ZEYNA

Bölüm 47

CUMA 10.34

Evimdeyim, anne babamla yaşadığım ama şu an yalnız olduğum evimizde. Uyanalı birkaç saat oluyor ama hala yataktayım.

Yalan!

Birkaç dakika önce uyandım ama hala yataktayım olacak doğrusu. Yerimde kıpırdanıp duruyorum, yanımda da telefonum. Ali arada mesaj atıyor, onu gözlemekle meşgulüm.

Evde sadece Kemal ve ben olduğumuz için bu sabah tüm kuralları yıkmış haldeyim. Ondan saat 10 olmuş ve hatta geçmişken hala yatakta kıvranabiliyorum.

Kemal'den zaten haberim yok. Kim bilir nerede ne yapıyor? Ses seda da olmadığı için aşırı rahatım. Kahvaltı derdini şu an yaşamıyorum.

Babam ve annem şirkette. Birkaç iş varmış, onlarla ilgileniyorlar. Yanlarında da Orhun abim tabiki. Çekmediği çile kalmadı, üzülüyorum birazcık.

Ama sonra o sürekli çalıştığından yengeme ikizler için yardımcı olacak olan insan ben kalıyorum. Bunu hatırladığımda ise oluşan o acıma hissi kuş olup uçuveriyor.

Birkaç ay bunun keyfini çıkarma taraftarıyım.

Telefonumun titremesiyle tavandaki bakışlarımı ona yönlendirdim.

Yine Ali Mirza.

Bu iki sabaha kendisi biraz dalgın ve bıkmış uyanıyor fazlasıyla. Bundan yakınmakla meşgulken ben de aklını oyalamaya çalışıyorum.

Ama inanın bu konuda fazlasıyla berbat bir oyuncuyum. Elle tutulur bir yanım bile yok.

10.38

Mirza: Son günler diye mi bilmiyorum yavrum.

Mirza: Ama ciddi bir sinir krizi eşiğindeyim.

-Zor olacağını biliyorduk.

-Sıkma bu kadar canını.

Mirza: Seni de çok özlüyorum.

Mirza: Bu sabah da anne özlemiyle uyandım.

-Ya ama kıyamiş misin sen?

Mirza: Kıyamiş?

Mirza: Kesinlikle değilim.

Mirza: İsminde bile meymenet yok baksana.

-Ahahha

-Tamam ya kıyamiş değilsin kıyamiş.

Mirza: Bebeğim, görüşürüz.

Kıkırdayarak bir diğer cevabımı yazıyordum ki elimdeki telefon titremeye başladı.

Yengecik arıyor...

'Efendim yengecik.'

'Görümcem, uyandın mı?'

Yattığım yerde gerindim ve kendimi yastıktan kurtardım.

'Uyandım yenge, siz ne yaptınız?'

Sesli  bir nefes bıraktı ve aynı anda arkadan bir ses geldi. Devin ya da Dilge ağlıyor.

Ses tellerine kıyamadığımın kızları.

'Ne yapamadınız diye sor kuzum. Ay ne olursun gel, Devin babası gittiğinden beri ağlıyor, bir halasında susuyor yavrum bir babasında. Ben dibindeymişim umurunda değil.'

Gittikçe keyiflenerek yatağımdan çıktım ve dolabımın önüne geçtim.

Şu an tipim görülse tam kaçılmalık.