Stuck in the Dark

"Sen her şeye değersin."

BOLCA SAYKOLUK İÇEREN BİR BÖLÜM OLDU BU DKSMSKS SİZ KİMİN YAZDIĞINI TAHMİN EDERSİNİZ ARTIK :D

Magnus ağlamaktan yorgun düşmüş bedenini bana yaslayıp başını omzuma koydu ve elimi sıkıca tuttu.

"Bir an gerçekten seni kaybettiğimi sandım ve inan bana hayatımın en kötü ikinci günüydü ki bilirsin kötü gün sayım oldukça fazladır."

"Birinci günü sanırsam annenle alakalı." dediğimde yutkunma sesi kulaklarıma ulaştı.

"6 yaşındaydım. Kan ve ceset görmek için oldukça küçük bir yaş." dedi ve acıyla güldü. "Olanları unutmak için çok uğraştım. Gitmediğim psikiyatri doktoru kalmadı. O kadar fazla ilaç kullandım ki.. Çoğunun adını bile hatırlamıyorum. Unutmak için çabaladığım binlerce anı yeniden beynime kazınıyor şu an. Ama ben hiçbirini hatırlamak istemiyorum." dedi ve sanki nefes alamıyormuş gibi elini boynuna koyup yutkundu.

"Ben yanındayım." dedim ve elimi yanağına koyarak hafifçe okşadıktan sonra alnına birkaç ufak öpücük kondurdum.

"Zaten hala yaşıyor olmamı buna borçluyuz. Seni de.. Seni de kaybetseydim eğer.." sesi titredi ve devamını getiremedi. Ardından yeniden gözlerine dolan yaşları elinin tersiyle silip ayağa kalkmaya çalıştı ama onu durdurdum.

"Bugün gitmene izin veremem. Bu haldeyken olmaz tamam mı? Birbirinize ihtiyacımız var Magnus. Bunu sen de çok iyi biliyorsun değil mi?  Şu an gidersen her şey daha da kötüleşecek." dedikten sonra onu yavaşça kollarımın arasına aldım
"Hem..  Ben seni çok özledim."

"Ben de seni çok özledim. Tahmin edemeyeceğin kadar çok hem de."

Yeniden iç geçirip kollarını bana doladı ve başını boyun girintime gömüp derin bir nefes aldı.

Bense elimi saçları arasında gezdirip iyice sakinleşmesini sağladım. Onunla böyle sarılmak güzeldi ama hesap sormam gereken bir adet Jace Herondale vardı.

"Beni burada bekle tamam mı? Jace'e sormam gereken bir hesap var." dedikten sonra onu yavaşça kendimden uzaklaştırdım ve ayağa kalkıp kapıya doğru ilerleyerek hızlıca kendimi dışarı attım.

Jace kapının önünde Clary ile beraber durmuş bir şeyler konuşuyordu.

"Cidden bu kadar karaktersiz olabileceğini düşünmemiştim. Bunu Magnus'a neden yaptın?" dedi Clary.

Jace elini ensesine götürüp kaşıdı.

"Özür dilerim Clary ama hak etmişti."

"Hak etmiş miydi? Cidden mi Jace? Sen bi gram ördek beyninle onun bunu hak ettiğini mi düşündün?!" diyerek onu yakasından tuttuğum gibi duvara yapıştırıp çenesine bir tane yumruk geçirdim.

Acıyla inleyip elini çenesine koyup ovaladı.

"Onu ne hale getirdiğinin farkında mısın? Aynı şeyi ben Clary'e yapıp senin öldüğünü düşünmesini sağlasam ve Clary bu hale gelse sen ne yapardın???" dedim ve omzunu itip duvara çarpmasını sağladım.

"Bi an düşünemedim.."

"Sen ne zaman düşündün ki?!"

"Alec ben yeterince kızdım ona." dedi Clary ve ona vurmak için kaldırdığım elimi tuttu.

"Clary bırak! Şunu bir güzel haşlamadan içim soğumayacak."

"En azından barıştınız değil mi? Planım işe yaradı."

"Seni de planını da si-"

Clary ikimizin arasına girip ellerini göğsüme yaslayarak itti ve bir adım gerilememi sağladı.