Friends With Benefits

Part 42

{Rein}

Ik laat mijn hoofd in de palm van mijn hand steunen en zucht hard. Ik staar naar het lege papiertje voor me, waar ik eigenlijk de speech voor mama op moet schrijven. Over 12 uur gaan we haar begraven en ik heb nog níks geschreven. Ik laat mijn hoofd in mijn handen vallen. 

Alles is zo snel gegaan. Ik besef me amper dat ik mama kwijt ben. En ik heb zelfs al de begrafenis gepland en ik ben bezig voor haar afscheidsspeech. Tranen die ik al lang probeer in te houden, verlaten mijn oog. 

Ik hap naar adem wanneer ik twee handen op mijn schouders voel. 'Rustig maar.' Hoor ik een maar al te bekende stem. 

Ik draai mijn hoofd en zie hoe Jeniffer plaats naast me neemt. 'Lukt het niet?' Ze blikt op het lege papiertje voor me en bijt op de binnenkant van haar wang. Ik schud mijn hoofd en veeg een traan ruw weg. 

'De begrafenis van je moeder is een dag waarop we haar bestaan vieren. Je hebt mensen om je heen die haar ook lief hadden. Jullie kunnen samen herinneringen delen. De begrafenis van je moeder is een mooie gebeurtenis, het is bijna een soort feestdag.' Verteld Jeniffer. 

Ik frons mijn wenkbrauwen en klink instemmend. 'Zo heb ik het nooit echt bekeken, maar eigenlijk is het wel zo. Ik moet er een mooie en plezierige dag van zien te maken.' Mompel ik. Ik grijp mijn pen en glimlach kort naar Jeniffer, die trots naar me kijkt. 'Wat moet ik toch zonder jou.' Grijns ik, voordat mijn lippen op haar wang belanden. 

♡ ♡ ♡

Ik hang mijn jasje op aan de hanger en neem mijn onderlip tussen mijn tanden. Het komt wel allemaal erg dichtbij nu. We gaan echt afscheid van mama nemen. We gaan haar gedag zeggen. 

Ik bijt hard op mijn wang en gooi het glas water dat ik vast had, hard op de stenen vloer. Het breekt in duizenden stukjes. 

Ik loop naar mijn badkamer en gooi een glazen potje van de wastafel, die ook in duizenden stukjes op de grond klettert. Ik laat mezelf tegen de badrand op de stenen vloer zakken, waar ik mijn hoofd in mijn handen begraaf. 

Ik begin luid te snikken en vele tranen stromen over mijn wangen. Ik laat mezelf wat verder op de grond zakken, waardoor een stuk glas in mijn hand snijdt. Ik kreun hard van de pijn en sta op van de grond. 

Ik pak een ander glazen flesje van de wastafel en gooi hem op de grond. Ik kreun opnieuw wanneer een stuk glas in mijn huid snijdt. 'Verdomme, kut zooi, klote!' Vloek ik hard, terwijl ik opnieuw een glazen potje op de grond laat vallen. 

Ik kijk naast me, waar ik Jeniffer zie staan, die naar adem hapt. 'Schatje, wat is er?' Ze fronst haar wenkbrauwen, snelt naar me toe, volgt mijn voorbeeld en samen knielen we op de grond. Ze laat haar hand door mijn haar glijden en kijkt me een tikkeltje bezorgd aan. 

'Ik mis mama zo, Jeniffer. Ik weet niet wat ik moet doen.' Snik ik, waarna ik mijn hoofd in Jenn's shirt begraaf. 

Ze neemt me in haar armen en wiegt zachtjes heen en weer. Ze sust me zachtjes en aait over mijn rug. 'Rustig maar, het komt goed.' Fluistert ze zacht, terwijl ze me nog zachtjes heen en weer wiegt. 

Het voelt alsof we voor een eeuwigheid zo zitten, maar het kalmeert me.

Ik hef mijn hoofd en kijk recht in Jeniffer's ogen. 'Ik hou van je.' Snik ik zachtjes, waarna ik mijn lippen tegen de hare druk. 

'Ik ook van jou.' 

Ze laat haar hand in de mijne glijden, maar schrikt ervan. 'Wat heb je gedaan?' Ze draait mijn hand om, waar bloed op zit en nog wat restjes glas. 'Komt door het glas.' Grijns ik triest. 

Jeniffer kijkt om zich heen en ziet al het glas. 'Ga maar even wat drinken, ik ruim alles wel op.' Zegt ze. 

Ik schud snel mijn hoofd. 'Jij mag je niet bezeren, ik doe het zelf wel.' Antwoord ik. 

'Nee, je bent helemaal overstuur. Ik doe het.' Ze wuift het weg, waardoor ik hoofdschuddend de badkamer uitloop. 

 ♡ ♡ ♡

'Ben je er klaar voor?' Vraagt Jeniffer, terwijl ik mijn stropdas recht trek. Ik knik en pak mijn papiertje voor de speech van mijn bureau. 

Ik draai me om en laat mijn blik over Jeniffer's lichaam glijden. 'Je ziet er mooi uit.' Complimenteer ik haar. Ze heeft een zwart jurkje aan tot op haar knieën, met kant aan de bovenkant. 'Dank je.' Ze drukt haar lippen op de mijne en verstrengelt haar vingers met die van mij. 

'Je hebt me zo geholpen, Jenn. Zonder jou zou ik zo boos en verdrietig zijn geweest vandaag. Ik weet niet hoe ik je moet bedanken.' Glimlach ik. 

'Je hoeft me niet te bedanken, ik ben je vriendin. Dat doe je voor elkaar in een relatie.' Ze laat haar hoofd op mijn borst zakken. 

Ik aai over haar haar en druk een kus in haar haar. Ik bijt op de binnenkant van mijn wang en glimlach eventjes. Jeniffer is de beste. 

♡ ♡ ♡

We zitten in de kerk. Jeniffer en Ashley zitten aan weerszijden van me. Jeniffer's hand ligt op mijn onderbeen. Ik wacht op mijn seintje, waarna ik mijn speech mag gaan houden. 

De dominee knikt naar me, waardoor ik slik. Jeniffer knijpt in mijn onderbeen. 'Je kan het.' Fluistert ze, waarna ik opsta en op het podium ga staan. 

Ik schraap mijn keel en zucht zachtjes. 

'...mijn moeder is de liefste vrouw die ik ken. Ik ben haar dankbaar voor alles. Het spijt me voor elke keer dat ik je pijn heb gedaan, mama. Ik ga je missen. Ik hou van je. Zo veel.' Eindig ik mijn speech. 

Jeniffer's mondhoeken krullen omhoog. Aan haar ogen kan ik zien dat ze trots op me is, wat me zo'n enorm fijn gevoel geeft. 

Ik neem weer plaats tussen Jeniffer en Ashley. 'Je hebt het goed gedaan.' Fluistert Ashley zachtjes. 

'Ik ben zo trots op jou.' Zegt Jeniffer zachtjes. 

Ik glimlach naar haar en druk een kus op haar wang. 'Zonder jou was het niet gelukt.'  

♡ ♡ ♡

Ik gaap even en laat mezelf onder het dekbed glijden. 'Ik ben zo moe.' Gaap ik opnieuw. Jeniffer grinnikt instemmend, terwijl zij ook in bed komt liggen. 

'Hoe voel je je?' Vraagt Jeniffer, terwijl ze haar in mijn armen nestelt en haar hand door mijn haar laat glijden. 'Het gaat wel.' Antwoord ik eerlijk. 'Met dank aan jou.' Voeg ik eraan toe. 

Ik sla mijn armen stevig om Jeniffer heen en druk een spoor van kusjes in haar haar. Het is voor Jeniffer ook een lastige week geweest. Ze heeft amper liefde van me gekregen, ze heeft mijn meest slechte kant gezien. 

Overmorgen wordt Jeniffer 16 jaar. Ondanks dat ze zei dat ik er niks voor hoefde te doen, ga ik dat natuurlijk wel doen. Morgenmiddag gaat ze even naar huis, om schone kleding te halen en omdat ze haar ouders een tijd niet gezien heeft. 

Dan ga ik een verrassing voor haar regelen. Ik ken niemand die dat zó erg verdiend als Jeniffer. Even al haar zorgen vergeten, haar in het zonnetje zetten. Ze verdiend al het geluk en liefde van de wereld. 

Ik ga ervoor zorgen dat het een 16e verjaardag is die ze nooit zal vergeten. 

Thanks for reading! Laat je een vote en reactie achter?Liefs, K.