Stuck in the Dark

"Hastalık"

HELLÖĞ MAY LÖVS!

Boynuma çarpan sıcak bir nefes,

Belime sarılı kollar,

Bacaklarımın üstüne atılmış bir bacak,

Teninden yayılan enfes bir koku,

Ve Magnus..

Gözlerimi kırpıştırarak açtığımda bana ahtapot gibi dolanmış olduğunu fark edip hafifçe kaşlarımı çattım. Bunu yapmamla da başıma bir ağrı saplanmıştı.

Kısık sesle inleyip Magnus'a doladığımı yeni fark ettiğim kolumu çekip serbest kalan elimle şaşaklarımı ovaladım.

Magnus da kıpırdandı ve gözlerini açarak bana baktı.

"Neden giyiniksin?"

"Ne?" dediğimde sersem bir ifadeyle yatakta doğrulup yüzüme baktı.

"Çok tuhaf." diyerek saçlarını karıştırdı ve kıyafetlerime baktı.

"Hala yatağımdasın, bir de yetmemiş tüm gece beraber uyumuşuz ve sen giyiniksin... Vay canına."

Dediği şeyi anladığımda dudaklarımı birbirine bastırıp Magnus'a baktım.

"Ben.. Uyuya kalmışım. Siz üstüme yatınca sizi rahatsız etmemek için hareket etmedim ama sanırım bu kötü fikirmiş.." dedim öksürerek.

Kendimi aşırı derecede sağlıksız hissediyorum şuan.

Tek kaşını kaldırarak bana baktı.
"Kötü fikir derken? Bence de giyinik olman çok kötü bir fikir." dediğinde yeniden öksürdüm.

"O terli halimle uyumak kötü fikirdi." diyerek elimi alnıma koydum.

"Utanmadan bir de hasta mı oldun?"

"Elimde olan bir şey mi acaba?" dediğimde omuz silkti.

"Mesai saatleri içerisinde hasta olmanı yasaklıyorum. Şimdi doğru ayağa kalk."

Üşümemi önemsememeye çalışıp ayağa kalktım ve Magnus'a baktım.

"En azından üstümü değiştirmeye gitsem eve?"

"Burada kıyafet var."

"Ama sizin bedeniniz bana göre çok küçük."

"Neyle beslediler seni?" diyerek o da ayağa kalktı.

Sorusunu cevaplayamayacak kadar halsizdim.

Dolaptan çıkmak için bir adım attım. Sendelediğimde birden beni tutup düşmemi engellemesiyle şaşırıp ona baktım.

"Daha ayakta durmayı beceremiyor. Bir de bu halinle araba sürüp kaza yapacaksın değil mi? Arabamı ikinci defa mahvetmene izin veremem." diyerek kolumdan tuttuğu gibi dışarı çıkardı beni.

"Ama.. ama efendim.."

"Konuşma asistan."

Bir şey demeyip beni sürüklemesine izin verdiğimde kısa sürede asansöre ulaşmıştık.

İşe başladığım şu koca haftada ilk defa benim asansör kullanmama izin veriyordu. Ters tepmesinden korktuğum için hiç sesimi çıkarmadan asansöre giriş yaptım ve kafamı geriye doğru yaslayıp yutkundum.
Boğazım fena halde ağrıyordu.

Garip bir sessizlik oluşmuştu aramızda. Ona yorgun bir bakış attığımda sıkıntıyla nefes verdi.

"İlk haftadan saldın kendini. Halbuki ben 1 ay falan dayanır diyordum."