Friends With Benefits

Part 73

{Jeniffer}

Nadat we ons avondeten op hebben, lopen Rein en ik richting mijn kamer. Hij wilde praten. Tijdens het avondeten hing er een ongemakkelijke sfeer tussen ons allemaal. Ik hoorde enkel een aantal keer dat ze me gemist hadden en dat ze zo bezorgd waren, maar daar bleef het dan ook bij. 

Nog steeds diep in gedachten gezonken lopen we mijn kamer in, waar Rein zich op mijn bed laat zakken. Ik ga naast hem zitten, expres een ruimte tussen ons latend. Nerveus kijk ik naar mijn handen en neem ik mijn onderlip tussen mijn tanden. Zijn blik brandt op me. 'Waarover wil je praten?' Vraag ik met een hese stem. 'Over alles wat er gebeurd is.' Antwoordt hij, terwijl hij mijn blik probeert te vangen. 

'Oké.' Zeg ik zacht, terwijl ik mijn keel schraap en zijn blik nog steeds ontwijk. 'Denk je nog steeds dat ik loog over het feit dat Brandon met zijn handen onder je jurkje probeerde te komen?' Vraagt hij voorzichtig. Ik slik en pulk gefrustreerd aan mijn nagels. 

'Jeniffer?' Klinkt zijn zware stem, wanneer ik niet antwoord op zijn vraag. Ik laat mijn hoofd iets meer hangen, waardoor mijn haar als een gordijn voor mijn gezicht valt. 

Ik schraap mijn keel voor de zoveelste keer dit gesprek, terwijl Rein een pluk haar achter mijn oor steekt. 'Ik weet het niet.' Weet ik uit te brengen, met een hese stem. 'Wat bedoel je?' Nog steeds zoekt hij mijn ogen, maar ik blijf maar naar de grond staren. 'Ik weet het allemaal niet meer. Of ik jou moet geloven, of ik überhaupt gevoelens heb voor Brandon.' Mompel ik, terwijl ik mijn hoofd in mijn handen begraaf. Ik slaak een sidderende zucht. 

Zonder maar een woord uit te spreken, trekt hij me in een knuffel. Ik begraaf mijn hoofd in zijn shirt en druk mezelf dichter tegen hem aan. Ik snuif zijn aangename aftershave op. 'Zit je nou aan me te ruiken?' Lacht Rein in mijn haar. 'Nee hoor.' Lach ik onschuldig. Hij aait over mijn haar en drukt er vervolgens een kus in. 

Dat vind ik nou zo fijn aan Rein. Hoe slecht ik me voel, hoe erg ik ook aan het huilen ben, hij weet me altijd aan het lachen te maken en laat me mijn zorgen vergeten. 'Hoe voel je je nou echt, Jeniffer?' Vraagt hij aan me, nog steeds zijn sterke armen stevig om me heen geslagen. 'Ik weet het niet. Ik weet het allemaal niet meer.' Tranen prikken achter mijn ogen en hij drukt me dichter tegen zichzelf aan. 

'Jeniffer, ik ben er voor je als je me nodig hebt.' Zegt hij zacht. Ondanks dat er een traan over mijn wang rolt, ontstaat een glimlach op mijn lippen. 'Ik weet dat je nog boos op me bent, maar ik wil gewoon dat je weet dat je altijd bij me terecht kan.' Fluistert hij. Ik schraap mijn schorre keel. Ben ik nog boos op hem? 

'Ik moet gaan praten met Brandon.' Beëindig ik ons gesprek, waarna ik me uit zijn knuffel trek en hem in mijn eigen kamer achterlaat. 

♡ ♡ ♡

Ik druk op de deurbel van Brandon's huis, waar hij al snel in de deuropening verschijnt. 'Jeniffer? Oh mijn god, Jeniffer. Ik maakte me zo ongerust.' Ratelt hij zodra hij me ziet, terwijl hij me snel in een knuffel trekt. Zijn te sterke aftershave vult mijn neusgaten, waardoor ik mijn neus ophaal en een vies gezicht trek. 

'Het spijt me zo, ik had nooit zo tegen je moeten uitvallen.' Fluistert hij in mijn haar, terwijl hij voorzichtig een kus op mijn voorhoofd drukt. 'Kom binnen.' Zegt hij terwijl hij onze kus verbreekt en me zijn huis binnentrekt. Samen lopen we de woonkamer binnen, zijn hand nog steeds in de mijne verstrengeld. 'Ga zitten, ik pak wat te drinken voor je.' Zegt hij, terwijl hij naar de bank wenkt. Mijn mondhoeken krullen omhoog. Het is fijn om te horen dat mijn vriendje ook ongerust over me was. 

Hij zet twee glazen water voor ons neer en schenkt me een bezorgde blik. 'Ben je weg gegaan door onze ruzie?' Vraagt hij, zijn ijskoude blauwe ogen die de mijne doorboren. Ik slik en schud meteen mijn hoofd. 'Het was het gewoon allemaal samen. De ruzie met Rein, jij die vreemdging, de ruzie met jou en mama.' Zeg ik zacht. 'Het spijt me, je hebt me zo laten schrikken.' Hij drukt een kus op mijn wang. 

Een zwakke glimlach groeit op mijn lippen en ik denk terug aan de woorden van Justin. 

"Zie je een toekomst met Brandon voor je?" Vroeg Justin. Ik dacht even na, maar wist eerlijk gezegd al snel het antwoord. "Nee."Schudde ik mijn hoofd.

"Waarom ben je dan met hem samen?" Vroeg hij vervolgens. "Omdat ik gevoelens voor hem heb." Zei ik na een tijdje stilte. "Maar je ziet geen toekomst met hem voor je?" Beet hij op zijn wang. Opnieuw schudde ik mijn hoofd.

"Dump Brandon en ga voor Rein." Zei hij simpel, terwijl hij weer onderuit zakte in zijn stoel. 

'Jeniffer? Waar denk je aan?' Brandon's stem brengt me weer terug naar de realiteit. Ik moet er met hem erover hebben, het kan niet anders. 

'Ik moet...' Stotter ik. Brandon kijkt me vragend aan. Ik kan het niet over mijn hart krijgen om het met hem uit te maken. Hij was zo blij dat ik weer bij hem was en hij heeft zo vaak gezegd dat hij me gemist heeft. Ik kijk wel hoe het de komende tijd tussen ons gaat, wie weet is hij wel ontzettend lief voor me. 

'Ik moet je gewoon even kussen.' Verzin ik, terwijl ik een snelle kus op zijn lippen druk. Een grijnst groeit op zijn lippen en hij steekt een pluk haar achter mijn oor. 'Ik was zo bang dat Rein je iets zou hebben aangedaan.' Merkt Brandon op. 

'Rein? Hij zou me nooit iets aandoen.' Zeg ik vastberaden. Hij haalt zijn schouders op. 'Hij is wel jaloers op mij, dat wij een relatie hebben.' Hij haalt zijn neus op. 'Maar hij zou mij nooit iets aandoen, Brandon. Dat weet ik zeker.' Ik kijk hem doordringend aan en bijt op de binnenkant van mijn wang.