YARA İZİ 🚬 BIZE SEN KALA 2

Bölüm 32

Karsu - Jest oldu

Ablam haklıydı, benim burada ne işim  vardı. Bildiğin  evlenmeye  dünden  hevesli gibi  adamın  elinden tutup ardıma dahi  bakmadan  buraya gelmiştim.  Elbette  onunla evlenmek  istiyorum onu da çok  seviyorum ama bu yeterli miydi? Adam bildipun bebek için  evlilik demişti. Hayır, burada kalmayacaktım. Ablam  bana ne yapacağım  konusunda  fikir verirdi.

Oturduğum  yerden kalkarak verdiğim karardan emin şekilde  odadan çıkmıştım. Kartal'ın  odasına  geldiğimde  kapıyı  bir kez tıklatıp içeriye  daldım. Kartal  üstüne  tişörtünü geçirirken  bana döndü. Bende onunla  burada sarılıp  uyumak  istiyorum fakat bu adam gerçekten  duygusuz.

"Ben eve gitmek istiyorum."

"Sen zaten evindesin Lina, burası  bizim  evimiz..." Yanıma  usulca  geldiğinde  sakın  yelkenleri  indirme diye iç  geçirdim. Kartal ellerimden tutup  gözlerimin  içine baktığında  ona dudak büzmek istemiştim.

"Hayır,  burası  benim evim değil ben ablamın yanına  gitmek istiyorum. Biz  evlenene kadar da orada kalcağım."

Onun yanında  yelkenleri  indirip çocuklaştiğım için  kafamı duvarlara  vurmak  istiyorum." Sen gelsene şöyle bir..." Kartal beni yatağına  oturttuğunda kendisi de oturdu. "Ben seni buraya keyfimce getirmedim Lina, sen bebeğim yanımda olun güvende  olun istiyorum"

"Hayır, sen yalnızca  ben ne istersem o olsun istiyorsun. Ben senin  kapatman falan olmak istemiyorum Kartal, aslında bana seninle bebek için  evleniyorum dediğinde arkama  dahi bakmadan kaçıp  gitmem gerekiyordu."

"Şimdi  anlıyorum senin derdini, sen bu yüzden  bir anda  değiştin. Lina beni hâlâ tanıyamadın mı ben bir bebek için  evlenecek bir adam mıyım?"

"Bana öyle  söylediğine göre  evet, öyle  bir adamsın."

"Ben uzan konuşmayı  birilerine  uzan uzadiya derdimi anlatmayı  seven bir adam hiç  olmadım  Lina. Yine de sana oturup  derdimi anlatıyorum. Ama ne hikmetse  anlamamakta ısrar ediyorsun." Şimdi de kıt beyinli mi olmuştum,  beni eve götür  diyerek kalacaktim  ki mani oldu.

"Madem anlamadın aç kulaklırini iyi  dinle. Bir  daha anlatmayacağim. Seni bu eve işe  aldığımda  hayatıma küçük  bir yanlış  anlaşılmayla girmiş  oldun. Sonra bir şekilde  bana tutulduğunu fark ettim. Bu yüzdende seni en bastan beni sebme diye uyardım. Sense bu konuda ısrarırciydin aşkına  karşılık  bekliyordun. Dünya üstünde her aşk karşılık  bulmuyor  Lina, sen uzaktan  sevmeyi bilmedin bu yüzden  de..."

"Şimdi  suçlu  ben mi oldum?"

"Önce  dinlemeyi öğren. Sana benden uzak dur dememe rağmen bunu başaramdın sonra  fark ettim ki bende boş değilim.  En azından  senden hoşlanıyordum. Ilk birlikteliğimiz beklenmedik olsa da ben sabah uyandığımda sana sırt çevirmedim tam aksine ellerinden tutup deneyelim dedim."

"Bunları  bildiğimi biliyorsun."

"Lina ben çok  ciddiyim. Sen bana yalan söylemekle kalmayarak beni aldattın. Ben sana o itlerin babamı, kız  kardeşimi katlettiklerini söyledim.  Benim annem dayanamayarak canını  kıydı. Aradan çok  geçmeden de dedemi kaybettim. Geriye bor tek Raşit  kaldı, eğer o da olmasa çoktan  kafama sıkmıştım."

"Kartal üzgünüm  sen sevdiklerinin derdine düşmüşken bende senin derdindeydim. Katil olmanı benden uzak düşmeni istmedim." Kartal'ın gözleri yeniden  sinirden parlarken yara izi  yine belirginleşmişti.

"Lina ben yemin  ettim. Dinime kitabıma yemin ettim. Büyük  yemin ettim. Seni iki cihan bir araya gelse de seni affetmeyecektim. Sen benim büyük  yeminimi yutturdun. Bir şey  oldu ve yeniden  bir araya geldik ve sonra ne oldu biliyor  musun? Tam oldu derken sen yine  aynı  hataya düştün. Sen beni yine yari yolda bıraktın bunca şey  olmuşken bana trip atman çok mu normal beni bırakıp  gitmek istemen doğru mu?"