Aşk Sürgünü...( Sürgün Serisi 1 )✔

Bölüm 3 - Vazgeçmem...

Ben senin;
Sevgilin, eşin,
Baban, ağabeyin,
Arkadaşınım.
Biri gitse, biri kalır.
Seni hiç bırakmayacağım...

Cemal Süreya

Umut... Belki de Leyla'nın şu an ihtiyacı olan tek şey idi. Yarın yeni bir hayat bekliyordu onu. Belirsizlikler ile örülü yarının getireceklerinden deli gibi korkuyordu.

Bir el tutup çıkartmıştı Leyla'yı düştüğü boşluktan. Sıcak, umut dolu bir temasla almıştı sevdiği kadının yüzünü ellerinin arasına.

" Leyla'm! " demişti Azad, aşk kokan sesiyle. Öyle bir Leyla'm demişti ki, sanki dudaklarından değilde kalbinden dökülmüştü harfler. " Üzülme! Her şey yoluna girecek! " diyerek yavaşça silmişti elini yakan Leyla'nın göz yaşlarını.

" Babamı tanıyorum Azad. Beni hiç bir zaman affetmeyecek! Ama annem... O affetmezse... " demişti Azad sildikçe yerini yenisi alan göz yaşlarıyla.

" Şşş hangi anne evladının mutluluğunu istemez ki? Affedecektir... "

Leyla, cevap verememiş Azad'a sokularak kollarını beline sarmıştı. İnanmak istiyordu sevdiği adama ama bir yani karamsarlığa bulanmıştı çoktan.

" Hava iyice soğudu hasta olacaksın. Gidelim mi artık? " demişti Azad elini Leyla'nın sırtında dolaştırırken.

" Gidelim ama önce Pınar'ı aramam gerek telefonunu verir misin? "

" Neden? "

" Bu gece onda kalsam iyi olur Azad. "

" Nasıl istersen. " demişti Azad telefonunu Leyla'ya verirken. Leyla'nın konuşmasından sonra arabaya binerek geldikleri deniz kenarından ayrılmışlardı.

Pınar, kapıda beklemişti arkadaşını. Leyla ile konuşmasından sonra içi içini yemiş, arkadaşının arabadan indiğini görene kadar yüreği ağzında beklemişti âdeta.

" Leyla! " diyerek hemen arabanın yanına koşmuş, sıkıca sarılmıştı. " Nasılsın canım? "

" İyi değilim Pınar! Sen haklıydın! "

Azad, yüzünde oluşan zoraki gülümsemeyle Leyla'nın yanına gelmiş, Pınar'ın geri çekilmesiyle yüzünü ellerinin arasına almış, alnından öperek gözlerine bakmış;

" Daha fazla kendini üzme! Her şey yoluna girecektir. " demiş kendine çekerek sıkıca sarılmıştı.

Azad'ın gitmesinden sonra iki arkadaş eve girmiş, Leyla hemen kendini banyoya atmıştı. Sıcak bir duş aldıktan sonra odaya dönmüş, arkadaşının meraklı bakışlarına aldırmadan yatağa girerek gözlerini kapatmıştı.

Sabah kulağına gelen sesler ile açmıştı gözlerini Leyla. Saate baktığında on olduğunu görmüş, sıkıntıyla nefesini vererek sırt üstü dönmüştü. Gece her ne kadar uyumaya çalışmışsa da, babasının söyledikleri beyninde yankılanmış sabaha karşı anca uykuya dalmıştı.

Seslerin iyice artmasıyla hızla yataktan kalkmış, odadan çıkmıştı ki, Murat ile karşı karşıya kalmıştı.

Murat, Leyla'yı görmesi ile elini omzuna koyarak kendine çekmiş sıkıca sarılmıştı. Sabah Meryem hanından öğrenmişti olanları. Yıllardır Leyla'nın aşkını kazanmak için çabalamış, Baki bey ve babasının beklemesi yönündeki söylemleriyle yılları boşa geçirmişti. Yaptığı yanlış çocukluğundan beridir sevdiği kadını ondan alıyordu ama buna izin veremezdi.