YARA İZİ 🚬 BIZE SEN KALA 2

Bölüm 28

"Aysima  rahat dur..." Oflayarak  yüzüstü  dönerek başıma  yastığımı koydum. Yeğenim  nedense erkenden uyanmış  yatakta  zıplıyordu. Uyan  diye devam  edince oflayarak yatakta  doğruldum. Aklıma  bir anda gece gelince  rüya olup olmadığını düşündüm. Yok canım  onca şey rüya  olamazdı.

Elime telefonu  alınca  öylesine  bakmıştım ki saati görmemle  gözlerim  kocaman  oluvermişti. "Aman Allah'ım saat on olmuş." Benim  şimdiye kadar uyanıp  kahvaltı  hazırlamış olmam gerekirdi. Yataktan  kalktığım gibi yeğenimi kucaklayarak yere indirip ellerinden tuttum.

Beraberce odadan  çıkıp Kartal'ın odasına  geldiğimizde kapıyı  tıklatıp başımı  içeriye  uzattim ama hiç kimse  yoktu. Ne olur olmaz  diyerek  Kartal desem de ses seda gelmedi. Bende yeğenimi kucağıma aldığım  gibi  aşağıya  indim. Pencere kenarında karaltı görünce pencereye  doğru  giderek  pencereyi açtım.

"Mustafa sen miydin, günaydın." Karşılık  olarak günaydın dediğinde  Kartal'ı sordum. O da bir saat önce çıktığını söyledi. Aysima  beni çekiştirerek  açım  dediğinde  benimde karnım  zil çalıyordu. Ikimize kahvaltı hazırlayadiğımda aklımdan  dün gece  çıkmıyordu.

Dün gece  olanları  barıştık diye yorumlasam hala  Kartal'ın tepkisinden korkuyorum. Beynimi  kemerin düşünceler acaba geceyi hatırlıyor  mudur, diye sorduğunda  elimle başımdaki düşünceleri  kovdum, Beni gören Aysima da aynı hareketi  yapınca yanaklarını  sıkmıştım.

Belki de sabah  uyandığında  beni yanında görmeyince  bana çok  kızmıştır bu yüzden de evden erkenden çıkmış olabilir. Ama bir şeyden  eminim Kartal geceyi  hatırlıyordu. Birincisi ona içki  dokunmuyor ikincisi ise ilkine göre  bu defa daha az sarhoştu, bence sarhoş  bile değildi.

Peki yan yine  barışmak istemezse  geceyi unut  derse... Aptal Lina adamı  sen baştan çıkardın sana zorla birşey  yapmadı ki dün  geceyi  unut dese de ona kızmaya hakkın yok, sen yarını  düşünmeden yalnızca bu gece bizim olsun dedin.

"Teyze annem gelecek mi?" Aklıma  bir fikir gelince güldüm. Eğer Kartal'a yeğenimle baş edemiyorum dersem ne işi varsa bırakıp gelir bende tepkisini bir an önce ölçerdim.

"Bebeğim annen birkaç gün sonra gelecek o güne kadar ben senin cici annen olsam olur mu?" Teyze anne yarısı olduğuna göre annesi sayılırdim fakat annesinin  bugün  gelmeyeceğini  öğrenen  Aysima  ağlamaya  başladı.  Hemen kucağıma alıp avutmaya  çalışsam da olmadı.  Hay benim  ağzıma... Susmayinca aklıma  gelen şeyle Kartal'ı aradım.

"Efendim."

"Kartal nerdesin Aysima hiç  susmadan ağlıyor  yakınlardaysan eve gebilir misin, belki parka falan götürürsek kendine gelir."

"Lina ben çocuk bakıcısı mıyım,  söyle  adamlara seni istedikleri yere götürsünler benim işim gücüm  var."

Sinirlenerek telefonu  yüzüne kapattim.  Fırça atmak yerine işim  var desene... "Anlaşıldı dün gecenin aramızda ki ilişkiye hiçbir faydası olmamış." Yeğenim  anne diye kendini paralamaya devam ederken dışarıya çıktım.

"Mustafa biraz  Aysima  ile ilgilenir misin, ben üstümü  değiştirince parka gideceğiz." Mustafa okeyleyince bende üstümü değiştirmek için odaya çıkmıştım.  Yeğenim  için birkaç oyuncak  aldıktan  sonra koşarak aşağıya indim. Dışarıya çıktığımda ilk defa bu kadar az koruma gördüm.

"Adamlar neden bu kadar  az."

"Raşit abim adamlarıyla gitti. Kartal Bey de adamlarıyla gidince bu kadar az kaldik." Anladim  dediğimde  yalnızca  Mustafa  ile yola koyulduk.  Diğer  iki adam evde kalırken ruhum sıkışmıştı. Elimi kalbime götürünce birine bir şey mi oldu diye düşündüm.