Aşk Sürgünü...( Sürgün Serisi 1 )✔

Bölüm 45- Oyun...

Çok erken gelmişim seni bulamıyorum,
Bir şeyin provası yapılıyor sanki..

      Cemal Süreya

Zifiri bir karanlığın içindeydi Leyla. Göz gözü görmediği uğultu seslerinin dolu olduğu dipsiz bir karanlık. İçinde, kalbi ile beraber tüm benliğini ele geçirmiş bir korku ile etrafına bakarak bir şeyler görmeye çabalamıştı ama gözlerinin gördüğü tek şey alabildiğince bir karanlık. Birkaç saniye sonra derinden gelen bir inilti sesi duymuştu. Tanımıştı hemen o inlemi gibi gelen sesi. Korku ile etrafına bakarak;

" Azad! " diye seslenmişti. Ama cevap olarak aldığı tekrardan bir inilti sesi olmuştu.

Tekrardan seslenmek için dudaklarını aralamıştı ki sanki dudakları mühürlenmiş gibi dili lal olmuştu. Çırpınmış, etrafında bağırmıştı ama sesi bir türlü çıkmamıştı. Gözlerinden akan yaşlar ile var gücüyle tekrardan bağırdığı sırada hızla bedenini sıkıca saran kollar ile korkuyla çığlık atmıştı.

~~~~~~~~~~~~

" Tamam geçti buradayım. " demişti Azad korkuyla titreyen Leyla'nın bedenini sıkıca kollarının arasına alarak.

Leyla , Azad'ın sesi ile korkuyla gözlerini açarak nerede olduğunu algılamaya çalışmıştı. Genzine dolan Azad'ın kokusu ile kendine gelerek az da olsa uzaklaşmış;

" İyi misin? " diyerek korkuyla Azad'ın gözlerine bakmıştı.

" İyiyim Leyla'm korkma. Kabus mu gördün? "

" Çok kötüydü Azad! Ben, seni bulamıyordum. "

Devamını getirememişti Leyla. Gördüğü kabusun kalbinde bıraktığı korku ile tekrardan kollarını Azad'ın beline sarmış, hıçkırıklarına engel olamayarak ağlamaya devam etmişti.

Azad, Leyla'nın kollarında sarsılarak ağlaması ile içini saran sıkıntıyla daha sıkı sarılmış, iyice kendine çekmişti. İçi yanmıştı. Leyla'nın hıçkırarak içli içli ağlaması Azad'ın  kalbini delmiş, nefessiz bırakmıştı âdeta.

Leyla, ne kadar öyle Azad'ın kollarında ağladığını hatırlamıyordu. Saniyeler dakikalara dönerken Leyla'nın ağlaması yerini iç çekişlere bırakmış, Azad'ın beline sıkı sıkı sardığı kollarını çözerek elini yanağına koymuş;

" Bir yerin ağrımıyor değil mi? " demişti.

" İyiyim. Sen iyi misin? "

" Değilim! " diyerek tekrardan ağlamaya başlamıştı Leyla. O an hissettiği çaresizlik bırakmamıştı kalbini.

Azad, Leyla'nın tekrardan ağlamaya başlaması ile sıkıntıyla nefesini vererek daha sıkı sarılmıştı. Dakikalar geçerken, Leyla'nın gözyaşları durmuş yavaş yavaş yorgun düşen göz kapakları kapanarak uykuya teslim olmuştu.