Until His Last Breath (COMPLETED) ✔

Chapter 42 : Revelation

Iplay nyo ang kantang 'to para dama nyo ang moments na 'to...

...

<Zebren POV>...

Kanina ko pa hinahanap si Kresh pero hindi ko parin siya makita. Nag aalala na ako sa kanya 'di ko mapapatawad ang sarili ko kapag may nangyaring  masama sa kanya. Kahit kailan talaga napaka tanga ko di ako nagiisip ng tama na saktan ko na naman ang babaeng mahal ko.

"Fvck ! Where are you Kresh ?" Sabi ko habang nagmamaneho.

Narinig kong tumutunog ang phone ko kaya kinuha ko 'yon at mabalis na sinagot.

"Hello ? Sino 'to ?" Tanong ko.

"Ako po 'to si Chelsey nandito na po si Kresh sa mansyon at basang-basa po siya ng ulan" Sabi niya.

Mabilis kong pinatay ang phone at pinaharurot ang kotse pabalik sa mansyon. Nakahinga ako ng maluwag dahil sa nalaman ko, kailangan kong makausap si Kresh para makahinga ako ng sorry sa kanya. Alam kong napaka laki ng nagawa kong kasalanan kaya naman pinagsisihan ko na 'yon at sana mapatawad niya ako sa mga nagawa ko.

Mabilis akong nakarating ng mansyon agad akong bumaba sa kotse at pumasok ng mansyon. Nakita ko si Kresh sa labas ng kwarto niya kaya mabilis akong lumapit sa kinaroroonan niya. Yayakapin ko san siya ng itulak niya ako at sampalin ng dalawang beses.

Umiiyak siya sa aking harapan, parang dinudurog ang puso ko sa tuwing nakikita ko siyang umiiyak.

Ano na naman ba ang problema at nagkakaganyan siya ? May na gawa ba akong mali ?

Lumapit siya sa aking kinatatayuan at hinawakan ang damit ko na sobrang higpit na kahit anong oras ay masisira 'to.

"Ano na naman ba ang problem mo Kresh ?" Tanong ko habang naka hawak sa kanyang magkabilang braso.

"S--sabihin mo sa akin ang t--totoo kailan mo pa a--ako n--niloloko ?" Tanong niya habang patuloy siyang umiiyak.

Ano bang pinagsasabi niya ? Di ko siya maunawaan ?.

"Ano bang pinagsasabi mo dyan ? Hindi kita nilo--" Di pa ako tapos magsalita ng sampalin niya ulit ang aking mukha.

"Sinungaling ! Sinabi sa akin ni Syndra ang lahat Zebren ! Yung mga pangliligaw mo sa akin ay hindi pala totoo dahil may laro kang dapat tapusin at 'yun ang ligawan ako ! Kahit hindi mo naman ako gusto ! Dahil sa gagong truth or dare na 'yan !"

Sigaw niya sa aking harapan para akong sinampal ng paulit-ulit sa mga narinig ko. Walang lumalabas na boses at salita sa aking bibig parang may nakabara sa aking lalamunan.

"Tingnan mo Zebren ! Hindi ka makapag explain kasi totoo ! Alam mo salamat sa lahat ! Dahil sayo naranasan kong maging tanga, umasa, at masaktan !" Sabi niya habang patuloy na umaagos ang kanyang mga luha.

"Let me explain Kresh!... Oo totoo nga yung mga sinabi mo pero Kresh di ko na tinuloy ang dare na 'yun dahil mahal kita ! Alam kong di ka maniniwala sa mga sinabi ko pero nagsasabi ako ng totoo... DI KO NA TINULOY ANG PLANO DAHIL MAHAL KITA KRRSH !" Sabi ko sa kanya at naramdaman ko na lang na may luhang tumulo sa aking mukha. Kabaklaan ang umiiyak pero sa mga oras na 'to labis akong nahihirapan sa pangyayari na 'to.

Ito na ata ang karma sa isang katulad ko dahil 'di ko inisip ang mararamdaman ng ibang tao na nasa paligid ko. Sa mga oras na 'to gusto kong magpakamatay para matapos na ang lahat ng 'to pero naisip ko na 'di pala solusyon ang naisip ko.

Tinulak niya ako palayo sa kanya at lumabas siya sa mansyon habang umiiyak pero bago 'yon may sinabi siya sa akin.

"Di ko alam kung maniniwala ako sa mga narinig ko at 'di ko na din alam kung mahal pa kita"

Natulala ako sa aking mga narinig 'di mag sink in sa utak ko ang kanyang mga sinabi. Para akong tanga sa aking kalagayan dahil habang umiiyak ako ay siyang pagtawa ko. Siguro nga mababaliw ako kapag nawala ang babaeng mahal ko.

<Kresh POV>...

Ang sakit sakit sakit ! Nagmukha na naman akong tanga ! Hiniling ko pa naman na sana magkaayos kami pero iba ang nangyari, mas lalong naging komplikado ang lahat sa pagitan naming dalawa. Nalaman ko na ang lahat pero mahal ko pa din siya. Sa pangalawang pagkakataon luhaan na naman ako.

"ANG TANGA KO ! ANG TANGA TANGA KO ! BAKIT KAHIT ALAM KO NA ANG LAHAT MAHAL PARIN KITA ZEBREN ! BAKIT !?" Sigaw ko sa park habang patuloy na umiiyak.

Nakakatawang isipin na mahal ko pa siya sa lahat ng nagawa niya sa akin. Siguro dahil first love ko siya kaya mahal ko pa din siya. Kapag nagmamahal ka talaga imposibleng hindi kayo magkasakitan ng feelings sa isa't-isa at kapag nagmahal ka asahan mo na masasaktan ka dahil parte 'yon ng pagmamahal. Wala namang relationship na puro saya lang hindi ba ? Dadating at dadating ang mga struggles sa inyong dalawa. Sa oras na 'yun dapat parehas kayong matatag para di mabuwag ang inyong relasyon na kay sarap.

Umaasa ako na someday magiging masaya din ako. At magiging happy ending ang lovestory ko.

Naramdaman ko na may tao sa aking likuran kaya tiningnan ko 'yon. Bigla niya na lang akong sinikmurahan kaya napa higa ako sa lapag. Hindi ko makita ang kanyang mukha dahil naka maskara siya, malaki ang kanyang pangangatawan at kulay dilaw ang kulay ng kanyang buhok.

"Sweet dreams my dream girl" Sabi niya.

Alam ko kung kaninong boses 'yon kung di ako nagkakamali si Kasper ang lalaking 'to.

"K--kasper D--rem" Sabi ko habang namimilipit sa sakit.

"Yes ! Ako nga ! HAHAHA !" Tawa niya.

"Pero bakit Kasper ?! Ano bang ginawa ko para gawin niya sa akin 'to ?! Ano bang balak niya sa akin ?! Bakit Kasper ? Bakit ?" Tanong ko sa kanya.

Pumukit ang aking mga mata at nawalan na ako ng malay...

...

Kakaunti na lang matatapos na huhuhu salamat sa pagbabasa

Don't forget to vote and comment guysue

-Author Na Cute