YARA İZİ 🚬 BIZE SEN KALA 2

Canözüm

Ayfer Vardar - Gide gide bir söğüde dayandım

Mutlu ol ablam, sen hep mutlu ol... Ablam  el sallarken  bende gülümsemiştim. Evlilil süreci  çok uzun sürmüş gibi gelse de boşandıktan sonra  on aylık gibi bir süre  beklemen gerekiyordu. Ablam ve Raşit bu süreyi  beklememek adına  aile  mahkemesine  başvurmuş  böylelikle  bugün nikah  kiyabilmişlerdi.

Nikahta yalnızca biz ve korumalar  vardı. Nikah  şahitleri ise ben ve Kartal olmuştuk. Şimdiyse balayına gidiyorlar  bende arkalarından el saklıyordum. Aysima'ya bu süreçte bakmak gözümü korkutsa da bir kere söz  vermiştim. Ablamlar  gözden kaybolunca içeriye girdim.

Raşit  gitmeden önce  kesin  dille bu evde misafir odasında kalcağimızı üstüne basa basa söylemişti.  Kartal  ise sesini çıkartıp  bir şey söylemediğine göre  kesin ya şimdi  burada kalma diyecek  ya da üç aydır yaptığı  gibi  beni görmezlikten  gelecekti. Ben bu süreçte  onu  deli  gibi özlemiştim. Onu her gördüğümde  burnumun  direği  sızlarken nasıl oluyorda o beni  görmezlikten  geliyordu.

Koltukta yatan  Aysima'ya  bakarak mutfağa  geçtim. Kartal  elimden yemek  yer miydi hiç bilmiyorum ama burada kalacağım on gün  boyunca buna alışsa iyi ederdi. Mutfağa  girince beni  gülme almıştı. En son gelen aşçı  olay konusu olmuş Raşit kıskançlık krizi geçirerek işine son vermişti.  Adamın  tek yaptığı  şeyse Aysima'yi sevip  ablamla gülerek konuşmasıydi. Ohsa ben onunla  çok iyi  anlamıştim.

Mutfağa bakarak dudağımı  dişledim. Bu mutfakta yemek  yapmayalı aylar olmuştu. Kolları  sıvadıgımda yemek yapmaya  koyulmuştum. Yemek  bittiğindeyse salona geçtim. Aysima  bugün  çok  yorulduğu için  hala uyuyordu. Yemeği  hazırlamadan önce  başımı kaldırıp  yukarıya  baktım. Acaba  yukarda ne yapıyordu.

Yukarıya  çıkmayacağım için  elime telefonu  alarak Kartal'ın  numarasını  çevirdim. Telefonu  hemen yanımda  çalınca merakla yanına  giderek ekrana baktım. Ekranda okuduğum  şeyle  elim ayağım  titremişti. Telefonu kulağımdan ayırınca onu arayıp aramadığımı kontrol  ettim. "Canözüm!" Beni canözüm  diye kaydetmiş... Telefon  kendiliğinden kapandığında en yakın koltuğa oturmuştum.

Kaydetmesini beklemezken aylardır hiç  değiştirmemesi... Kalbim deli gibi atarken elimle kalbime bastırdim. Sanki yeniden atmaya  başlamış  gibiydi.  Bu nasıl  bir duyguydu böyle.  Oysa ben aylardır onunla denk düşmemek  için elimden gelen her ne varsa onu yapmıştım. Bugün  onunla yakın  olmak beni o denli zorlamıs canımı  yakmıştı ki... Bunca zaman sonra bizim  için  bir şans olabilir  miydi?

Seslerle birlikte  başımı  kaldırdığımda Kartal  hızlı  şekilde  telefonu  eline aldi.  Büyük  ihtimalle  ben yemek yaparken  buraydi. Kartal  yüzüme  baktığında  ayağa  kalktım,  "Seni yemek  için  aramıştım. Bizimli birlikte yemek  yer misin?" Kartal yeğenime bakınca yanına  giderek oturdum.

"Aysima güzelim uyan..." Aysima uyanırken gözlerini  ovuşturarak etrafına  baktı. "Bebeğim  yemek yiyeceğiz." Aysima  etrafına  bakınıp "Çikolata."demişti.

"Sen burada Kartal abinle kal ben sana çikolata da vereceğim." Aysima'yi öperek  ayağa  kalktım. Kartal ise  gözlerini  dikmiş  bana bakıyordu. Ona fazla bakmamaya özen gösteerek elim kalbimde mutfağa  geçtim. Şuan  mutluluktan  havalara uçabilirdim.

Masaya hazırlarken Asyima yanıma  gelerek  eteğimi çekiştirdi." Teyze annem nerde?" O an gözüm  Kartal'a gitmişti. "Bebeğim burada ben varım  Kartal abin var..."dediğimde  elini  ağzına  götürdü.

"Teyze ben annemi çok  özledim."

"Aysima  gidip Kartal abinle oyun  oyna ben yemek hazırlayacağım." Tamam, dediğinde koşarak  yanına  giderek güç bela koltuğa  çıkıp  soluğu  yanında  almıştı.  Kartal'ın  başında  dikilinca başını eğerek  telefona bakmış  bende gülmemek  için  dudağımı  dilemiştim. Kartal bana kötü  bir bakış  atınca  "Aysima çizgi  filmleri çok seviyor  açarsaniz usku duracaktir."diyerek  gerisin geriye mutfağa  girdim. Tekrar geldiğimde  Aysima  telefonu eline almış  bir şeyler  izliyordu.