Friends With Benefits

Part 34

{Jeniffer}

Tranen waarvan ik niet wist dat ik ze überhaupt nog had, stromen over mijn wangen. Alles doet pijn. Ik voel me gebroken, ik voel me vies.

'Stop, alsjeblieft.' Snik ik zacht.

Maxim grijnst en gaat door waarmee hij bezig is.

'Maxim, waarom doe je dit?' Snik ik, terwijl ik opnieuw in beweging probeer te komen, wat niet lukt. Alles in mijn lichaam is verlamd.

Hij drukt zijn lippen opnieuw ruw op de mijne, waardoor ik tegenspartel.

'Maxim, stop!' Huiver ik tegen zijn lippen aan.

♡ ♡ ♡

'Zo erg was dat toch niet.' Grijnst Maxim, terwijl hij zijn broek weer aantrekt.

'Jawel, Maxim! Je hebt me verdomme verkracht.' Snik ik, terwijl ik ruw een traan wegveeg.

De grijns op zijn lippen groeit en hij brengt zijn lippen naar mijn oor.

'En ik zou het zo opnieuw doen, sexy.'

Kippenvel verspreid zich over mijn lichaam. Doodsbang ben ik.

'Ik ben zo terug.' Knipoogt Maxim, waarna hij de kamer uitloopt.

Ik grijp mijn kans, pak mijn telefoon uit mijn tasje en bel Kelsey.

'Kels.' Begin ik.

'Hey, Jenn. Wat is er?' Vraagt ze. Ik zucht opgelucht wanneer ik merk dat ze nog aardig nuchter is.

'Kan je een taxi of iets bellen? Ik moet echt naar huis.' Ik schraap mijn keel.

'Is alles oké? Waar ben je?' Vraagt Kelsey bezorgd.

'Boven, in één van de kamers.' Begin ik mijn zin. Ik kijk de kamer rond en herken dat dit Addison's kamer is. 'In Addison's kamer.' Eindig ik mijn zin.

'Ik kom er nu aan.' Zegt Kelsey snel voordat ze ophangt.

Ik adem opgelucht, Kelsey komt me helpen.

In nog geen halve minuut vliegt de deur open en staat Kelsey in de deuropening. Haar ogen wijden en ik zie hoe tranen haar ogen vullen.

'Jenn..wie..wat?' Vraagt ze bezorgd terwijl ze naar me toegerend komt.

Ik neem mijn onderlip tussen mijn tanden en sla mijn ogen neer.

'Help me hier weg te krijgen.' Mompel ik. Kelsey knikt snel en al snel tilt ze me op. Ik volg Kelsey's blik en zie dat ze naar het plasje bloed op het bed kijkt.

'Het spijt me zo, Jeniffer.' Zucht ze, terwijl een traan haar ooghoek verlaat.

♡ ♡ ♡

'Alstublieft.' Kelsey drukt een briefje van vijf in de hand van de taxichauffeur. Deze rit was vreselijk. Elke seconde kreeg ik een bezorgde blik mijn kant opgegooid, van Kelsey of de taxichauffeur.

Behendig tilt Kelsey me uit de taxi.

Alles voelt nog verlamd. Het enige wat kan bewegen zijn mijn lippen, om de praten. Ook werken mijn traanbuizen nog, ik heb non-stop gehuild.

Kelsey legt me op de bank en schenkt een glas water voor me in.

'Wil je dat ik bij je blijf?' Vraagt ze, terwijl ze me helpt het water te drinken.

Ik haal mijn schouders op en staar in de diepte.

'Jeniffer, wat is er allemaal gebeurd?' Vraagt ze bezorgd, terwijl ze haar hand op de mijne legt.

Tranen blijven over mijn wangen stromen.

'Maxim.' Mompel ik enkel.

'Heeft hij je...' Kelsey durft haar zin niet af te maken.

Ik slik en knik langzaam met mijn hoofd.

'Het spijt me zo voor je.' Ze slaat haar arm om mijn schouder heen.

'Moet ik iemand voor je bellen?' Vraagt Kelsey.

Rein?

Nee. Ik kan hem dit niet aandoen. Hij zou gebroken zijn, net zoals ik. Hij zou Maxim wat aandoen. Ik kan het niet aanzien om Rein ook te zien huilen, dan wordt mijn verdriet alleen maar groter.

'Nee.' Besluit ik uiteindelijk.

'Wil je dat ik je alleen laat?' Vraagt Kelsey.

Ik slik en knik met mijn hoofd. Ik wil slapen en alles even vergeten.

'Bedankt voor alles, Kels.' Mompel ik, voordat ze een dekentje over me heen legt.

'Bel als je me nodig hebt, oké?'

Ik knik en sluit mijn ogen.

'Ik ben er voor je, Jeniffer.' Mompelt ze, voordat ze mijn huis verlaat.

Ik voel me vies, zo enorm vies. Hij heeft me ontmaagd. De tranen blijven maar stromen. Ik voel me vreselijk.

Ik besluit te gaan slapen en te gaan douchen als ik wakker word.

♡ ♡ ♡

Langzaam open ik mijn ogen en vliegt er een pijnscheut door mijn hoofd. Ik wrijf over mijn voorhoofd en kreun zachtjes.

Dit weekend ben ik alleen thuis, papa en mama zijn een weekendje Parijs en Mats is een weekend bij een vriend.

Ik pak mijn telefoon en werp een blik op de tijd. 8:30 uur. Ik heb de hele nacht nog geslapen, dus.

Ik ben bang, zo in mijn eentje thuis. Maxim is tot alles in staat, je weet het maar nooit. Ik ga Rein niet vragen om te komen, ik wil niet dat hij me zo ziet. Ik heb wel geappt met hem de afgelopen week, maar sinds gisterennacht  heb ik hem niet meer geappt.

Aangezien mijn lichaam weer functioneert, sta ik langzaam op en strompel ik richting de douche.

Ik zet de douche aan en laat het jurkje van gisterenavond van mijn heupen glijden. Ik kijk naar mezelf in de spiegel. Ik zal nooit meer zoals vroeger naar mezelf kunnen kijken. Ik sluit mijn ogen en adem hard uit.

Ik stap onder de douche en laat de warme stralen over mijn lichaam glijden. Ik pak douchegel en spuit een grote klodder op mijn hand. Ik weet dat ik me hierna nog steeds vies ga voelen, maar toch was ik me er mee.

Langzaam laat ik mijn hoofd tegen de stenen, koude muur zakken en sluit ik mijn ogen. Opnieuw wellen tranen op in mijn ogen en belanden ze op mijn wangen.

'Waarom ik?' Snik ik.

Ik pak een glazen potje van de wastafel en gooi die hard op de grond. Het potje klettert hard op de stenen vloer en breekt in duizenden stukjes.

Zo voelt mijn hart nu.

Gebroken. In duizenden stukjes.