Friends With Benefits

Part 35

{Rein}

Breed glimlachend stap ik uit de trein en zie ik het welbekende Arnhem Centraal.

Ik ben blij. Vandaag ga ik Jeniffer vertellen dat ik ook in Arnhem ga wonen, heel dichtbij haar.

Ik wil dat het een complete verrassing is, dus heb ik haar niet laten weten dat ik kom. Ze is ook al niet meer sinds gisterenavond online geweest, maar ze is vast moe en waarschijnlijk pas net wakker.

♡ ♡ ♡

Ik pak mijn sleutelbos uit mijn broekzak en open gemakkelijk Jeniffer's deur. Ik heb haar huissleutel gekregen, aangezien ik toch zo vaak hier ben.

De glimlach op mijn lippen wordt met de seconde groter. Ik ga het haar eindelijk vertellen. En ik ga haar eindelijk weer zien, na 1 week.

Ik open de deur van de woonkamer.

'Hey baby.' Glimlach ik vrolijk.

Ze zit op de bank, een aantal grote dekens rondom haar gewikkeld. Haar haar zit in een warrige knot en ze heeft geen make-up op. Haar ogen zijn rood en dik.

Ze staart in de diepte en gunt me geen blik.

Heb ik iets fout gedaan?

'Jenn?'

'Hey, Rein.' Zegt ze zacht, opnieuw zonder me een blik te gunnen.

Ik laat me naast haar op de bank zakken en kijk haar bezorgd aan.

'Wat is er?' Vraag ik, nadat ik een kus op haar wang gedrukt heb.

'Niks.' Mompelt ze enkel.

Een traan verlaat haar ooghoek en ik zie hoe ze tegen de tranen vecht.

'Baby, vertel me wat er is.' Ik sla mijn armen om haar heen en trek haar voorzichtig op mijn schoot.

Ze schrikt even van mijn actie, hapt naar adem, maar ontspant dan toch.

'Er is niks.' Zegt ze zacht in mijn shirt. Ik voel hoe mijn shirt langzaam natter wordt door haar tranen.

'Praat met me, alsjeblieft.' Fluister ik in haar oor, waarna ik een kus in haar haar plaats.

'Maak je geen zorgen om mij.' Snikt ze

'Jeniffer, ik ben binnengekomen en je hebt me nog geen één keer aangekeken. Je bent aan het huilen, je ogen zijn dik en rood. Je kan me niet wijsmaken dat er niks is.' Zeg ik.

'Oké, er is wel wat.' Bekent ze na een tijdje stilte.

'Je kan me alles vertellen, Jeniffer.' Ik aai over haar haar en hou haar iets steviger vast.

'Ik kan het niet.' Zucht ze in mijn shirt.

'Zullen we samen gaan douchen? Misschien ont-.' Voordat ik mijn zin amper heb afgemaakt, praat Jeniffer al.

'Nee, ik wil niet met je douchen.' Zegt ze snel.

'Heb ik wat fout gedaan?' Frons ik mijn wenkbrauwen, waardoor ik aan mezelf begin te twijfelen.

'Nee, Rein, dat heb je niet.' Ze friemelt wat aan mijn shirt en zucht opnieuw.

'Hoezo kan je het me niet vertellen?' Vraag ik. 'Je zal er verdrietig om worden.'

'Ben je vreemdgegaan?' Schrik ik, terwijl ik gefrustreerd een hand door mijn haar haal.

Jeniffer duwt zichzelf van me af en kijkt me aan, voor het eerst vandaag. 'Nee, dat zou ik nooit doen. Ik hou van jou Rein, ik ben verliefd op jou.'

Ik zucht opgelucht en kijk in haar ogen, die nog schitteren van de tranen.

'Wil je eten voor me maken? Ik heb sinds gisterenavond niets gegeten.' Zucht Jeniffer, terwijl ze haar van mijn schoot laat glijden.

'Tuurlijk, schatje.' Ik druk een kus op haar voorhoofd en loop de keuken in.

Ik vraag me echt af wat ze me niet durft te vertellen. Zou ze echt niet vreemdgegaan zijn? Ik schud mijn hoofd. Tuurlijk is ze niet vreemdgegaan. Ze houdt van mij, dat vertelde ze me net nog.

Wat kan er dan gebeurd zijn?

{Jeniffer}

Hoe moet ik dit aan Rein vertellen? Hij zal verdrietig zijn. Misschien zelfs boos, omdat ik hem niks verteld heb. Ik kijk naar hoe hij pannen uit de lades grijpt en wat ingredienten verzamelt.

Ik leg mijn hoofd tegen de leuning en volg zorgvuldig elke beweging die Rein beweegt. Zijn perfecte roze lippen, die een stukje uit elkaar staan door zijn concentratie. Hij merkt dat ik naar hem kijk, dus draait hij zijn hoofd en glimlacht naar me. Zwakjes glimlach ik terug en sluit ik mijn ogen.

Ik durf niet meer met Rein te douchen nu. Ik weet wel dat hij me niks aan zal doen, tuurlijk niet. Maar ik ben bang mijn lichaam aan hem te vertonen. Ook Maxim heeft zijn ogen op mijn lichaam gehad, zelfs meer dan dat.

De enige die me bloot mocht zien, was Rein en niemand anders. Nu heeft die klootzak me bloot gezien, me zelfs aangeraakt en nog meer dan dat.

Maxim heeft me echt een trauma geleverd.

Ik hap naar adem als Rein zijn lippen op de mijne drukt. Ik ben bang als hij me op zijn schoot trekt. Ik weet echt wel dat Rein niks doet. Maar elke beweging herinnert me aan gisterennacht.

♡ ♡ ♡

'Hier, schatje.' Rein drukt een bord spaghetti in mijn handen.

'Bedankt.'

Langzaam begin ik aan de overheerlijke spaghetti van Rein. Ik heb altijd al gevonden dat hij geweldig kan koken, vooral spaghetti. Mijn lievelingseten.

Ik zie hoe hij elke keer opnieuw naar me kijkt, met die bezorgde blik in mijn ogen.

Ik ben echt bang wat er gebeurd als ik het hem vertel. Wat zal hij doen als hij Maxim dan ziet?

Hij heeft met Maxim gevochten, doordat Maxim "alleen" al mijn borst aanraakte. Deze keer heeft hij me verkracht, dat is nog duizend keer erger.

Ik slik mijn hap spaghetti door en mijn blik word wazig door tranen.

'Baby, kom hier.' Hij merkt dat ik opnieuw begin te huilen en hij trekt me in een knuffel.

Geruststellend aait hij over mijn rug en hij fluistert lieve woorden in mijn oor. Hij drukt kusjes in mijn haar en zorgt dat ik kalmeer.

'Wil je me het vertellen?' Vraagt Rein, nadat hij me losgelaten heeft.

Ik slik en sluit even mijn ogen.

'Is goed.' Besluit ik uiteindelijk.

Ik zou het leuk vinden als je een vote en reactie achterlaat! Liefs, K