Stuck in the Dark

"Bana kendini alıştırtma."

Bölüm yazmak da Sevda'ya dahil mi? Sjsksmsmsmsmsls

Gözümün önünden birçok görüntü geçiyordu. Uyku ile uyanıklık arasında o ince yerdeydim ve çok tuhaf hissediyordum. Şuan her yanımda bir sıcaklık hissediyorum ama bu hissettiğim sıcaklık yangında hissettiğim sıcaklık gibi değil. Acı vermıyor. Aksine rahatlatıyor.

Ama rahatlatmamalı. Rahatlatmaması gerekiyor..

Sonunda gözlerimi açtığımda görüş alanıma Magnus'un boynu girmişti. Burnuma dolan vanilyayı anımsatan kokusuyla mayıştığımı hissetmiştim birden.

Mayışma nedenin dumandan zehirlenmen Alec, saçmalama.

Kafamı gömdüğüm yerden çıkarıp ona baktım. Lanet olsun ben bu adamdan uzak duracaktım. Neden ona sarılıp uyudum ki? Hem neden onun yatağındayım hala? Bu yatağa kim bilir kimleri atmıştır bu. İğrenç!

Acaba çarşaflar temiz mi? En son ne zaman yıkandı?
Hadi ama başak burcuyum ben. Bana lekeyi gösterin size çamaşır suyu markasını söyleyeyim.

(sksöslsmsmsosmwm)

Magnus bakışlarımı hissetmiş olacak ki gözlerini kırpıştırarak açtı ve dönüp yüzüme baktı.

"Rahat uyudun mu?" diye sordu hafif gülümseyerek.

"Evet.. Teşekkür ederim." diyerek kafamı omzundan kaldırıp yan tarafa uzandım. Bunu yapmamla omzum acımıştı. Kısık bir sesle inleyerek kafamı eğip omzumdaki sargı bezine baktım.

Magnus yerinde doğrulup omzuma doğru eğildi.
"Çok acıyor mu?"

"Ani hareket yapınca acıdı biraz."

"Hadi sargını değiştirelim. Kremlerini de sürdükten sonra kahvaltı yaparız. Ondan sonra da ilaçlarını içip dinlenmeye devam edersin." diyerek yataktan kalkıp çekmecenin üstünden sargı bezi ve krem kutularını alıp yeniden yanıma geldi.

İlgisine hiç alışık değildim ve gerçekten tuhaf geliyordu.

Yerimde hafifçe doğrulduğumda yavaş bir şekilde sargı bezini çözdü ve oluşan yaraya baktı.

"Bunu yapanı bulacağım. Bulduğumda da başına iyi şeyler gelmeyecek."

Senden önce ben bulup ağzına sıçmayı planlıyorum. Bakalım ilk hangimiz bulacak?

Hiç düşmanım olmadığını söylemiştim ama yalandı. O kadar çok düşmanım vardı ki..

Kremi omzuma sürmesiyle irkilip ona baktım.

"Afedersin!" dedi hafif telaşlı bir sesle. Sonra da omzuma doğru nefesini hızlı bir şekilde üflemeye başladı.

Nefesi tenime çarptıkça sadece acımı değil omzumun varlığını bile unutabilirdim. Bu ilaçların etkisi ne zaman geçecek lanet...

Hayır yani bana iyi davranman için illa ölümden mi dönmem gerekiyor?

"Bana bu kadar iyi davranmana alışık değilim. Fark ettim de ceza almadan güne dinç başlayamıyorum ben."

Cümlemi bitirdiğimde kıkırdadı ve yeni sargı bezini omzuma sardı.

"Hadi kalk bakalım cezanı iyileştikten sonra alacaksın."

Dediğini ikiletmeden ayağa kalktım.
Tam o anda komidinin üstündeki telefonumu fark edip duraksadım.

"Dün arabada düşürmüştüm."

"İyi ki de düşürmüşsün çünkü telefonu geri vermek için döndüğümde gördüm yangını."

"Hayatımı kurtardığın için teşekkür ederim tekrardan. Gerçekten yapmak zorunda değildin. Özellikle de geçen haftaki 'ben kimse için fedakarlık yapmam' temalı konuşmadan sonra."