Aşk Sürgünü...( Sürgün Serisi 1 )✔

Bölüm 7 - Binevş'a Narin...

Üzecekler seni, çok üzecekler.
Aklına o zaman geleceğim işte...

Cemal Süreya

Sabah kahvaltıdan sonra Azad'ın Ahmed ağa ile beraber çıkmasıyla herkes günlük işlerini giderken Leyla, Ayşin'nin ısrarıyla Midyat'ı dolaşmaya çıkmışlardı. Tabi Leyla bunu oğlunu hastahaneye kontrole götüren Berva'dan sonra, Gülistan hanımla konakta yalnız kalmak istemediği için hemen kabul etmişti.

Leyla gezdiği, gördüğü her bir sokak, her bir konak ve taş ile nutku tutularak hayranlığını gizlemeden en ince ayrıntısına kadar aklına kazıyarak incelemiş, yavaş yavaş gezmeye devam etmişlerdi.

Mardin ile alakalı pek çok şey okumuştu ama böyle canlı canlı görüp inceleyip bakmak ona çok farklı duygular yaşatmıştı.

Ayşin, yüzünden bir an olsun gitmeyen gülümsemesiyle hem Leyla'yı izliyor, hem de ona tarihle ilgili bilgiler veriyordu.

" Yenge sen böyle her detayı incelersen bizim bu gezi bir yıl sürer valla! " demişti gülerek Ayşin. " Hem neden sen de herkes gibi resim çekmiyorsun ki? Böylelikle detaylı olarak evde incelersen "

" Resim çekmediğimi nereden biliyorsun Ayşin? "

" Elinde ne telefon, ne de kamera gördüm. Çektiysen, ne ile çektin? "

Leyla, tebessüm ile Ayşin'e bakmış, aralarındaki mesafeyi kapatarak gözlerini hızlıca bir kaç defa kırpmış;

" Ben bunlarla çekiyor, " parmağını yavaşça şakağına vurarak; " İşte burayla da kayıt ediyorum. " demişti tebessüm ile.

" Anı yaşıyorum diyorsun yâni? "

" Birazcık öyle. " Neyse, ben özellikle bir yere gitmek istiyorum, arkadaşım okul gezisinde gitmişti. Sürekli anlatırdı, Dicle Köprüsü. Buraya uzak mı? "

" Yaklaşık iki saatlik yol, yürüyerek gidemeyiz. "

" Anladım canım neyse, başka zaman gideriz. " demiş, çalan telefonuyla susmuş, arayanı gördüğünde yüzüne yayılan kocaman gülümsemeyle hemen aramayı cevaplamıştı.

" Leyla'm! Neredesin? "

'' Ayşin ile kültür türü yapıyoruz. "

" Bensiz Mardin'i keşfediyorsun yani? "

" Midyat'tan çıkamadık ki Mardin'i keşfedeyim! "

Azad, Leyla'nın söylediği şey ile kahkahasını serbest bırakmış, bir süre konuşamamıştı.

" Çok mu komik bir şey söyledim Azad? Neye gülüyorsun? "

" Her detaya bakmaktan, etrafı incelemekten hâlen konağın bir kaç sokak ötesine gidemediniz değil mi? "

" Yoo hiç de bile. Neredeyse çarşıya vardık. "

" Emin misin? "

Leyla şaşkınca etrafına bakmış, bulundukları yeri pek bilmediği için elini telefonun üstüne koyarak kulağından uzaklaştırmış, Ayşin'e dönerek;

" Konağa yakın mıyız? " demişti.

Ama Ayşin'in arkasında bir yere gülerek baktığını görmüş, arkasını döndüğünde bir eli cebinde gülen gözlerle ona bakan Azad'ı görmüştü.

Leyla, tüm bedenine hâkim olan heyecanla Azad'a bakmış, heyecanını bastırmaya çalışarak yanlarına gelmesini izlemişti.

" Nerede olduğunuzu öğrenmek için bana sorabilirsin Leyla'm. " demişti Leyla'nın tam önünde durduğunda. Telefonu kulağından çekmiş; " Şu an bulunduğunuz yer aşağı mahalle, yani konağın beş sokak aşağısı, çarşı değil! " diyerek gülümsemişti. Ardından Leyla'nın elini tutarak; " Ayşin sen konağa dön gerisi bende. " diyerek yeğeninin konuşmasını beklemeden yürümeye başlamıştı.