YARA İZİ 🚬 BIZE SEN KALA 2

Gülgüzelim

"Hadi ama Kartal, bu evde Raşit  kardeşim  dediğin  adam var. Ona da mı güvenmiyorsun bana çok  iyi bakacaklar bundan eminim. Lütfen  sende yersiz endişelerini bir kenara bırak."

"Lina ben sizi kendi gözümden  dahi sakınacağıma dair söz verirken sen bana sakinlikten bahsediyorsun." Etrafta bir düzine  koruma olmasa sarılıp  gönül alcağımda yapamiyordum.

"Nikaha kadar Kartal, hem bak bütün  işlemlerimizi hallettik yakında  evleneceğiz."demiştim. Bugün  yorulsakta her şeyi  halletmiştik geriye yalnızca  birkaç şey  kalmıştı.

"En azından  geceleri  yanımda  olsan sabahları  ben buraya  kendi ellerimle bırakırım." Elimi istemsizce yüzüne  götürdüğümde Kartal elimden tutarak  indirmekle kalmayarak  keskin bakışlariyla adamlarına  baktı.

"Yanlızca çok  kısa  süre ayrı  kalacağız. Hadi içeriye  girelim de ablamla yüzleşelim." Elinden tuup çekiştirdiğim adamlarına  bir şeyler  söyledi. Sen uyarmasan onlarda  zaten aptaldı. Kapiya gelince  zili çalıp  ona sakin kal dedim.

"Ben zaten sakin biriyim Lina, beni  delirten insanlar..." Tabi  kesin  dediğimde  kapıyı  Raşit  açmıştı. Hemen ardında küçüğümü  görünce onalri ardimda  bırakarak içeriye  girip  kolarimi açtım.

"Canım Liyam gelmiş..." Tam yeğenimi  kucağıma alacaktım ki Kartal'ın uyarı dolu sesiyle  birlikte yalnızca  yanaklarından  öpüp  ellerinden tuttum.

"Keşke erken gelseydiniz beraber  yemek yerdik."

"Biz yemeğimizi yedikde geldik. Ne hikmetse Lina Hanımın  iştahı fazlasıyla açık  ne görse istiyor."

"Sen beni mi gammazliyorsun yoksa  yediklerimde gözün mü  var?" Kartal ve Raşit  otururken  beni bırakan Aysima "Anne bak canım Liyam geldi." Demişti. Ablam da  kızının  elinden tutarak  bizde doğru  yürüyerek  hoş  geldiniz demişti.

"Hoş bulduk  Pelin,  nasılsın?" Ablam iyiyim  dediğikten sonra bana bakarak "Kalan eşyalarını  almaya geldiysen gidip  hazırlayabilirim."demişti.

"Hayır Pelin,  nikaha kadar Lina sizinle beraber  kalacak tabi sizde kabul  ederseniz."

"Lina bizim  kardeşimiz  Kartal, istediği kadar kalabilir." Ablam kahve yapacağım  diyerek  gittiğinde  bende peşi  sıra mutfağa  gittim. Ablam sesli  şekilde  kahve bardaklari hazırlarken bir güç konuşmaya başladım.

"Ablacım bana hala kızgın  mısın? Biliyorum  hata yaptım  hamile kalmamam gerekiyordu ama oldu bir kere elimden ne gelir..." Ablam işini  bırakıp  bana döndüğünde bana uzun uzadıya  nutuk çekip  gerisini geceye saklıyorum diyerek bana kollarını açtı. Bende o huzur dolu  kollarına  girerek beni  affet demiştim.

Herşeye  rağmen mutluydum. Eger çok  sanşlıysam yeğenim  gibi  harikulade bir kızım  olurdu. Ablamla barışınca içeriye  mutlulukla girdim. Sevincimi gören  Kartal ise bana göz  kırpmışi. Kahveler  içilip nokah hakkında  konuşulduğunda Kartal  gitme  vakti  diyerek ayarlanmış  bende kapiya  kadar eşlik  etmiştim. Kartal yanağıma  buse bırakarak kedinize iyi bakın demişti.

Salona  girdiğimde Raşit  uyuyan küçüğümü  kucağına  alıp yukarıya  çıkmıştı. Ablam da bana fikir vererek elimi karnıma  koyup  bebeğime hoş  geldin demişti. Ertesi gün  her şey daha güzeldi. Kartal nikâh elbisesi diktirilmesi için  birilerini göndermiş  bende hemen onu arayarak teşekkür  etmiştim. Aysima  özenerek  kendine de elbise  diktirmek istediğinde Raşit benimle kızım  sende daha güzel  olacaktı  diye uğramıştı.

O gün  öyle  geçerken  Kartal bizi görmeye  gelmedi. Ikinci gün  elbise  dikimi için  nerdeyse  her şey  bitmiş  gibiydi. Uzun olmasi  hoştu da Kartal  ön dekoltesini görünce  sinirlenecek gibiydi. Her şey bitti derken Kartal gelerek bir yere gideceğiz diyerek beni eve getirdi.