Aşk Sürgünü...( Sürgün Serisi 1 )✔

Bölüm 33 - Sevdanın Sen Hali...

Hiçbir şeyim yok akıp giden sokaktan başka,
Keşke yalnız bunun için sevseydim seni...

Cemal Süreya

Leyla, yüzüne vuran güneş ve duyduğu mırıltılarla açmıştı gözlerini. Üstündeki tatlı yorgunluk onu uykunun kollarına çekmek isterken duyduğu sözler buna mani olmuştu. Yüzünde oluşan tebessüm ile bakışlarını aşağıya çevirdiğinde Azad'ın başını karnının üstüne koymuş bir haftadır her sabah yaptığı gibi bebekleri ile konuştuğunu görmüş, gülüşü kocaman bir gülümsemeye dönerek elini Azad'ın saçlarına götürmüştü.

Azad, başını kaldırarak Leyla'nın gözlerine gülümseyerek bakmış, doğrularak bakışlarını aşık olduğu gözlerden çekmeyerek Leyla'yı öpeceği sırada Leyla'nın yakınması ile şaşkınca bakmıştı.

" Sen iyice beni boşladın bakıyorum. Gözlerini açtığın anda bana değil, ona gidiyorsun. "

" Kıskanıyor olabilir misin? "

" Olabilirim! Neyse, neden bu kadar erken kalktın? "

" Hivda'nın duruşması saat 9'da, büroya uğrayacağım. Ama sen biraz daha uyu saat çok erken. "

" Sen gidince yatak soğuyor ve o zaman uykum gelmiyor. Hem, ben de gelmek istiyorum mahkemeye. Zaten Salih'i nasıl ikna ettiğini de söylemedin. "

" Gelmene izin vermeyeceğimi biliyorsun. Sen evde güzel güzel otur. "

" Zaten günlerdir tek yaptığım bu. "

" Tehlikeli dönem geçene kadar dikkatli olmalıyız biliyorsun Leyla'm."

" Biliyorum. "

" Mızmızlanma. Hem, yarın mezuniyet için evden çıkacaksın onu düşün. " diyerek Leyla'ın burnunun ucunu öperek yataktan kalkmıştı. Ardından Leyla'nın konuşmasını beklemeden hızla banyoya girmişti.

Leyla, Azad'ın arkasından kaşlarını çatarak bakmış, yataktan kalkmıştı. Hızla üstünü değiştirdikten sonra odadan çıkarak mutfağa gitmiş, Azad'a kahvaltı hazırlamaya başlamıştı.

Xanımzer gözleri uykulu başındaki yemeni bağlarak mutfağa girdiğinde Leyla'nın kapıdan çıkması ile boş bulunarak korkmuş, elini kalbinin üstüne koyarak derin derin nefesler almaya başlamıştı.

" Sakin ol Xanımzer abla. İyi misin? "

" İyiyim de ne yapıyorsun kızım sabahın 5'i daha? "

" Azad erken çıkacak kahvaltı hazırladım. "

" Sen niye kendini yoruyorsun kızım? "

" Ne olur niye başlama abla. " diyerek sinirle söylenmiş tepsiyi sıkıca kavrayacak mutfaktan çıkmıştı.

Tüm aile üyeleri ve konak çalışanları hamileliğinin riskli olduğunu öğrendiklerinden beri sürekli onun çok fazla hareket etmemesi konusunda uyarıyorlardı. Tüm ailenin, özelikle Gülistan hanımın ilgisi hoşuna gitse de, bazen de onu fazlasıyla boğa biliyordu.

Azad'ın çıkmasından sonra odada daha fazla duramamış aşağıya inerek mutfağa gitmişti. Tüm ailenin kahvaltı masasına gelmesi ile sessizlik içinde kahvaltılarını yapmaya başlamışlardı. Tüm konakta sessizliğin iki sebebi vardı. Birincisi tüm olumsuzluklara rağmen sonuçlanacak mahkeme. İkincisi artık konakta olmayan Berva ve çocuklarının yokluğu. Her gün konağı inleten Ayşin ve Ömer Azad'ın sesinin olmaması en çok da Ahmed ağayı üzüyordu ama her ne olursa olsun kızının verdiği karara saygı duyarak dayanıyordu.

Kızının bu kararını bir tek sakin karşılamayan Gülistan hanım vardı. Yokluğunda olanlar karşısında çok öfkelenmiş olsa bile kocası ile ters düşmemek için göz yummuştu. Kızının o konakta mutlu olmayacağını on yedi yıl önce gelin gittiğinde bildiği gibi hâlen mutlu olmacağını çok iyi biliyordu.