ZEYNA

Bölüm 117

 Tekrar merhaba. Söz verdiğim ikinci bölümle karşınızdayıımm. Umarım keyifler iyidir?

 Aksilikler ve zaman aşımı için özür diliyorum öncelikle. Bir süre önce pozitif çıktım. Ne kadar dikkat edersem edeyim, kendimi koruyamadım. Çok şükür daha iyiyim, hafif atlattım büyük ölçüde ufak tefek belirtilerim kaldı, karantinam bitti. Birkaç haftaya tamamen toparlayacağımı düşünüyoruz, bakalım.

Sizler nasılsınız? Umuyorum ki sizler benden daha iyi koruyorsunuzdur kendinizi:( 

 Hepimiz için kısa bir kaçamak olarak keyifli bir bölüm bırakıyorum size. Öptüm.

Pazar

17.14

 Sevgili hemşireler, naber? Sizi çok uzun bir aradan sonra fazla hamile bir şekilde sıkı sıkı kucaklamak istiyorum. Kucakladığımı varsayın uzaktan, özleşmişim sanki sizinle.

 Görüşmeyeli nasılsınız? Ben üstte de okuduğunuz gibi daha bi hamileyim sadece o kadar. Hayat aynı temposu, toz pembeliği içerisinde kaosuyla devam etmekte. Halimden şikayetçi miyim diye soracak olursanız geçen cuma sağ göz çevremde kırışıklık görmüş bulundum makyaj yaparken. Çok ama çok kısa bir an yaşlanıyorum hissini tüm hücrelerimde hissederek şikayet etmeyi düşündüm.

 Ben daha düşünmeyi düşünürken sevgili kocam aynada belirip saçıma kısa bir öpücük bıraktı ve 'çok güzelsin.' dedi. Sonrasında göz çevrem daha bir kırıştı gülümsemekten. Ali'nin dudaklarının değdiği beyaz 1-2 tel saçım bir anda eski kahve tonuna döndü.

 Şikayet etmek üzere olduğum yıllar bana kendini Ali'yle hatırlattı kısaca. Sonrasında sadece ardımı hafifçe kaşıyıp şükrettim. Hayatıma, aldığım yaşlara...

 Bu sorunuzu sanırım bu örnekle açıkça cevaplamış oldum. Gelen her şeyin başımın üzerinde yeri var. Yeter ki ailem sağlıkla yanımda olsun. Biz bir şekilde hep toparlarız. Toparladık da çünkü.

 Siz neler yaptınız? Kalpler sıcacık mı? Günlerinizi yakalamaya devam ederken kayboluyor musunuz? Korkmayın, çıkış oralarda bir yerde her zaman. Yaşamış biri olarak söylüyorum. Pes etmemeniz yeterli.

 Derin bir nefesle kendi yolumun kahramanına dönüyorum izin verirseniz. Sizi bol sevgiyle karşılayıp vıcık vıcık yaptıysam da bu geçişte kısa bir özür diliyorum ama o kadar da olsun canım. Dedim ya görüşmeyeli ben çok hamileyim!

 Minik ailemle birlikte mutfaktayız. Akşam derbi buluşmamız var Kemallerle, onlara hazırlık yapıyoruz.

 Hazırlık dediğim de yemek hazırlıyorum sadece. Canım bir sürü şey yapmak istese de kocam tarafından engelleniyorum hep. Zaten engellenmesem de çıktığım yolun yarısında pes edecek kadar gücüm oluyor genelde ama olsun.

 Bu haldeyken neden eve misafir mi davet ediyoruz? 

 Bu soruyu sorduğunuzu duyuyorum elbette çünkü herkes dönem dönem soruyor bunu bana.

 Bir sebebi yok. Kemal ve güzel ailesi de misafir sayılmıyor aslında bakarsanız. Bugün benim pek evden çıkasım olmadığı için buraya davet edildiler. Sevgi geldiğinde zaten beni oturtup kendi evinde nasılsa devam edecek.

 Az buçuk bizi tanıdınız, yapmayın yahu! İlişkilerimizin dip dibe olduğunu fazlaca açıkladığımı sanıyorum. Bu yüzden kimin evinde toplandığımız pek sorun olmuyor. Herkes her evde olabildiğince konforlu ve yardım etmeye meyilli oluyor. 

 Hatırlıyor musunuz, bir keresinde futbol gecelerimize ara verdiğimizi de söylemiştim. Pek dayanamıyoruz buna. Zaten sürekli bir araya geldiğimiz ve o buluşma gecelerinde de her seferinde bir şekilde kaos oluştuğu için çocuklar bize alıştı. Yani bizim böyle düşünmek işimize geldi, o yüzden kaldığımız yerden devam ediyoruz.