Friends With Benefits

Part 31

Hand in hand lopen Rein en ik het perron op. 'Ik ga je missen.' Zucht ik, terwijl ik mijn hoofd zachtjes tegen zijn bovenarm laat vallen.

'Ik jou ook, baby.' Rein drukt een kus in mijn haar en vist zijn ov-chipkaart uit zijn broekzak.

'Hoe laat komt je trein?' Vraag ik.

'Over een kwartiertje pas.' Antwoordt Rein.

Mijn adem stokt en onbewust knijp ik hard in Rein's hand. 'Wat is er, schatje?' Vraagt Rein bezorgd, terwijl hij met zijn wenkbrauwen fronst.

'Maxim.' Fluister ik. Rein volgt mijn blik, waardoor hij Maxim ziet staan.

Met een vieze grijns zit hij ons aan te kijken. Ik zie hoe Rein's blik langzaam donkerder wordt.

'Laat het.' Fluister ik hem toe.

'Nee, ik laat hem niet aan jou zitten, Jeniffer.'

'Laat maar gewoon.' Zucht ik. 'Nee, het is niet normaal, weet je dat?' Mompelt Rein, terwijl hij zachtjes een kneep in mijn hand geeft.

'Dat weet ik, maar laat het gewoon zitten.' Antwoord ik.

'Nee, door die klootzak heb je een hersenschudding.' Rein laat mijn hand los en loopt met snelle pas richting Maxim.

Dit is precies wat Maxim wilt. Langzaam wordt de grijns op zijn gezicht groter en vanaf hier zie ik de glinstering in zijn ogen.

Snel loop ik achter Rein aan, ik wil niet dat hem iets overkomt. Maxim boeit me niets, hem zou ik het liefst voor een trein gooien. Maar ja, jammer genoeg is dat strafbaar.

'Fucking klootzak, wat sta je nou te grijnzen?' Snauwt Rein, terwijl hij Maxim een duw geeft.

Maxim schrikt ervan en strompelt achteruit, hij wist zeker niet dat Rein zo sterk is.

'Het was gezellig gisterenavond, hè baby?' Maxim knipoogt naar me waardoor ik mijn wenkbrauwen hoog optil.

Rein schudt zijn hoofd en geeft Maxim opnieuw een duw.

'Gisterenavond was ik met Jeniffer, ik weet dat je liegt. Ze zal nooit naar je terug gaan.' Sist Rein.

Ik ben blij dat Rein altijd aan mijn kant staat en die klootzak niet gelooft.

'Ik weet dat je ons uit elkaar probeert te halen, maar dat gaat je echt niet lukken.' Zucht ik, terwijl ik mijn middelvinger opsteek naar Maxim.

Maxim tilt één wenkbrauw op en loopt naar me toe. Hij vouwt zijn hand om mijn borst, waardoor Rein gelijk in actie komt en hem een harde duw geeft. Maxim belandt op de grond.

'Mongool! Blijf met je vieze handen van haar af.' Rein geeft hem een schop in zijn zij, waardoor hij kreunt van de pijn.

'Ik haat je, ik haat je zo erg!' Roep ik naar Maxim.

Tranen van woede en verdriet belanden op mijn wangen.

'Rustig, baby.' Rein slaat zijn armen om me heen en zorgt dat ik rustiger adem.

'Ik haat hem Rein, zo erg.' Snik ik.

Het gevoel wanneer iemand je aanraakt, die daar geen toestemming tot heeft, is onbeschrijfelijk. Je voelt je vies, misbruikt. Dat vieze gevoel gaat niet weg, niet als je één keer doucht, niet als je vijf keer doucht.

Ik druk Rein dichter tegen me aan en verberg mijn hoofd dieper in zijn shirt.

'Rustig maar, schatje van me.' Hoor ik Maxim's irritante stem in mijn oor, wat me laat huiveren.

Ik duw me van Rein af en kijk woedend in Maxim's ogen.

'Oprotten, echt waar.' Snauw ik.

Rein komt voor me staan en pakt mijn hand stevig beet.

Maxim's grijns op zijn gezicht groeit.

Ik grinnik even en doe dan wat ik de hele tijd al heb willen doen, ik geef hem een knietje in zijn mannelijk geslachtsdeel.

Kreunend van de pijn valt Maxim op de grond. Rein lacht hard om mijn actie en geeft hem een laatste schop.

Ik grijp Rein's hand vast en samen lopen we weg van Maxim.

'Bedankt voor alles.' Ik zucht zachtjes en druk een kus op zijn wang.

'Je weet toch dat ik alles voor je zou doen.' Fluistert Rein zacht in mijn oor.

'Zal ik een trein later pakken?' Stelt Rein voor.

'Nee, hoeft niet. Je moet op tijd thuis zijn, toch?' Mompel ik in zijn shirt.

'Babe, ik wil niet dat je iets overkomt. En als je je onveilig voelt of bang bent voor Maxim, zal ik met je meelopen naar huis.' Hij slaat zijn arm stevig om me heen en laat zijn hand zachtjes door mijn haar glijden.

'Het gaat wel.' Lieg ik.

'Ik zie dat je liegt, baby.' Rein drukt een kus in mijn haar en trekt me van het perron.

'Ik loop met je mee naar huis.' Vertelt hij me.

'Weet je zeker dat je niet naar huis moet gaan?'

'Babe, ik zorg veel liever dat je veilig bent, dan dat ik vroeg thuis ben.' Zegt Rein lief.

'Hoe voel je je?' Vraagt Rein terwijl we naar huis lopen.

Ik haal mijn schouders op en zucht zachtjes. 'Ik blijf anders wel de hele dag bij je.' Rein vist zijn telefoon uit zijn broekzak, maar ik hou hem tegen.

Hij moet naar de begrafenis van de oma van zijn beste vriend, dat kan hij echt niet afzeggen.

'Het is veel belangrijker dat je je beste vriend nu steunt.' Ik doe zijn telefoon terug in zijn broekzak en schud zachtjes mijn hoofd.

'Maar babe, je bent mijn vriendin. Ik moet er ook voor jou zijn.'

'Ik red me wel.' Zachtjes geef ik hem een kneepje in zijn hand.

'Weet je dat zeker?' Vraagt Rein.

'Ja, Rein.'

'Echt?' Grinnikt Rein.

'Jaa-haaa.' Lach ik.

'100% zeker?' Rein wiebelt met zijn wenkbrauwen.

'Stop.' Lach ik, terwijl ik hem speels een duwtje geef.

Rein kijkt me nep-beledigd aan. In een snelle beweging gooit hij me over zijn schouder.

Lachend draait Rein een aantal rondjes. 'Klootzak.' Grap ik.

Hikkend sla ik hem op zijn kont, waardoor hij me al snel van zijn schouder af laat glijden.

'Sloeg je nou op mijn kont?' Lacht Rein. Glimlachend knik ik met mijn hoofd.

Rein wiebelt met zijn wenkbrauwen en slaat dan ook op mijn kont. Onder mijn wimpers door kijk ik hem aan, waardoor hij onschuldig zijn handen in de lucht gooit.

'Wat? Je bent toch mijn meisje.' Knipoogt Rein, terwijl hij zijn handen om mijn gezicht vouwt en een lange kus op mijn lippen drukt.