Being Married With My Mortal Enemy

Chapter 27

Days had passed, me and kapre back of what were before. Teasing each other and of course there's no day don't fight. Well, we're not Key Anne And Bryan Oliver if we don't hate each other.

"Mukhang ang saya ng alaga ko ngayon ah." May bahid ng panunuksong sabi ni yaya Cora.

Nasa kusina kami ng bahay ngayon. Nagbi-bake ng cupcakes si yaya Cora habang ako ay tagakain ng niluluto niya. My parents arn't here. They are on their own company. I look at my watch and it's already five in the afternoon. Then I look at yaya Cora who has teasing smile in her lips.

"I even don't know why am I happy today. Marahil ay maganda lamang siguro ang gising ko."

"Sus, iba ang naaamoy ko eh. In love ka ano?"

Nabilaukan ako ng sariling laway dahil sa huli niyang sinabi. "Yaya? He's my mortal enemy. And I shouldn't fall in love with him because I hate him remember?"

"Oo naman. Ilang beses mo nang sinabi 'yan Hija. But always remember, the more you hate, the more you love."

Malakas akong tumawa. "Yaya, hindi dapat gano'n. Dapat, the more you hate, the more you hater."

"Ikaw bahala. Basta hija, kapag nahulog ka na sa asawa mo, ingatan mo ang puso mo ha? Kasi, 'yan ang pinakamasasaktan kapag nagsimula ka ng magmahal ng isang tao."

Tinawanan ko lang ang sinabi niya. "Yaya, I will never fall to my husband."

"Sana ay hindi mo kainin ang sinasabi mong 'yan." Naiiling niyang sabi.

"Hinding hindi yaya." Proud kong sabi at sumaludo pa sa kanya.

"Oh siya, tapos na 'tong cupcake. Kumain ka na." Nakangiting inilapag nya ang mabango at mainit pang cupcake sa harap ko.

"Salamat po!" Nakangiting sabi ko. Hinintay ko muna iyong lumamig saka sinimulang kainin. Napapikit pa ako sa sarap ng lasa nito na nanuot sa dila ko. "Hindi talaga nakakasawa ang cupcakes mo yaya."

"Syempre naman. Para sa pinakamamal kong alaga 'yan eh."

Hindi na ako sumagot pa at itinuon na lamang ang buong pansin sa kinakain. "Marami po ba kayong binake yaya?"

"Oo naman. Bakit? Gusto mo pa?" .

I shook my head. "Para po kay kapre- este kay Bryan po."

"Marami naman hija. Sandali lamang at ilalalgay ko sa box." Tumayo siya saka kumuha ng box para paglagyan siguro ng cupcake.

Muli kong itinuon ang pansin sa kinakain. Busog na busog akong hinimas himas ang tyan ko habang may malaking ngiti sa mga labi. Ewan ko ba kung bakit palagi na akong masaya nitong mga nakaraan. Tama nga si kapre. Wirdo lang talaga siguro ako.

"Heto na ang cupcakes para sa asawa mo." Nakangiting sabi ni yaya Cora sabay lapag ng box ng cupcakes sa lamesa.

Nakangiti akong tumayo at humalik sa pisngi niya. "Salamat po at aalis na rin ako." Muli akong humalik sa pisngi niya.

Malaki ang mga ngiting tumango siya sa akin. "Mag-iingat ka hija."

"Opo. Kayo rin po."

Sa huling pagkakataon ay humalik ako sa pisngi niya at lumabas na ng bahay. Tinungo ko ang sasakyan ko at nakangiting pinaandar ang makina nang makasakay saka nagmaneho paalis. Sumaludo sa akin ang mga guwardya sa gate namin na binusinaan ko naman bilang tugon. Magaan ang loob na lumabas ako ng gate.

Dahan-dahan lamang ang pagmamaneho ko hanggang sa mapadaan ako sa gate ng village namin. Bumusina muna ako bilang paalam sa guard na ikinalingon niya sa akin at gaya ng mga guard sa bahay namin ay sumaludo rin ito sa akin.