Stuck in the Dark

"Bunu özlemişim."

Yine Sevda ve yine değişik bir bölüm smsmdms

Alec, babamın koluna tutunup sonra da baygın bir şekilde yere yapışırken şok olmuş bir şekilde öylece bakakaldım. İçimde yayılan panik duygusuyla ayağa kalkmaya hazırlanıyordum ki babamın hâlâ odada olduğunu hatırlayıp zor da olsa bundan vazgeçtim.

Clary ve Raphael onunla ilgilenirken Elisa da hemşire çağırmaya gitmişti. Babamsa öylece Alec'e bakıyordu. Alec'in tutunduğu kolunu silkeledi ve yüzünü buruşturdu.

"Dikkat edin ölmesin sonra başımıza kalır bir de cesedi yok edeceğim diye uğraşmayayım." dedikten sonra bana baktı.

İstemsizce çatılan kaşlarımı normal haline getirip ifadesiz olmasına özen gösterdiğim yüzümü babama çevirdim.
Bana bir şey diyeceği sırada telefonu çalmıştı. Sakın bir şekilde telefonu açtığında karşı tarafın sesini duymasıyla yüzünde şeytani bir gülümseme oluştu. Birkaç saniye içinde telefonu kapattı ve yine bana baktı.

"Sana tuzak kuran adamı Washington'da yakalamışlar. Oraya gidip icabına bakacağım." dedi ve saniyesinde odadan çıkıp gözden kayboldu.

O sırada da hemşireler de odaya dalmıştı ve zar zor bastırmaya çalıştığım panik yeniden tüm bedenimi ele geçirdi. Kalkmaya çalıştığımı fark eden hemşire bana onaylamaz bir bakış attı ve biraz uğraşla Alec'i sert sayılabilecek bir şekilde sedyeye koydular. 

Hemşirelerden biri endişeli bir sesle
"Sağlık kontrolü yaptırmamıştı." dediğinde bende film kopmuştu.

"DİKKAT ETSENİZE NASIL HASTANE BURASI?! TOMOGRAFİ FALAN ÇEKMEDİNİZ Mİ SİZİ GERİZEKALILAR?"

"K-kendisi istemedi efendim." dedi öteki hemşire.

"SIRF İSTEMEDİ DİYE HASTAYLA İLGİLENMEDİNİZ Mİ?! BU HASTANEYİ BAŞINIZA YIKACAĞIM TAMAM MI?!  HATTA HASTANENİN OLDUĞU ARAZİNİN HEPSİNİ YIKIP YERİNE MEZARLIK YAPTIRIP İLK SİZİ GÖMECEĞİM İÇİNE!"

"Efendim sakin olun lütfen dikişleriniz patlayabilir."

"BİRAZ DAHA ÖYLECE DİKİLİP ALEC'E MÜDAHALE ETMEZSENİZ PATLAYAN TEK ŞEY BEYNİNİZ OLACAK!"

Hemşireler saniyeler içinde Alec'i başka odaya aldıklarında sinirlerimin yatışması için derin bir nefes alıp başımı geriye yasladım.

Clary yanıma gelip endişeli bir şekilde bana baktı ve elimi sıkıca tuttu.
"Magnus merak etme Alec'e bir şey olmayacak. Ben Izzy ve Jace'e haber verdim birazdan buraya gelirler."

Bir şey demeden başımla onayladığımda Elisa'nın tuhaf bakışlarıyla karşılaştım.

"Bana öyle bakma." dedim anında gülümseyip.

O yanımdayken sinirli kalamıyorum hiçbir zaman.

"Neler oluyor Maggie? Bir asistan için bu kadar tantana çıkarmazdın sen." dedi.

"Alec birazcık özel bir asistan." diye sırıttı ve koltuğa yayıldı Raphael.

Cevap vermek yerine ofladım.
"Biri Alec'in durumunu öğrensin çıldıracağım sinirden."

Clary dediğimi yapıp odadan çıktı ve 5- 10 dakika sonra geri döndü.
"Kafa travması geçiriyormuş. Doktorlar ilaç vermiş şuan uyuyor."

Hissettiğim vicdan azabıyla hafifçe sarsıldım. Benim başımda beklediği için tüm bunlar olmuştu.. Zaten kazaya da ben sebep oldum.. Kendimi bok gibi hissediyorum şuan.

....

Başıma saplanan keskin bir ağrıyla gözlerimi kırpıştırarak açıp odanın ışığına birkaç saniye alışmayı bekledim.
En sonunda tamamen alıştığımda etrafıma baktım. Görüş alanıma Jace, Izzy ve annem girmişti.