Black Memory(U+Z)(Completed )

Part-40

Unicode

"ငါ့ညီတို့ မနက်စာသွားစားကြမလို့လား"

"ဟုတ်ကဲ့"

" ဖြေးဖြေးစားကြနော်။ ကျွန်တော် အခန်းအပ်ပြီး စောင့်နေမယ်"

ကားမောင်းသမားက ဝီရိယရှိစွာ အစောကြီးထ၍ နံနက်စာ စားပြီးလို့ပြန်လာချေပြီ။သို့နှင့် ယခုမှ အခန်းထဲက ထွက်လာသော ခေါင်လေးနဲ့နှိုင်းမှာ တည်ခိုဆောင်ရှေ့ရှိ ခေါက်ဆွဲဆိုင်လေးသို့ ဗိုက်အစာဖြည့်
ရန် ထွက်လာခဲ့လိုက်ကြပါသည်။

"ကျင် ဟရန်!"
(ဘာစားမလဲ)

နယ်စပ်ဒေသကို ကျော်လွန်လာပြီမို့ အခုတော့ ရှမ်းတရုတ် ရွာလေး တစ်ရွာထဲသို့ သူတို့ရောက်နေကြတာဖြစ်ပါသည်။
ဆိုင်ထဲရှိခုံမှာဝင်ထိုင်လိုက်စဉ် ဆိုင်ရှင် အစ်မကြီးက ရှမ်းစကားဖြင့်မေးလာပါ၏။

"လိုက်ဟ ကွေ့တီယို "(ကွေ့တီယို ရသလား)

နှိုင်း ကတော့ သူမဘာပြောလိုက်သည်မသိပေမယ့် ခေါင်လေးကတော့ ပီပီသသပင် ပြန်မေးနေပါသေး၏။ တရုတ်နယ်စပ်မှာအနေများပြိီး တတ်လာတာလား မသိ။
ဒါဆို တရုတ်စကားတတ်ရမှာမဟုတ်ဘူးလား။

"အို့...လိုက်"(အင်..ရတယ်)

ခေါင်လေးသည် အာရုံပျံ့လွှင့်နေသော နှိုင်းမျက်နှာရှေ့လက်ဖျောက်တစ်ချက် တီးလိုက်ပြီး...

"နှိုင်း... ဘာစားမလဲ"

"ဟင်..အင်"

နှိုင်း အတွေးထဲနစ်နေစဉ် မောင်က ရုတ်တရက်မေးလာတာကြောင့် လန့်သွားရပြီး ထွေထွေထူးထူး စဉ်းစားမနေတော့ပဲ...

"ဆီချက်! "

"ကွေ့သယို နိမ်ပွဲ... ဆီချက်.. နိမ်ပွဲ"
(ကွေ့သယို တစ်ပွဲ..ဆီချက်...တစ်ပွဲ)

မောင်က ထိုသို့မှာပြီးနောက် ရေနွေးအိုးထဲမှ ရေကို ခွက်ထဲ ငှဲ့ကာ နှိုင်းရှေ့သို့ တိုးပေးလေသည်။

"ကျုပ်ရှေ့ထားပြီး ဘာတွေစဉ်းစားနေတာလဲ ခင်ဗျားက"

ကျီစယ်သလို မောင်က မေးလျှင် နှိုင်း နားထင်ကို လက်ညိုးလေးဖြင့် ဖွဖွခြစ်လျက်...

"ရှမ်းစကား ဘယ်လိုပြောတတ်သွားတာလဲ"

"အော်..ဒါလား...မောင်က ရှမ်းပဲလေ"