Aşk Sürgünü...( Sürgün Serisi 1 )✔

Bölüm 34 - Tehdit...

İki kalp arasında en kısa yol:
Birbirine uzanmış ve zaman zaman
Ancak parmak uçlarıyla değebilen
İki kol.

    Cemal Süreya

Leyla, içindeki büyük heyecan ve mutlulukla aynadaki yansımasına bakmıştı. Büyük heyecanla başladığı okulunu başka şehirde başka bir kimlikle bitirmişti. Ama yine de her şeye rağmen çok mutluydu. Bu yolda feda ettiklerinin keskin acısı ile beraber getirdiğinin huzurlu mutluluğunu yaşıyordu kalbi. Gözlerinin dolmasına engel olamayarak bakışlarını kaçırarak gözlerini kapatmıştı. Bir kaç dakika sonra bedenin saran kollar ve karnının üstünde birleşen eller ile gülümseyerek arkasındaki bedene yasalanmıştı.

" Elbise çok yakışmış. " demişti Azad Leyla'nın kokusunu içine çekerek boynundan öpmüştü.

" Kocamın zevki. "

" Zevkliymiş. "

" Öyledir. "

" Gerçi seni almasından belli ne kadar zevkli biri olduğu. "

Leyla, yüzüne yayılan gülümsemeyle ellerini Azad'ın ellerinin üstüne koyarak aynadan aşık olduğu mavilere bakmıştı.

Azad, yüzünde kocaman gülümsemeyle bir an olsun gözlerini Leyla'nın gözlerinden çekmeden boynundan öpmüştü. Ardından çenesini Leyla'nın omzuna koymuş;

" Okulun ilk günü Engin ile kavga ede ede gelmiştik okula. Ders programını elime tutuşturduğunda ettiğim küfürleri söylemiyorum bile. " demişti  gülümseyerek Leyla'yı kendine çevirerek dudaklarına küçük bir öpücük bırakmıştı. " Ama bilemezdim aslında adım adım sana çekildiğimi. Daha o panonun önünde içime işlemiştin. Seni bir daha görür müyüm diyerek okul bahçesine kaç defa geldiğimi bilmediğim aylar ve sonunda seni yine bana getiren Engin'in zoruyla çıktığımız yemeğe kadar ben ben değildim. "

" Ben de kaç dafa bahçeyi dolaştım bilmiyorum. " demişti Leyla elini Azad'ın yanağına koyduğu elinin üstüne koyarak.

" Yazılmadıysa o an, çabalamak neye yarar. "

" Seni seviyorum. " demişti Leyla Azad'ın gözlerindeki duygu yoğunluğundan dolayı içini saran heyecanla zor çıkan sesi. Azad'ın iliklerine kadar hissettirdiği sevgisi bazen konuşmasını zorlaştırıyordu.

Azad, yüzüne yayılan gülümsemeyle Leyla'ya sıkıca sarılmış, yüzünü saçlarına gömerek uzunca kokusunu içine çekmişti. Konuşmak için dudaklarını aramamıştı ki çalan kapı ile beraber duyduğu yeğeninin sesiyle Leyla'dan ayrılarak kapıyı açmıştı.

" Niye ses vermiyorsunuz? " demişti Ömer Azad kaşları çatık.

" Sen niye soluğu sürekli bu kapıda alıyorsun? "

" Sana gelmedim dayı, Leyla'ya geldim ben. " diyerek içeri girmişti. Leyla'yı görmesi ile kocaman gülümseyerek Leyla'nın yanına gitmiş; " Çok güzel olmuşsun Leyla. Gözlerim kamaştı. " demiş Leyla'ya sarılmıştı.

" Sen de çok yakışıklı olmuşsun. "

" Senin için hazırlandım. Olmuş mu? "

" Hiç olmamış! Sen niye böyle giyindin? " diyerek Azad araya girmişti.

Ömer Azad kaşlarını çatarak dayısına dönmüş;

" Leyla için hazırlandığımı söyledim ya. Hemen de unuttun. Yaşlandın mı? "

Leyla, duyduğu şey ile şaşkınca aralanan ağzı ile yeğenine bakan Azad'a bakmış, ardından daha fazla dayanamayarak kahkahasını serbest bırakmıştı. Geceden beri iki adaşın konuşmaları ve tavırları onu fazlasıyla eğlendirmişti. Azad'ın ona dönen bakışları ile gülmesini bastırmaya çalışarak Ömer Azad'a bakmış;