niet geupload had! Ik had dit deel al superlang geschreven en was dus ook klaar om te uploaden, maar gisteren lag Wattpad eruit bij mij. Was dat bij jullie ook? Morgen komt gewoon volgens schema deel 60 online. 

Wat vinden jullie van Brandon? Laat het even weten in de reacties, dat zou ik echt leuk vinden. En wil je een vote achterlaten? Bedankt voor het lezen! Liefs, K.