YARA İZİ 🚬 BIZE SEN KALA 2

Kaçış yok

Işte şimdi yakaladım seni... Kartal sessiz adımlarla  çıkışa  yönelirken bende gerisin geriye  mutfağa girerek koşmaya başladım. Onu kaçırmamak için  çok  hızlı koşmuştum. Bir ara neredeyse düşecektim. Kendimi  mutfak kapısından dışarıya attığımda ön kapıya  yönelip  nefes nefese elimi belime götürdüm. Bildiğin  kısa  koşuda rekor kıracaktım.

'Kocacığım bir yere mi gidiyorsun?" Kartal  sesimle olduğu  yerde durunca  içimden  işte adamı  böyle yakalarlar dedim. Kartal  yavaştan bana dönünce  elinde telefonu  cebine soktu.  Neymiş benden  kaçış yokmuş kocacığım...

"Işe gidiyorum Lina, işe  gidip  aksayan işlerimi  yola koymam gerekiyor. Yoksa her gün  senden yazılı  izin mi almam gerekiyor?"

Kartal konuşurken arkadaki adamlarına  baktım. "Neye bakıyorsun, hemen gözümün  önünden  kaybolun hemen!" Adamlar gitmek  yerine  arkalarını  döndü. "Sende adamların da beni ciddiye almıyorsunuz.  Sana milyon kez  söyledim. Henüz  iyileşmedin. Sağlığın için  biraz daha istirahat etmen  gerekiyor. Iyi olunca  istersen  marsa git sesimi  çıkarmam." Kartal  elini  burnunu götürürken içimden  mars çok uzak olmaz demiştim.

"Güzelim gitmem gerekiyor  seninle tartışmak istemiyorum."

"Iyi  git bende giderim." Bana kaşlarını  çatınca  omuz silktim. "Doğru duydun sen beni evde  bir başıma bırakırsan bende giderim." Inadım inat değil miydi, bende gidecektim.

"Nereye  gideceksin eğer  evde sıkılıyorsan benimle  şirkete  gelebilirsin.' Ben hayatta gitmem oraya herkes kasıntıydı. Orada ruhum daha çok  daralıyordu. Oraya gitmektense kendime yeni eğlence kaynakları bulabilirdim.

"Hayır, ben başka  yerlere gezmeye gideceğim." Kartal göz ucuyla arkasına baktıktan  sonra  yanıma gelerek kolumdan tutup  beni içeriye çekiştirdi. Beraberce içeriye  girince kapıyı  kapatarak beni kapıya  yasladı. Ellerini başımın  kenarına  yerleştirdiğinde ise ne yapamaya  çalıştığını  anlamak istedim.

"Şimdi yüzüme söyle... Sen beni bırakıp  nereye gideceksin?" Ah kocam ben seni hiç bırakıp gider miyim? Ellerimi  kaldırıp  yüzüne  koyduğumda gülümsedim.

"Ben çok  uzaklara gitmeyi planlarken neden yahşi  cazibeni kullanıyorsun ki?" Kartal dişlerinin arasından adımı  fısıldayınca uzanıp  dudağının kıyısından öptüm.  "Kardeşine  gideceğim sevgilim  ona da mı izin yok. Tamam, evi çok  uzak ama olsun ben yine de gitmeyi planlıyorum."

"Ya sabır! Kadın  sen beni delirtmeye mi çalıyorsun, istediğin yere git... Yalnız  gittiğin yerde dikkatli ol. O adamlar hala düşmanımiz." Bunu söylemesine  şaşırmıştım

"Nasıl düşmanımız Kartal, senin kız  kardeşin  o evde yaşıyor. Düşmanlarsa kardeşini nasıl  güvenip  oraya gönderirsin."

"Onlar bana düşman  Lina, hala aramızdaki dava kapanmadi. Sende karım  olduğun için  dikkat  etmek zorundasın... Serçe'ye gelecek  olursak kardeşim  onların  artık  gelini kardeşime bir şey  yaparlarsa canlarını  alırım."

Kartal'ın yara izi  kabarınca oldu o zaman  dedim. "Sevgilim  hani sen işe gitmiyor muydun, bak işine  geç kaldin." Kollarının arasından sıyrılacağım zaman eliyle yolumu kesip  izin vermedi. Bunun yerine  yüzüme  doğru  eğilerek  dudaklarını boyun boşluğuma yerleştirdi.

"Eve erken geleceğim  sende  dışarda  çok  oyalanma..."  Kısa bir öpücük  aldıktan  sonra  Kartal  kapıyı  açarak bana göz kırptı. Bende  ardından  kulaklarıma kadar kızarmış vaziyette kaldım. Neden böyle  utanmıştım ki... Kendime gelmek için elimle yüzüme  vurdum.